Interpretacja obrazu Tycjana pt. Nimfa i pasterz

Tycjan, właściwie Tiziano Vecelli lub Vecellio urodził się około 1488-1490 roku w Pieve di Cadore, zmarł zaś 27 sierpnia 1576 roku w Wenecji. Był włoskim malarzem, czołowym przedstawi-cielem szkoły weneckiej włoskiego malarstwa renesansowego. Młody Tycjan najpierw praktykował u Sebastiana Zuccato specjalizu-jącego się w mozaice, następnie u Gentila Belliniego aby ostatecznie pobierać nauki od Giovanniego Belliniego, twórcy tzw. weneckiej szkoły malarskiej.
Obraz ?Nimfa i Pasterz? powstał około roku 1570/75 i ma 146.9 cm wysokości oraz 187 cm szerokości. Obecnie znajduje się w ?Kunsthistorisches Museum? w austriackim Wiedniu. Jest to styl renesansowy, obraz został namalowany techniką oleju na płótnie.
Dominantą w obrazie Tycjana są dwie osoby ? nimfa ?Naiada? oraz najprawdopodobniej miejscowy pasterz. Ciało pięknej nimfy rzuca się bardziej w oczy, niż postać pasterza, który jest jakby trochę na uboczu. Obie te osoby tworzą zarazem pierwszy plan. Na drugim planie znajduje się pień drzewa z jedną, pokrytą liśćmi gałęzią, które najprawdopodobniej złamało się pod wpływem sił natury oraz drugie drzewo, którego zaciemniony kształt można zauważyć w lewej części obrazu, tuż nad pasterzem. W tym przypadku na trzeci plan składają się okoliczne pola, łąki oraz skały. Te trzy czynniki składają się zarazem na tło obrazu.
Łatwo można zauważyć, że postacie nie są sobie przypadkowe. Pasterz przygrywa ?Naiadzie? na flecie, Ona słucha jego muzyki z zainteresowaniem. Mogą to być kochankowie, gdyż miejsce sprzyja intymności. Przygrywający na flecie próbuje wywołać w nimfie emocje, być może jest nią zauroczony. Nimfa również nie jest mu obojętna, okazuje zainteresowanie jego osobą i otoczeniem.
Głównymi kolorami w tle są czarny i brązowy, natomiast na pierwszym planie, obydwu osobom towarzyszą jasne kolory takie, jak beżowy, biały i pomarańczowy.
Kolor czarny oznacza tu poszukiwanie energii do działania, być może koncentrację nimfy na sobie. Jest to kolor, który symbolizuje tęsknotę za miłością. Oznacza smutek, izolację. Barwa brązowa charakteryzuje osobę, której brakuje wiary w siebie. Osoba ta ma poczucie zagrożenia, niepewności jutra.
Biały kolor, który uwidacznia się głównie na nimfie to symbol docenienia przez innych ? tu: pasterza. Oznacza zachłanność na życie. Beż, który występuje na szatach pasterza symbolizuje dążenie do osiągnięcia celu, wyzwala funkcje cielesne i mentalne, działa dodatnio na cały organizm. Dodaje optymizmu i pobudza. Wpływ tego koloru oznacza uczucie wyzwolenia od wszelkich ograniczeń.
Światło pada głównie na postać ?Naiady?. Ciało jej jest jasne i rozświetlone ,co każe zwrócić na nią uwagę oraz powoduje, że jest osobą ważną. Sylwetka pasterza jest ciemniejsza.
Temat dzieła to pasterz adorujący nimfę. Postacie zostały ukazane na tle łąki i skał. ?Naiada? znajduje się w pozycji półleżącej, leży na skórze nieznanego zwierzęcia. Pasterz siedzi obok niej, przygrywa na flecie a wzrok ma skierowany na jej twarz.
Samotne złamane drzewo rosnące w tle może oznaczać przestrzeń ,w jakiej znajduja się postacie. Można przyjąć tezę, że jest to miejsce odludne, odosobnione, w sam raz do obcowania ze sobą, okazywania sobie uczuć. Jak już wcześniej zostało wspomniane, jest to miejsce sprzyjające intymności.
Moim zdaniem tytuł obrazu celnie oddaje jego treść. Dzięki temu obrazowi można podziwiać piękno ówczesnej kobiety. Relacje między kochankami zostały świetnie ukazane. Obraz zachwyca swoją delikatnością, przez co bardzo m isię podoba.