Oceń postawy bohaterów "Siłaczki"

Stefan Żeromski ukazał w "Siłaczce" ducha polskiego pozytywizmu, jego hasła programowe, a sami bohaterowie to wzorcowe przykłady ludzi z tamtej epoki.

Oto mamy dwie postaci - Pawła Obareckiego i Stasię Bozowską. Lekarza urzekły hasła głoszone przez "apostołów", nauczycielkę koncepcja "pracy u podstaw". Przez kolejne karty noweli śledzimy losy dwójki idealistów i to, w jaki sposób ich poglądy ewoluowały.
"Siłaczkę" można traktować jako studium idealistycznej postawy i samotności jednostki wobec tłumu, jej bezsilności.

Pawła Obareckiego spotkało to, co zazwyczaj spotyka idealistów. Został odrzucony przez lokalną społeczność, ludzie nieufnie się do niego odnosili. Przez to wszystko lekarz stał się obojętny na ludzką krzywdę, otępiały.

Kolejnym wzorcowym opisem są losy Stasi. Ta młoda kobieta, w imię wyższych wartości, gotowa była cierpieć biedę i służyć ludziom za przysłowiowe "Bóg zapłać!".

Historia, a jakżeby mogło być inaczej, kończy się tragicznie: Obarecki przypomina sobie o dawnej zażyłości ze Stasią, kobieta zaś w skutek nieotrzymania na czas lekarstwa umiera. Te traumatyczne przeżycia przyczyniają się do zmiany postawy lekarza.

Reasumując bohaterowie ukazani w utworze Żeromskiego mieli szczytne cele i pobudki, które jednak w zderzeniu z szarą rzeczywistością i chłodną obojętnością świata zdały się na nić.
Parafrazując Jana Stępnia - należy obojgu współczuć, w końcu jako idealiści, cierpieli za miliony.