Analiza i interpretacja wiersza Jana Kochanowskiego "Panna XI".

Nadawcą wiersza jest Jan Kochanowski, a odbiorcą jego żona Dorota Podlodowską. Pieśń jest utworem refleksyjno-miłosnym, w którym Kochanowski opisuje swoją małżonkę porównując ja do najpiękniejszych rzeczy istniejących na ziemi. W utworze ukazane są rymy parzyste (rocie/Dorocie, miła/siła), porównania (twarz jako kwiatki mieszane/ nos jak sznur upleciony/ czoło jak marmór gładzony/ usta twoja koralowe). Pieśń ma budowę regularną. W każdym wersie mamy 8 sylab, w jednakowych miejscach są średniówki i akcenty, padające na przedostatnią sylabę przed średniówką. Każda zwrotka ma 4 wersy. Kochanowski ukazuje nam jak mocno kocha Dorotę opisując jej atuty i wychwalając ją ponad wszystkie kobiety świata. Jest tu ukazany wyidealizowany obraz kobiety. Autor przedstawia nam jak Dorota wyglądała, a z utworu możemy wnioskować, iż była piękną kobietą o rozczesanym warkoczu, cerze liliowej, a zarazem różanej, o pięknym nosie, o czole gładkim niczym marmur, o czarnych i wyniosłych brwiach, pod którymi znajdują się czarne oczy. Usta piękne koralowe, zęby szczerze perłowe, szyja pełna i okazała, piersi wypukłe oraz białe ręce. Kochanowski jest romantyczny porównując Dorotę do księżyca pomiędzy gwiazdami, mówi nam również, że Dorota jest dla niego cenniejsza niż niejeden skarb znajdujący sie na ziemi(złoto). Dla Kochanowskiego Dorota jest jedyna i ukochana.