Liryka

Liryka to monolog opowiadający o osobistych wrażeniach, uczuciach i przemyśleniach twórcy. Może charakteryzować osobę mówiącą. Nadawcą monologu lirycznego nazywamy podmiot liryczny, czyli osobę fikcyjną, która odbija sylwetkę duchową samego pisarza.

Wyróżniamy lirykę bezpośrednią - postać mówiąca ujawnia się w pierwszej osobie i jasno nazywa swój stan ducha oraz lirykę pośrednią - podmiot liryczny ukrywa swoje "ja" i nie nazywa swoich uczuć, a tylko je sygnalizuje.

Język poezji charakteryzuje się wyrażaniem i wywoływaniem u czytelnika wzruszenia, wyzwoleniem w nim uczuć i myśli. Język poetycki jest mową wiązaną, czyli mową słów powiązanych ze sobą mnogością związków i połączeń znaczeniowych i brzmieniowych.

Obraz poetycki powstaje za pomocą słów. Jest zwięzły, plastyczny, tajemniczy, działa na wyobraźnię.

Środki języka poetyckiego:
Przenośnia (metafora) - połączenie słów użytych niezgodnie z ich znaczeniem, które nabierają innego znaczenia.
Porównanie - zestawienie dwóch zjawisk ze względu na pewną, wspólną im cechę.
Epitet - określenie rzeczownika w poezji, które często nabiera charakteru przenośni.