Charakterystyka Ernesta Nemeczka "Chłopcy z Placu Broni"

Ernest Nemeczek jest głównym bohaterem powieści Ferenca Molnara "Chłopcy z Placu Broni". Poznajemy go jako 11-letniego chłopca, jedynaka, mieszkającego wraz z rodzicami w Budapeszcie. Ich ubogie mieszkanie znajdowało się na parterze pod trójką, na ulicy Rakos.

Nemeczek był niskiego wzrostu, miał małe stopy. Był blondynem o jasnych włosach. W jego dużych, niebieskich oczach, często można było dostrzec łzy. Chłopiec mówił cienkim, dziecięcym głosem. Wyglądał na wątłego i słabego.

Bohater był skromny, serdeczny. Odznaczał się łagodnym usposobieniem, które wyrażało się życzliwym stosunkiem do otoczenia. Szybko zapominał o przykrych sprawach i trzeba było mu o nich przypominać. Był nieśmiały i uległy, ale miał swój honor i ambicje. Ernest był jedynym szeregowcem na Placu Broni w przeciwieństwie do swych kolegów, którzy byli oficerami i wydawali rozkazy. Nemeczek podporządkowywał się wszystkim z radością, mimo że był traktowany jak popychadło. Plac traktował jak swą ojczyznę, gotów był oddać za niego życie.

Udowodnił, że nie jest tchórzem. Jego odwagę możemy dostrzec, np. w wyprawie do Ogrodu Botanicznego, gdzie ujawnił się Czerwonym Koszulom. Nigdy nie zdradził swoich współtowarzyszy, nawet gdy miał okazję przejść do przeciwników. Odmówił, mówiąc, że woli zginąć, niż zostać zdrajcą. Ernest był szlachetny, nie potwierdził przed ojcem Gereba, że jego syn jest zdrajcą.

Bohater, mimo choroby i wysokiej gorączki, do końca swoich dni pozostał wierny placowi. Chociaż był wycieńczony, pojawił się na Placu Broni i to właśnie jemu chłopcy zawdzięczają ostateczne wygranie bitwy. To zdecydowało, że dopiero wówczas zdobył szacunek i poważanie kolegów. Niestety, zbyt późno, gdyż bohater umiera.

Uważam, że Ernest Nemeczek to pozytywna postać. Jestem pełna uznania dla jego wyjątkowej odwagi. Podziwiam go za to, że miał swój wymarzony cel, do którego konsekwentnie dążył. Chciałabym mieć takiego przyjaciela.