Napoleon - przywódca czy dyktator?

?Napoleon ? brutalny dyktator czy przywódca jednoczący Europę?
Postać Napoleona Bonaparte dla wielu historyków jest przedmiotem sporu i wielu dyskusji. Lecz jaki naprawdę był Napoleon i dzięki czemu osiągnął swoją silną pozycje na świecie? Czy zwycięstwa armii francuskiej były wynikiem silnego terroru czy też odpowiedniego podejścia do żołnierzy i doskonałych umiejętności przywódczych Napoleona? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w swoje pracy.
Na początku chciałabym zająć się sprawą dotarcia Napoleona do władzy we Francji. Mamy rok 1799. Pięcioosobowy organ rządowej egzekutywy czyli Dyrektoriat jest skorumpowany i nieudolny przez co budzi ogromne niezadowolenie społeczeństwa. Zwiększa się poparcie dla rojalistycznej prawicy i jakobińskiej lewicy. Niestety burżuazja nie ma odpowiedniego kandydata na przywódcę. Szukają kogoś, kto utrzymałby zdobycze rewolucji francuskiej, a przy tym uspokoił sytuację wewnętrzną. Wybór pada na generała Napoleona Bonapartego zwanego ?małym kapralem?. Już w listopadzie otrzymuje on dowództwo sił wojskowych w Paryżu. Napoleon dokonuje zamachu stanu w trzech stopniach. Najpierw zaskarbia sobie sympatię burżuazji, następnie ? gdy dostaje do dyspozycji wojsko ? zmusza władzę do odstąpienia, a ostatecznie tworzy taką konstytucję, która daje mu władzę absolutną. W tym okresie władzy ukazany jest jako dyktator, lecz równie dobrze mógłby to być wynik dotychczasowej nieudolnej władzy we Francji i zdeterminowanej chęci przywrócenia porządku w kraju. Napoleon czuł się tak silnie, że pokładał w sobie wszystkie nadzieje dla Francji.
W kolejnych latach osiągnął ogromny sukces w polityce wewnętrznej Francji. Liczne reformy, oraz wprowadzenie kodeksu cywilnego w 1804r. umocniły jego pozycję w państwie. Był inicjatorem wielu reform szkolnictwa. W 1801r. podpisał konkordat normując przez to stosunki religijne w państwie i nawiązując kontakt z Rzymem co poprawiło wizerunek kraju na arenie międzynarodowej. Przez całe swoje życie miał coś czego nie miał inny władca. Była to wspaniale wyszkolona i wierna aż do śmierci armia. W jej utrzymaniu pomagał mu zmysł organizacyjny oraz ogromna wiedza, która nieustanne pielęgnował. Mawiał ? Prowadźcie wojnę jak Aleksander, Cezar, Gustaw Adolf, Turenniusz, książę Eugeniusz i Fryderyk, czytajcie wciąż na nowo historię ich osiemdziesięciu trzech kampanii, wzorując się na nich ? oto jedyny sposób aby zostać wielkim wodzem i poznać sekrety sztuki?.
Polityka zagraniczna Napoleona to w większości ciągłe walki z nowymi koalicjami. Głównym przeciwnikiem Francji była Anglia. Chcąc zadać jej największy cios, Bonaparte w 1806 roku wydał dekret o blokadzie kontynentalnej. Była to skuteczna broń, która przyniosła duże straty w brytyjskim przemyśle. Należało jednak rozprawić się z jeszcze jednym wrogiem ? Rosją. Krwawa, nie rozstrzygnięta bitwa pod Iławą pokazała, że Napoleon nie był niezwyciężony. Jednak armia rosyjska została kompletnie rozbita pod Frydlandem w roku 1807. Kiedy Napoleon spotkał się z carem Aleksandrem w Tylży, władca Rosji nie tylko podpisał pokój, ale wręcz ogłosił się sojusznikiem Francji. Warto wspomniec również o sprawie polskiej w okresie napoleońskim. Utworzenia Legionów Polskich początkowo odmówiła Francja ze względu na dobre stosunki z Rosją, lecz gdy wysunięta została kolejna propozycja o utworzeniu ich na terenie zależnym od Francji, Bonaparte nie miał wątpliwości. Organizacja polskich oddziałów była wzorowa. Nie stosowano kar cielesnych, dopuszczano możliwość awansów wszystkich grup społecznych oraz wprowadzano naukę pisania i czytania.
Napoleon udowodnił, że może zjednoczyć Europę w rękach jednego władcy, jednak ta wizja okazała się przedwczesna i musiała runąć. Bonaparte był idealnym wodzem rozpowszechniającym ideę równości i wolności. Tak naprawdę spór o Napoleona nigdy nie zostanie rozstrzygnięty. Zawsze będzie miał on swoich zwolenników i ostrych przeciwników. Moim zdaniem Napoleon Bonaparte był jednym z największych przywódców i polityków jednoczących Europę.