Stanisław August Poniatowski

Stanisław August Poniatowski urodził się 17 stycznia 1732 roku w Wołczynie, jako szóste dziecko Stanisława Poniatowskiego i Konstancji Czartoryskiej. Jeździł po świecie i był bardzo wykształcony.
Został wybrany na króla w 1764 roku, dzięki poparciu rosyjskiej carycy Katarzynie II.
Król był zwolennikiem reform. Chciał je przeprowadzać w Polsce powoli ze względu na Rosję, iż wiedział że to sąsiadom się nie spodoba. Wielu zarzucało mu zbytnią uległość wobec Rosji i brak zdecydowania.
Stanisław August Poniatowski był zwolennikiem poglądów oświecenia i doceniał rolę nauki, dlatego w Polsce w 1773 roku została utworzona Komisja Edukacji Narodowej, było ono pierwszym ministerstwem oświaty na świecie. W szkołach uczono więcej przedmiotów praktycznych, jak matematyka, geografia, historia i nauka przyrodnicza. Język łaciński został ?zamieniony? na polski. Uczono mniej religii. W szkołach najniższego stopnia uczono oprócz czytania i pisania, nauk takich jak np. rolnictwo, rzemiosło i handel. Król Poniatowski otworzył Szkołę Rycerską w Warszawie w 1765 roku, była ona pierwszą szkołą państwową w Rzeczpospolitej.
Nauczyciele starali się tak prowadzić lekcje, aby wszyscy uczniowie rozumieli wykładany przedmiot. Uczono logicznego myślenia, obserwacji środowiska i umiejętności praktycznego wykorzystywania zdobytej wiedzy. Szkoła również wychowywała, uczyła tolerancji i dobrego wychowania oraz były lekcje patriotyczne.
Przez Stanisława Augusta Poniatowskiego powstał tygodnik ?Monitor? , przedstawiano w nim aktualności, ale również krytykowano w nim podziały stanowe Rzeczpospolitej, przedstawiano sposoby przywrócenia państwa, głoszono hasła tolerancyjne, występowano przeciwko ciemnocie oraz nieuctwu szlachty.
Król starał się wznosić budowy kulturalne i naukowe, dzięki niemu wzniesiono piękny pałac Na Wodzie w Łazienkach oraz dobudowano w Zamku Królewskim w Warszawie Sale Marmurową oraz Bibliotekę Królewską (liczyła ok. 16 tys. tomów).
Dla Poniatowskiego pracowali wybitni architekci, przebudowali prywatne pokoje monarchy, a także sale reprezentacyjną, np. Tronową, Rycerską, Ansamblową (Balową) i Rady. Król gromadził wspaniałą kolekcję ok. 2,5 tys. obrazów i ok. 25 tys. rycin.
Organizował słynne obiady czwartkowe, gdzie spotykali się wybitni artyści i dyskutowali na różne tematy filozoficzne i omawiali polityczne reformy państwa. Jednym z takich uczestników był biskup Ignacy Krasicki.
Stanisław August Poniatowski chcąc kształtować kulturę w Polsce zaciągał pożyczki. Wiele osób zarzucało królowi trwonienie pieniędzy na sztukę, a nie na Polskie wojsko oraz inne potrzeby państwa.
W 1772 roku Rosja, Prusy i Austria wykorzystując słabość Polski zagarnęła ok. jedną trzecią terytorium państwa. Nazywamy to pierwszym rozbiorem. Rozbiór musiał być zatwierdzony przez sejm i wtedy większość posłów okazała się zdrajcami i uznali grabież Polski. Również byli patrioci np. jak Tadeusz Rejtan, który własnym ciałem zagrodził wejście do sali, chcąc uniemożliwić rozpoczęcie obrad. Ten rozpaczliwy gest nie odniósł skutku i pod naciskiem zaborców, szczególnie Rosji, sejm zatwierdził rozbiór.
Po pierwszym rozbiorze Rzeczpospolitej część szlachty oraz magnatów zrozumiała, że państwo wymaga pilnej naprawy. W tym celu zwołano sejm w Warszawie, który miał zatwierdzić reformy państwa. Ustalono, że nie można zerwać sejmu. Obrady sejmu trwały cztery lata (1788-1792), zwano go Sejmem Czteroletnim lub Sejmem Wielkim. Najważniejszą decyzję podjętą ustalając konstytucję. Uchwalono ją 3 maja 1791 roku w czasie ferii, ponieważ większość szlachty wyjechała do rodziny. Zrobiono tak, ponieważ bali się, że obrady zostaną przez nich zerwane.
W 1792 roku caryca Rosji Katarzyna II, przeciwna zmian w Polsce kazała armii rosyjskiej wkroczyć na teren Polski. Rozpoczęła się wojna polsko-rosyjska. Polacy stawiali opór, ale przewaga wroga była zbyt duża. Stanisław August Poniatowski kazał przerwać walkę, co oznaczało przejście na stronę zdrajców. Miał nadzieję, że zgładzi gniew carycy i uchroni przed kolejnym rozbiorem. Król i przeciwnicy reform znieśli konstytucję, ale caryca Katarzyna II wbrew obietnicom doprowadziła w 1793 roku do drugiego rozbioru. Oprócz Rosji w rozbiorze wzięły udział Prusy (Austria była zajęta w tym czasie walką).
Polscy patrioci chcieli walczyć o Polskę. Przygotowywali się do powstania, którego dowódcą został Tadeusz Kościuszko. Stoczyli walkę w Racławicach, gdzie dobrą walką popisali się kosynierzy. Bohaterem tej walki został Wojciech Bartos, który jako pierwszy dotarł do wrogich armat i udaremnił strzał, gasząc lont czapką. Polskę po bitwie otoczył entuzjazm. Bitwę w Racławicach wygraliśmy ale to nie oznaczało, że wrogowie opuszczą nasz kraj. Walki toczyły się dalej. Lud Warszawy pod władzą szewca Jana Kilińskiego, zmusił wojska rosyjskie do opuszczenia stolicy.
W 1795 roku Rosja, Prusy i Austria dokonały trzeciego rozbioru Polski, dzieląc cale państwo na trzy części. Od tej pory państwo Polskie było w niewoli.
Stanisław August Poniatowski wprowadził do Polski wiele uczelni, kultury, reform, budowli, ale nie pomyślał o najważniejszym- wojsku. Skutkiem tego Polska była w niewoli i musiała czekać na odzyskanie niepodległości, dlatego według mnie Stanisław August Poniatowski był zdrajcą.