Parlament Europejski i jego funkcjonowanie

1. Wstęp

?Jestem Polakiem, jestem Europejczykiem?

K. Walkowska

"Czy czuję się Europejczykiem" - jest to bardzo trudne pytanie. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy to Polska dąży do integracji z Unią Europejską. Słychać coraz więcej głosów zarówno przeciwników jak i zwolenników tej idei. A jakie jest moje stanowisko? Czy czuję się prawdziwym obywatelem Europy? Z czystym sumieniem mogę stwierdzić, że czuję się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej
Polska leży w centrum Europy. Ja jestem Polakiem, posiadam takowe obywatelstwo. Tutaj mieszkam, studiuję, korzystam z rozrywek. Jako Polak, mieszkaniec kraju europejskiego powinienem czuć się Europejczykiem. To ja będę kiedyś kierował przyszłością państwa, a co za tym idzie Europy. Mając pełne poczucie mojego obywatelstwa poczuwam się do roli Europejczyka.
Europa dąży do zjednoczenia. W jedności siła, powiadają niektórzy filozofowie. Także Europa, aby być silnym, liczącym się na świecie regionem musi się zjednoczyć. Kiedy Unia Europejska obejmie swoim zasięgiem całą geograficzną Europę powstanie jedno, potężne superpaństwo. W zjednoczonej Europie każdy będzie bratem każdego. Zarówno o Włochu czy Francuzie będę mógł powiedzieć: to jest mój brat Europejczyk. Tak, więc bycie Europejczykiem jest wielkim wyróżnieniem, powstaje jedna, ogromna rodzina, która razem gospodaruje, rozwija się.
Także historia nakazuje mi uważać się za Europejczyka. W tej roli osadziła nas już bardzo dawno temu. Wystarczy spojrzeć na wydarzenia historyczne z ostatnich kilku wieków. Wiele naszych przodków budowało nową, wspólną Europę. Już oni uważali się za Europejczyków. Ja jestem jednym z ogniw tego łańcucha. Muszę budować tą jednoczącą się Europę. Nie mogę pozwolić, aby przestała się jednoczyć. To doprowadzi ją do zguby.
Jeżeli moi pradziadkowie, dziadkowie tworzyli już Europę, także ja muszę kontynuować ich dzieło i uważać się za Europejczyka. Ale nie Europejczyka biernego, ale czynnego. Takiego, który weźmie na siebie odpowiedzialność za przyszłość Europy, będzie mu na niej zależało.
Celem przygotowania pracy jest możliwość empirycznego zetknięcia się z pojęciami i problemami dotyczącymi Unii Europejskiej ? Parlamentu Europejskiego, jak również przećwiczenie umiejętności szukania źródeł informacji, analizy tych informacji, wyciągania wniosków i przedstawienia ich w sposób jasny i zrozumiały.
Przedmiotem mojej pracy jest opracowanie krótkiej monografii na temat funkcjonowania i zakresu działalności Parlamentu Europejskiego. Dlaczego to właśnie Parlament Europejski? Odpowiedź jest bardzo prosta: Kilka lat temu miałem okazję być w Brukseli, właśnie w siedzibie Parlamentu Europejskiego. .Zafascynowałem się tym miejscem, ludźmi, którzy tam pracują, całą strukturą tej ważnej dla funkcjonowania Unii Europejskiej instytucji. Będąc jeszcze w szkole średniej miałem okazje uczestniczyć w wielu spotkaniach promujących Unię Europejską. Spotkaniach prowadzonych przez znane osobistości m In. pana Dariusza Rosatiego- posła do Parlamentu Europejskiego. I właśnie te debaty, dyskusje, czy spotkania z ludźmi związanymi z instytucjami europejskimi zachęciły mnie do bliższego spojrzenia na funkcjonowanie Parlamentu Europejskiego.

2. Historia Parlamentu Europejskiego

"Parlament Europejski reprezentuje "narody państw zespolonych we Wspólnocie Europejskiej" (Traktat Rzymski 1957r.). Parlament reprezentuje około 475 milionów obywateli europejskich za pośrednictwem swoich 732 reprezentantów.
Pierwsze bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego odbyły się w czerwcu 1979 roku, zaledwie w 34 lata po zakończeniu II wojny światowej. Obywatele podzielonych niegdyś działaniami wojennymi krajów Europy udali się do urn, aby wybrać członków wspólnego Parlamentu.
Parlament Europejski wywodzi swoją legitymację z bezpośrednich i powszechnych wyborów, które odbywają się, co pięć lat. Liczne traktaty - w szczególności Traktat z Maastricht (1992) i Traktat Amsterdamski (1997) - zwiększyły wpływ i poszerzyły zakres jego uprawnień. Z ciała doradczego Parlament Europejski przekształcił się stopniowo parlament legislacyjny, wyposażony we władzę podobną do tej, jaką mają parlamenty narodowe - stanowi większość praw europejskich, które mają bezpośredni wpływ na życie obywateli państw Unii i jest równorzędnym partnerem Rady Ministrów."
/Pat Cox, Przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2001-2004/

Typ organów parlamentarnych powstał po II Wojnie Światowej. Pierwszy parlament pod nazwą Zgromadzenia Doradczego utworzono w 1949 roku w Radzie Europy. Korzenie obecnego Parlamentu Europejskiego sięgają 1952 r., kiedy na mocy Traktatu paryskiego powstało Zgromadzenie Ogólne Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Zgromadzenie przeszło w ciągu pięćdziesięciu lat najbardziej głęboką ewolucję spośród organów wspólnotowych. Zmieniła się liczba deputowanych, tryb ich powoływania i rola w systemie organów wspólnotowych. Na mocy konwencji o wspólnych instytucjach dołączonej do Traktatów Rzymskich nastąpiło połączenie Wspólnego Zgromadzenia EWWiS ze Zgromadzeniem Parlamentarnym EWG i Zgromadzeniem Parlamentarnym EUROATOMu. W marcu 1958 roku w Strasburgu odbyła się pierwsza sesja scalonego Zgromadzenia. Jako wspólna instytucja przyjęło nazwę Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne, a w 1962 roku Parlament Europejski. Nazwa Parlament Europejski przyjęła się już na dobre w nomenklaturze Wspólnot Europejskich i uzyskała swe potwierdzenie w zapisach traktatowych.
Jest to jedyny organ wspólnotowy, mający pełną demokratyczną legitymację do sprawowania funkcji, a rola tego gremium rośnie sukcesywnie, wraz z postępem procesów inercyjnych w Europie. Oficjalnej zmiany nazwy dokonał jednolity Akt Europejski z 1987 roku. Akt ten wzmocnił też pozycję Parlamentu, poszerzając kompetencje konsultacyjne o procedurę zgody i współpracy. Zgromadzenie EWWiS liczyło 78 deputowanych, natomiast połączone Zgromadzenie ? 142.
W związku z procesami poszerzania Wspólnot, a także w wyniku zjednoczenia Niemiec liczba deputowanych wzrosła do 626. Traktat z Amsterdamu określił maksymalną liczbę posłów na 700, z kolei Traktat nicejski zwiększył ich maksymalną liczbę do 732.Parlament Europejski ma rangę organu głównego Wspólnot Europejskich, a w jego skład wchodzą ?przedstawiciele narodów państw zjednoczonych we Wspólnocie?. Podstawą prawną funkcjonowania Parlamentu Europejskiego są artykuły 189 -201 TWE oraz regulamin wewnętrzny . Mimo że siedziba Parlamentu Europejskiego mieści się w Strasburgu, to eurodeputowani pracują również w Brukseli i Luksemburgu (gdzie mieści się sekretariat Parlamentu) z przyczyn historycznych: Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS) powołano, bowiem w 1952 roku w Luksemburgu, a Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (EURATOM) i Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) - w Brukseli w 1958 roku. Natomiast, Strasburg wybrano jako symbol francusko-niemieckiego pojednania. Miasto to najpierw zostało siedzibą Rady Europy, a potem (w 1952 roku) - Parlamentu Europejskiego.

3. Skład Parlamentu Europejskiego

Początkowo w skład Parlamentu Europejskiego wchodzili delegaci wyznaczeni przez parlamenty narodowe państw członkowskich. Jednakże już traktaty założycielskie przewidywały wybory mandatów w drodze głosowania powszechnego. Rada Unii Europejskiej 20 września 1979 roku przyjęła Akt o wyborach bezpośrednich i powszechnych do Parlamentu. Wybory odbywają się, co 5 lat. Traktat zobowiązuje PE do przygotowania jednolitych zasad wyborów. Uchwalenie odpowiednich przepisów należy do Rady działającej jednomyślnie, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego działającego większością swoich członków. Jak dotychczas nie udało się państwom członkowskim zająć jednolitego stanowiska w kwestii procedur wyborczych. Wybory, zatem regulowane są przez ordynacje krajowe. Każde państwo ma swobodę w kwestii ustalania czynnego i biernego prawa wyborczego przez system głosowania. Od decyzji państw uzależniona jest możliwość łączenia mandatów parlamentarzysty krajowego i europejskiego, natomiast akt z 1979 roku zabrania łączenia mandatu deputowanego do Parlamentu Europejskiego z funkcjami: członka rządu państwa członkowskiego, zarządzającego przedsiębiorstwem publicznym, członka Komisji Europejskiej, sędziego lub rzecznika generalnego albo sekretarza Trybunału Sprawiedliwości, członka Trybunału Obrachunkowego, członka Rady Dyrektorów Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Uchwalona 23 stycznia 2004r. polska ordynacja wyborcza do Parlamentu Europejskiego przewiduje możliwość kandydowania po ukończeniu 21 roku życia. Kandydatów mogą zgłaszać partie polityczne, koalicje partii oraz wyborcy. Wyboru wszystkich 50 posłów (w pierwszych wyborach w 2004 r., wyjątkowo 54, z powodu przydzielenia Polsce dodatkowych miejsc należnych Rumunii i Bułgarii, które nie zostały objęte rozszerzeniom Unii z 2004 r.) z Polski dokonuje się w 13 okręgach wyborczych odpowiadających obszarowi jednego lub dwóch województw (jedynie województwo mazowieckie podzielono na 2 okręgi). Głosowanie jest podobne do wyborów do Sejmu, przeliczanie głosów na mandaty dokonuje się metodą d'Hondta, jednak mandaty pomiędzy komitety wyborcze dzieli się na poziomie krajowym, dopiero później rozdziela się mandaty pomiędzy poszczególne listy okręgowe.
Oznacza to, że na liczbę posłów wybieranych w danym okręgu wpływ może mieć frekwencja. W podziale mandatów uczestniczą tylko komitety, które zdobyły, co najmniej 5% głosów w skali kraju (dotyczy to także koalicji).
Ordynacja przewiduje również obowiązkowe oświadczenia kandydatów (będących obywatelami polskimi), co do ich współpracy ze służbami specjalnymi PRL i innych państw socjalistycznych. Za podanie nieprawdy nie grozi jednak pozbawienie mandatu, tak jak ma to miejsce w przypadku ordynacji do parlamentu narodowego.
Mandat do Parlamentu Europejskiego ma charakter mandatu wolnego, co oznacza, że deputowani nie są związani instrukcjami państw, których są obywatelami. Z tego powodu organizują się oni w Parlamencie według kryterium przynależności partyjnej we frakcje. Każdy deputowany może być członkiem tylko jednej frakcji. Grupy działają według własnych regulaminów, dysponują własnymi środkami finansowymi pochodzącymi z budżetu Parlamentu, mają też określone regulaminem PE prawa, np. do udziału w ustalaniu porządku obrad. Powstanie grupy rejestrowane jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. W skład grupy muszą wchodzić deputowani, z co najmniej dwóch państw i wówczas 23 deputowanych tworzy grupę. Jeśli pochodzą z trzech państw, grupę może tworzyć 18, natomiast z czterech lub więcej państw ? 14 deputowanych.
Liczbę deputowanych z poszczególnych krajów określają traktaty unijne. W Parlamencie posłowie i posłanki zasiadają według przynależności do poszczególnych frakcji politycznych, a nie do narodowych delegacji. Parlament obecnie składa się z siedmiu grup politycznych oraz kilku posłów niezależnych. W skład poszczególnych grup politycznych wchodzą deputowani z ponad stu narodowych partii politycznych.

Grupy polityczne
PPE-DE
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów
PSE
Grupa Partii Europejskich Socjaldemokratów
ALDE
Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
Verts/ALE
Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie
GUE/NGL
Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordycka Zielona Lewica
UEN
Grupa Unii na rzecz Europy Narodów
IND DEM
Grupa Niepodległość/Demokracja
NI
Niezrzeszeni

Obecnie, w zależności od potencjału demograficznego państw, kształtuje się ona następująco:
Niemcy ? 99
Wielka Brytania ? 78
Francja ? 78
Włochy ? 78
Hiszpania ? 54
Polska ? 54
Holandia ? 27
Grecja ? 24
Czechy ? 24
Belgia ? 24
Węgry ? 24
Portugalia ? 24
Szwecja ? 19
Austria ? 18
Słowacja ? 14
Dania ? 14
Finlandia ? 14
Irlandia ? 13
Litwa ? 13
Łotwa ? 9
Słowenia ? 7
Estonia ? 6
Cypr ? 6
Luksemburg - 6
Malta ? 5.
*Razem 732 deputowanych z 25 krajów.
(*)Dane odnoszą się do krajów przed ostatnim przystąpieniem

Przewodniczący- Kandydat, który w tajnym głosowaniu otrzymał bezwzględną większość oddanych głosów zostaje wybrany na Przewodniczącego. Jeżeli po trzech turach głosowania bezwzględna większość nie została osiągnięta, Przewodniczący jest wybierany w czwartej turze zwykłą większością głosów. Kadencja Przewodniczącego wynosi dwa i pół roku, czyli pół kadencji Parlamentu, przy czym może on zostać wybrany ponownie.
Przewodniczący reprezentuje Parlament na spotkaniach oficjalnych oraz na płaszczyźnie międzynarodowej, przewodniczy posiedzeniom plenarnym, zebraniom Prezydium i Konferencji Przewodniczących. Czuwa nad
przestrzeganiem regulaminu PE, a niekiedy występuje w sporach jako arbiter.
Obecnym przewodniczącym Parlamentu Europejskiego jest.Hans-Gert Pottering.

Prezydium
Prezydium jest organem odpowiedzialnym za politykę budżetową Parlamentu oraz za sprawy administracyjne, organizacyjne i politykę kadrową.


Oprócz Przewodniczącego i czternastu Wiceprzewodniczących w jego skład wchodzi pięciu Kwestorów, którzy w charakterze doradczym zajmują się sprawami administracyjnymi i finansowymi odnoszącymi się do deputowanych i ich statutu. Członkowie Prezydium są wybierani na okres dwóch i pół roku.
Konferencja Przewodniczących jest ciałem wykonawczym Parlamentu. W jej skład wchodzą przewodniczący Parlamentu oraz przewodniczący grup politycznych.

Komisje Parlamentarne
W celu przygotowania porządku obrad posiedzeń plenarnych, deputowani biorą udział w pracach 20 stałych komisji.
Oprócz stałych komisji Parlament może także powoływać podkomisje, komisje tymczasowe i komisje śledcze, które zajmują się konkretnymi problemami.

Wspólne komisje parlamentarne utrzymują stosunki z parlamentami krajowymi państw powiązanych z Unią Europejską układami stowarzyszeniowymi.

Delegacje międzyparlamentarne spełniają podobną rolę w odniesieniu do parlamentów wielu pozostałych państw i organizacji międzynarodowych.

Sekretariat
Pracę Parlamentu organizuje sekretariat, kierowany przez sekretarza generalnego. Obecnie sekretarzem generalnym jest Harald R?MER. W skład stałego personelu sekretariatu wchodzi około 3500 osób.
Fakt prowadzenia prac Parlamentu w dwudziestu językach powoduje, że jedna trzecia personelu pracuje w pionie usług językowych (tłumaczenia kabinowe i pisemne). Pomimo utrudnień wynikających z wielojęzyczności oraz trzech różnych miejsc pracy, budżet operacyjny Parlamentu wynosi jedynie 1% całego budżetu Unii Europejskiej, inaczej mówiąc 1,5 euro rocznie na każdego mieszkańca Unii.

Parlament nie używa jednego języka obrad. Obrady Parlamentu odbywają się we wszystkich językach Unii, tzn. każdy poseł mówi w swoim rodzimym języku, a jego mowa jest tłumaczona na bieżąco na wszystkie pozostałe języki. Obecnie obrady są też tłumaczone na języki wszystkich państw stowarzyszonych, gdyż przedstawiciele parlamentów państw stowarzyszonych mają prawo biernego uczestnictwa w każdych obradach.

4. Kompetencje Parlamentu Europejskiego

Tak jak wszystkie parlamenty narodowe Parlament Europejski posiada trzy podstawowe uprawnienia:
- władzę ustawodawczą
- uprawnienia budżetowe
- uprawnienia kontroli władzy wykonawczej

Władza ustawodawcza
Główną procedurą legislacyjną jest procedura współdecydowania (ko-decyzji). Procedura ta w procesie legislacyjnym stawia Parlament Europejski na równi z Radą Unii Europejskiej, ponieważ oba organy zobowiązane są do wspólnego działania. Dzięki procedurze współdecydowania wiele poprawek wnoszonych przez Parlament znajduje odbicie w prawie wspólnotowym, a żaden tekst nie może zostać przyjęty bez formalnej zgody Parlamentu Europejskiego oraz Rady Unii Europejskiej.
Procedura współdecydowania jest obecnie jednym z najważniejszych uprawnień Parlamentu. Znajduje ona zastosowanie w przypadku kwestii dotyczących swobody przepływu siły roboczej, tworzenia rynku wewnętrznego, badań oraz rozwoju technologicznego, ochrony środowiska, ochrony konsumentów, edukacji, kultury oraz ochrony zdrowia. Do ważniejszych osiągnięć Parlamentu należą:
"Telewizja bez granic" - zakaz transmisji ważniejszych wydarzeń sportowych jedynie w pasmach kodowanych, zaostrzenie norm dla materiałów pędnych i olei silnikowych celem ochrony środowiska, zaostrzenie przepisów dotyczących pasz dla zwierząt hodowlanych, wprowadzenie na opakowaniach papierosów większych i wyraźniejszych ostrzeżeń o szkodliwości palenia, wprowadzenie obowiązku ekologicznej utylizacji złomowanych samochodów i obciążenie jej kosztami producentów.
Procedura współdecydowania obejmuje decyzje dotyczące większości zagadnień, jednak w pewnych ważnych dziedzinach, jak np. w sprawach podatków czy dopłat do produkcji rolnej, rola Parlamentu Europejskiego ogranicza się jedynie do wydawania opinii.

Uprawnienia budżetowe
Prawo do współdecydowania o budżecie jest dla Parlamentu Europejskiego ważnym instrumentem wyrażania politycznych priorytetów. W grudniu Parlament uchwala budżet Unii na nadchodzący rok przyznając jej niezbędne środki finansowe. Warunkiem wejścia budżetu w życie jest podpisanie go przez Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.
Od 1970 roku budżet finansowany jest z własnych źródeł zaakceptowanych przez państwa członkowskie po konsultacji z Parlamentem Europejskim.
Wysokość budżetu nie może przekraczać 1,27% produktu narodowego brutto wszystkich państw-członków Unii. Na źródła własne obecnie składają się:
składki państw członkowskich obliczane na podstawie ich produktu narodowego brutto, określony procent podatku od wartości dodanej (VAT) od dóbr i usług w całej Unii, opłaty celne pobrane na zewnętrznych granicach Unii,
inne źródła, między innymi opłaty nakładane na produkty rolne importowane z krajów trzecich.

Uprawnienia w zakresie demokratycznej kontroli
Parlament sprawuje demokratyczną kontrolę nad wszystkimi dziedzinami działalności Unii Europejskiej. Uprawnienie to, pierwotnie obejmujące jedynie ocenę działalności Komisji Europejskiej, zostało rozszerzone na Radę Ministrów - Rade Unii Europejskiej, Radę Europejską oraz ciała odpowiedzialne za politykę zagraniczną i sprawy bezpieczeństwa. Parlament Europejski może powoływać tymczasowe komisje śledcze, co już kilkakrotnie uczynił, między innymi dla zbadania sprawy "choroby szalonych krów" (BSE). Doprowadziło do powołania Europejskiej Agencji Weterynaryjnej w Dublinie. Utworzenie Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) również zawdzięczamy inicjatywie Parlamentu.

5. Proces podejmowania decyzji w Parlamencie
Europejskim

Obrady Parlamentu Europejskiego odbywają się na tzw. posiedzeniach plenarnych, w trybie sesyjnym. Parlament jest organem jednoizbowym. Pracuje w trybie sesyjnym na posiedzeniach jawnych. Sesja zwyczajna trwa rok i jest podzielona na miesięczne podsesje, które następnie dzielą się na posiedzenia. Warto zaznaczyć, że w miesiącu sierpniu Parlament Europejski ma przerwę w obradach z tego względu, że jest okres wakacyjny i każdemu należy się odpoczynek. Na żądanie Rady, Komisji lub większości deputowanych PE zbiera się na sesjach nadzwyczajnych. Na posiedzeniach plenarnych, oprócz debat i dyskusji na temat raportów przedstawionych przez sprawozdawców, deputowani mogą zadawać pytania Komisji i Radzie oraz wysłuchać wystąpień przedstawicieli Komisji i Rady UE. Na sali obrad mogą znajdować się jedynie posłowie Parlamentu, członkowie Komisji i Rady Europejskiej, sekretarz Parlamentu Europejskiego, zaproszeni eksperci, urzędnicy unijni oraz personel pomocniczy wykonujący swoje obowiązki. Posiedzenia Parlamentu mogą obserwować osoby postronne i zainteresowane z galerii ? miejsca wyznaczonego specjalnie do tego celu.
W ciągu miesiąca: przez jeden tydzień odbywają się W Brukseli posiedzenia klubów parlamentarnych, - przez jeden tydzień trwa sesja plenarna Parlamentu w Strasburgu, - przez jeden tydzień odbywają się posiedzenia jednej z komisji parlamentarnych w Brukseli - a w ostatnim tygodniu nadchodzi w końcu czas na spotkanie ze swoimi wyborcami. Parlamentarzysta europejski powinien mieć świadomość, że dopuszczalne są tylko dwie usprawiedliwione nieobecności w miesiącu. W razie ich przekroczenia, cięcia diet są nie do uniknięcia. Podejmowanie decyzji w Parlamencie Europejskim odbywa się poprzez kwalifikowaną większość 3/5 lub 2/3 oddanych głosów oraz większością członków Parlamentu. Parlament działa bezwzględną większością oddanych głosów. Głosować mogą parlamentarzyści wyłącznie osobiście. Na wniosek grupy politycznej lub minimum 29 deputowanych może być przeprowadzone głosowanie imienne, a na wniosek co najmniej 1/5 posłów lub w sprawach nominacji personalnych przeprowadza się głosowanie tajne.

Obrady Parlamentu trwają bez względu na liczbę posłów w nim biorących. Jednakże warto zaznaczyć, że w czasie głosowań jest potrzebna odpowiednia ilość deputowanych. Jeśli przy głosowaniu 37 posłów złoży wniosek o sprawdzenie kworum, i przy jego braku głosowanie przekłada się na następne posiedzenie.

6. Metody działania Parlamentu Europejskiego

Głównym i jedynym dokumentem, aktem prawnym mówiącym o metodach działania Parlamentu Europejskiego jest jego regulamin . Składa on się z 27 rozdziałów i 16 załączników. Można odnaleźć w nim odpowiedzi na to jak wyglądają sesje plenarne parlamentu, czym są i jak funkcjonują grupy polityczne, jak ustalany jest budżet i wiele innych. Regulamin Parlamentu Europejskiego to pełnometrażowy obraz funkcjonowania tej instytucji. To coś w rodzaju takiej małej konstytucji.

7. Ciekawostki
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego od 1962r.

? Gaetano Martino, 1962-1964
? Jean Pierre Duvieusart, 1964-1965
? Victor Leemans, 1965-1966
? Alain Poher, 1966-1969
? Mario Scelba, 1969-1971
? Walter Behrendt, 1971-1973
? Cornelis Berkhouwer, 1973-1975
? Georges Spnale, 1975-1977
? Emilio Colombo, 1977-1979
? Simone Veil, 1979-1982
? Piet Dankert, 1982-1984
? Pierre Pflimlin, 1984-1987
? Henry Plumb, 1987-1989
? Enrique Barón, Crespo 1989-1992
? Egon Klepsch, 1992-1994
? Klaus Hnsch, 1994-1997
? Jos Mara Gil-Robles, 1997-1999
? Nicole Fontaine, 1999-2002
? Pat Cox, 2002-2004
? Joseph Borrell, 2004- 2006

Nagroda Sacharowa

Andrzej Sacharoz był rosyjskim fizykiem jądrowym, przez wiele lat szefem programu nuklearnego ZSRR, twórcą bomby wodorowej. Widząc skutki dokonywanych prób, odmówił jednak dalszych badań i został działaczem na rzecz rozbrojenia, ograniczenia potencjałów nuklearnych, a także demokracji i poszanowania praw człowieka. Reżim uznał go za dysydenta o wywrotnych poglądach i pozbawił wszelkich tytułów.
Mimo to Sacharoz nie zaprzestał aktywności, tworząc w latach 70-tych komitet obrony praw człowieka i ofiar politycznych. Jego starania zostały docenione w 1975 roku, gdy został uhonorowany Pokojową Nagrodą Nobla.
Laureatami nagrody są osoby lub organizacje, które wyróżniły się w działaniach przeciw przemocy, nietolerancji i niesprawiedliwości. Nagroda jest jednym z instrumentów, za pomocą, których posłowie do PE starają się promować prawa człowieka i demokrację na świecie. Zwycięzca otrzymuje dyplom i 50 tysięcy euro. W 2006 roku to prestiżowe wyróżnienie otrzymał białoruski opozycjonista Aleksander Milinkieiwcz, natomiast tegorocznym laureatem jest Salih Mahmoud Mohammed,- prawnik, nadzieja praw człowieka w Darfurze.

Pensje europosłów

Posłowie europejscy otrzymują takie samo wynagrodzenie, jak posłowie krajowi w państwie, w którym zostali wybrani. Przyjęcie tej zasady sprawiło jednak, że pojawiły się olbrzymie różnice w zarobkach między europosłami z różnych krajów: na początku 2007 roku najwięcej zarabiali deputowani z Włoch (ponad 130 tysięcy euro rocznie), a najmniej z Bułgarii (około 9 tysięcy euro rocznie). Od nowej kadencji w 2009 roku wejdzie w życie nowy statut posła do Parlamentu Europejskiego, który możliwi skorygowanie nierówności w uposażeniu między europosłami z różnych państw i zapewni większą przejrzystość wynagrodzenia posłów.

8. Podsumowanie i wnioski

Europejczykami stajemy się z pokolenia na pokolenie. Jak już pisałem, tworzeniem Europy zajmowali się moi przodkowie. Teraz przyszła kolej na mnie. Muszę pokazać swoją duszę patrioty i dokończyć to dzieło, które zostało rozpoczęte dawno temu. Na pewno kiedyś założę swoją własną, będę miał żonę i dzieci. Z całą pewnością będę chciał ich dobra, aby żyli w mocnym, dobrze zarządzanym państwie. Takim państwem jest właśnie zjednoczona Europa. Jeżeli nie uświadomię sobie tego, iż jestem Europejczykiem, to nie będę mógł realizować moich celów.
Może, w niedługim czasie będę mieć możliwość pracy w pewniej strukturze, pewnej jednostce Parlamentu Europejskiego.
Jednego jestem pewien- odpowiednie funkcjonowanie Parlamentu ma znaczny wpływ na codzienne życie obywateli całej wspólnoty.