Środki techniczne pracy biurowej

1. POSTĘP TECHNICZNY W PRACY BIUROWEJ

Nowoczesna technika ma charakter dynamiczny powodujący dostosowanie jej do zmieniających się okoliczności, warunków i wymagań.
Z dynamicznym charakterem wiąże się także inna cecha, a mianowicie dążność do możliwie wszechstronnego i kompleksowego wykorzystywania wszelkich środków technicznych.
Nowoczesna technika oparta na elektronice wprowadza zupełnie nowe jakościowe przemiany w procesach pracy.
Automatyzacja nie jest zatem kontynuacją procesów mechanizacji w tradycyjnym ujęciu, lecz stanowi postęp techniczny. Nowoczesna technika, mimo że dysponuje różnymi środkami technicznymi, dąży do osiągnięcia efektów za pomocą środków możliwie najprostszych i najtańszych.
Postęp techniczny pracy biurowej występuje w trzech postaciach:
-niemechaniczne środki techniczne np: kartotek, tablic planistycznych, pomocniczego sprzętu biurowego
-mechanizacji polegającej na zastępowaniu techniki ręcznej techniką maszynową
-automatyzacji umożliwiającej wykonywanie kompleksowych procesów pracy w sposób automatyczny z coraz bardziej ograniczającym się udziałem człowieka.
Mechanizacja i automatyzacja związana z procesami zarządzania uległy tak dużemu rozwojowi, że w praktyce prawie każda czynność, która występuje w tych procesach może być zmechanizowana lub zautomatyzowana.
Postęp techniczny w każdej postaci przynosi w określonych warunkach właściwe efekty.

2. KLASYFIKACJA ŚRODKÓW TECHNICZNYCH PRACY BIUROWEJ

Środki techniczne pracy biurowej, to wszelkiego rodzaju urządzenia stosowane w pracy biurowej, mają aktualnie duże znaczenie, ponieważ ułatwiają i przyspieszają ją, zwiększają jej precyzję i estetykę oraz umożliwiają zastosowanie nowych rozwiązań.
Klasyfikuje się je według czterech kryteriów, znaczenia, napędu, konstrukcji i zastosowania.
Środki techniczne dzieli się na podstawowe, przy pomocy których wykonuje się różne prace biurowe i pomocnicze, służą do przechowywania dokumentów lub przedstawiania wyników pracy biurowej.
Środki techniczne mogą mieć napęd elektryczny lub ręczny.
Podział środków technicznych według zastosowania wyróżnia się na środki łączności, środki do liczenia i pisania, środki ewidencyjne, środki do reprografii i środki do mierzenia.

3. ŚRODKI ŁĄCZNOŚCI PRZEWODOWEJ I BEZPRZEWODOWEJ

Urządzeniami technicznymi ułatwiającymi przekazywanie i otrzymywanie informacji słownych są środki łączności administracyjnej.
Łączność ta oparta jest na sieci telefonicznej, która pozwala na dwukierunkowe przekazywanie informacji. W jednostkach organizacyjnych tworzy się wewnętrzną sieć telefoniczną, która umożliwia szybką łączność pomiędzy komórkami organizacyjnymi i pracownikami. W większych firmach tworzy się systemy telekomunikacyjne z centralą abonencką i połączonymi z nią aparatami. Służą one do komunikacji wewnątrz biura i ze światem zewnętrznym. Ponadto wprowadza się aparaty telefoniczne głośno mówiące z automatycznym wyborem abonenta, które usprawniają łączność. Do rejestracji rozmów telefonicznych służy automatyczna sekretarka. Aparat ten po przyjęciu połączenia odtwarza wcześniej przygotowaną informację dla interesantów oraz rejestruje na taśmie magnetycznej informację przez nich przekazaną. Informacje zarejestrowane stanowią tzw. pocztą głosową. Umożliwia on też nagranie prowadzonej rozmowy.
Nowoczesne automaty zgłoszeniowe pozwalają również na zdalne sterowanie niektórymi swoimi funkcjami z innego aparatu telefonicznego z wybieraniem tonowym lub ze zwykłego aparatu z wybieraniem pulsacyjnym ale przy pomocy bipera (urządzenia generującego dźwięki o określonej częstotliwości dla każdej wybranej cyfry).
Do przekazywania informacji między poszczególnymi jednostkami wykorzystywane są teleksy. Działają one w oparciu o telegraficzną sieć abonencką umożliwiającą bezpośrednie połączenia między abonentami.
Przebieg całego połączenia teleksowego jest dokumentowany wydrukiem zwanym teleksogramem. Szczególnie w warunkach złej i niedrożnej sieci telefonicznej, teleks jest urządzeniem pozwalającym na sprawne przesyłanie informacji.
Nowoczesnymi środkami łączności są telefaksy. Wykorzystują one sieć telefoniczną do przekazywania wiadomości w formie obrazów nieruchomych np. rysunków, zdjęć, maszynopisów, rękopisów i innych dokumentów.
Do przekazywania informacji bezprzewodowym służą radiotelefony, systemy przywoławcze i telefony komórkowe.
Do łączności radiotelefonicznej potrzebne są dwie lub więcej radiostacje nadawczo-odbiorcze. Pracują na przemian na tej samej długości fal, stosuje je głównie policja, pogotowie ratunkowe, radio-taxi, służby specjalne.
Systemy przywoławcze składają się z centralnych nadajników i niewielkich wymiarów osobistych odbiorników ? pagerów.
Telefony komórkowe działają w oparciu o własną sieć anten za pomocą których nawiązywana jest łączność radiowo-telefoniczna z indywidualnymi posiadaczami aparatów.
Działają one przez automatyczną centralę jako normalne telefony, łącząc się z dowolnie wybranymi numerami.
Wszystkie środki łączności instalowane w biurach muszą mieć świadectwo homologacji wydane przez Ministerstwo Łączności, co oznacza, że są dostosowane do standardów technicznych polskiej sieci telekomunikacyjnej.
Do wizyjno-fonicznych środków łączności zalicza się wideofony i telewizję użytkową.
Wideofony są to aparaty telefoniczne wyposażone w małe ekrany telewizyjne. Osoby przeprowadzające rozmowy za pomocą wideofonów, widzą się nawzajem na ekranach znajdujących się przy aparatach telefonicznych i mogą za ich pomocą przekazywać sobie informacje wizualne.
Telewizja użytkowa jest dziełem telewizji zajmującej się przekazywaniem obrazów i dźwięków za pomocą sieci kablowej, przeznaczonych dla określonego kręgu odbiorców w związku z ich działalnością administracyjną, naukowo-badawczą lub produkcyjną. Wykonuje ona głównie funkcję kontrolną- również wykorzystywana jest do kontroli w dużych sklepach samoobsługowych.
Do łączności w coraz większym zakresie wykorzystuje się komputery, które włącza się w sieć telefoniczną lub tworzy się odrębną sieć komputerową. W świecie komputerów jest wiele różnych metod komunikacji. Jedną z nich to modem.
Modem to urządzenie, które przetwarza informację komputerową (cyfrową) na sygnały elektryczne, przesyłane normalną linią telefoniczną.
Tworząc odrębną sieć łączności komputerowej zapewnia się wyższą jakość i szybkość przesyłanych informacji, co jest szczególnie ważne przy korzystaniu z komputerowych banków informacji.

4. ŚRODKI TECHNIKI KORESPONDENCYJNEJ

Środki techniki korespondencji obejmują maszyny ułatwiające wykonywanie czynności korespondencyjnych w biurze. Do maszyn tych zalicza się:
-maszyny do pisania
-aparaty do dyktowania (dyktafon)
-komputery
-pomocnicze maszyny korespondencyjne (maszyny do frankowania, otwierania kopert, składania korespondencji, do niszczenia akt, broszurowania).
Podstawowymi środkami techniki korespondencji są maszyny do pisania można je podzielić na:
- maszyny typowe o normalnym wałku
- maszyny ze średnim wałkiem
- maszyny z długim wałkiem.
Maszyny ze średnim wałkiem stosowane są do sporządzania zestawień tabelarycznych na papierze formatu A4 w układzie poziomym i A3 w układzie pionowym i poziomym.
Maszyny z długim wałkiem stosuje się do sporządzania specjalnych wykazów, np. list płac.
Oprócz zwykłych maszyn do pisania stosowane są o napędzie elektrycznym, wyposażone w specjalny silniczek elektryczny. Zaletą tych maszyn jest zmniejszenie wysiłku fizycznego maszynistki, zwiększenie szybkości pisania, jednakowa siła uderzenia czcionki. Mają one wiele zalet:
- cicho piszą,
- mają małe wymiary,
- pewne funkcje wykonują automatycznie,
- pisanie nie wymaga wysiłku fizycznego,
- pisany tekst jest jednakowy pod względem barwy.
Istnieje również możliwość programowania odstępu pomiędzy wierszami, gęstości zapisu, samoczynnego ustawiania odpowiednich marginesów, automatycznego powrotu do punktu pisania oraz automatyczny przeskok do początku wiersza.
Dla celów specjalnych wykorzystywane są:
- maszyny z klawiaturą specjalną np. do pisania nut, systemem Braille?a
- maszyny do pisania z wymiennym kompletem czcionek, przystosowane do sporządzania formularzy, prospektów, druków.
Do środków techniki korespondencyjnej zaliczamy także aparaty do dyktowania (dyktafony).
Dyktafon jest magnetofonem dostosowanym do potrzeb biurowych. Składa się on z aparatu zapisującego, przystosowanego do nagrywania mówionego tekstu i aparatu odtwarzającego, z którego tekst przepisuje maszynistka. Aparaty odtwarzające wyposażone są w słuchawki stetoskopowe, urządzenia do regulowania szybkości dyktanda oraz nożne sterowanie taśmy. Dyktafon może być podłączony z aparatem telefonicznym w celu rejestracji przeprowadzonych rozmów lub do dyktowania tekstów przez telefon do innego pomieszczenia. Zastosowanie dyktafonu w pracy biurowej likwiduje żmudne przygotowanie brulionów, absorbujące jednocześnie czas dwóch osób.
Coraz częściej w biurach wykorzystywane są maszyny zwane także krajarkami. Urządzenia te służą do likwidacji dokumentów, które straciły swoją wartość użytkową. Niszczarki tną dokumenty, a także mikrofilmy na wąski paski łącznie ze zszywkami i spinaczami. Przy nośnikach magnetycznych wykorzystywane są niszczarki dyskietek (bezpyłowe).
Do oprawiania różnego rodzaju dokumentów takich jak foldery, ulotki reklamowe, katalogi, oferty itp. Służą bindownice i nowoczesne termobindownice. Bindowanie polega na przedziurkowaniu oprawionych kartek i połączeniu ich plastikowym lub drutowym grzbietem. Terombindowanie polega na oprawianiu kartek w gotowe, pełne okładki. Okładki łączy się z kartkami za pomocą kleju termicznego, znajdującego się na wewnętrznej stronie grzbietu okładki.
Wykorzystywane dokumenty np. instrukcje, zarządzenia, regulaminy zabezpieczane są przed zniszczeniem przez laminowanie. Proces ten polega na zatapianiu w plastik pojedynczych dokumentów. Zalaminowane dokumenty są wodoodporne, trwałe i estetyczne.

5. ŚRODKI TECHNIKI REPROGRAFII

Reprografia jest technologią produkcji i reprodukcji dwuwymiarowych środków komunikacji wizualnej, służącej głównie do czynności handlowych i administracyjnych.
Reprografia obejmuje: powielanie dokumentów, reprodukowanie rysunków i planów technicznych, kopiowanie dokumentów, drukowanie metodami małej poligrafii, mikrofilmowanie, fotografowanie.
Najstarszą techniką reprodukcji dokumentów jest technika powielania. Powielanie polega na napisaniu tekstu dokumentu na matrycy, a następnie odciśnięciu obrazu z matrycy na papier. Wyróżnia się trzy zasadnicze techniki powielania: spirytusowe (hektograficzne), białkowe (szablonowe) i offsetowe. Ze względu na żmudny proces przygotowywania matryc, techniki te zostały wyparte przez nowoczesne kopiarki, za wyjątkiem techniki offsetowej. Teksty na matryce offsetowe można nanosić nie tylko za pomocą maszyny do pisania, ale również za pomocą komputera.
Rozróżnia się następujące, podstawowe rodzaje kopiarek:
- światłokopiarki,
- fotokopiarki,
- kopiarki termiczne,
- kserokopiarki,
- risografy.
Technika światłokopii polega na otrzymywaniu kopii z oryginału przez silne naświetlenie lampą rtęciową lub łukową. Światłokopiarki wykorzystywane są do kopiowania rysunków technicznych, wykresów, szkiców, planów itp.
Technika fotokopii polega na uzyskaniu odbitek dokumentów metodą fotograficzną przy użyciu aparatów zwanych fotokopiarkami. W grupie fotokopiarek znajdują się kopiarki dyfuzyjne. Cały proces sporządzania negatywu z oryginalnego dokumentu i następnie odbitki pozytywowej odbywa się w jednym aparacie. Niektóre rodzaje kopiarek pozwalają na zmniejszenie lub powiększenie kopiowanego dokumentu.
Kopiowanie termiczne jest szybsze i wydajniejsze od kopiowania dyfuzyjnego. Proces kopiowania metodą termiczną polega na nagrzewaniu specjalnego papieru ciepłoczułego i oryginału dokumentu żarówką emitującą promienie podczerwone. Proces kopiowania odbywa się ?na sucho?.
Technika kopiowania kserograficznego odbywa się także ?na sucho? za pomocą kopiowania elektrostatycznego. Metoda ta jest tania, szybka i dobra jakościowo pozyskiwania kopii. Kopiowanie elektrostatyczne jest fizyczną metodą fotografowania, bowiem rejestracja i odtwarzanie obrazu oparte są o zjawiska elektryczne. Technika ta jest metodą pośrednią, ponieważ materiałem światłoczułym jest bęben, na którym uzyskuje się odwrócony obraz oryginału, a następnie na zwykłym papierze otrzymuje się pozytywną kopię. Przy zastosowaniu tej metody można kopiować wszystko: teksty pisane ręcznie lub maszynowo, rysunki sporządzone na kalce technicznej i folii, zdjęcia. Są łatwe w obsłudze i pozwalają na zmniejszenie lub zwiększenie oryginałów oraz kopiowanie materiałów wielobarwnych.
Technika risografii jest połączeniem techniki kserograficznej i druku offsetowego. Za pomocą techniki kserograficznej robi się z oryginału matrycę, z której otrzymuje się następnie kopie. Zaletą risografów jest możliwość otrzymywania 130 kopii na minutę, przy czasie potrzebnym na przygotowanie matrycy 17 sekund. Rysograf pozwala więc na uzyskanie kopii w szybszym tempie, dużej liczbie, po niskich kosztach, przy pełnej automatyzacji zarówno wykonania matrycy jak i następnie kopii.
Ze względu na to, iż kopiarki nie wymagają specjalnych warunków, stanowią one powszechne wyposażenie sekretariatów, kancelarii, ośrodków małej poligrafii.
Poza powielaniem i kopiowaniem do technik reprografii zalicza się też ferrografię i technikę mikrofilmową oraz drukarki sterowane przez komputer.
Ferrografia znajduje zastosowanie w maszynach cyfrowych, telemetrii, małej poligrafii, metalografii. Jest to metoda obrazowania kopiowanych tekstów na nośniki magnetyczne w postaci taśmy, bębna czy arkusza.
Technika mikrofilmowa ma szczególne znaczenie w dziedzinie przechowywania akt. Pozwala ona na zabezpieczenie ważnych dokumentów przed zniszczeniem i kradzieżą oraz na zredukowaniu do minimum miejsca potrzebnego do przechowywania akt. Dokumenty, pisma, książki fotografowane są w dużym zmniejszeniu na taśmie filmowej.

6. KOMPUTER JAKO ŚRODEK TECHNIKI BIUROWEJ

Podstawowe znaczenie w nowoczesnym biurze mają komputery, które stanowią specjalną grupę maszyn elektronicznych. Wykonują one w biurze wielorakie funkcje związane z przyjmowaniem, przetwarzaniem, gromadzeniem i przesyłaniem informacji.
W zależności od używanego oprogramowania komputer może mieć zastosowanie:
- do obliczeń
- do księgowości
- do opracowania tekstów
- do sporządzania kalkulacji i kosztorysów
- gromadzenia danych.
Komputer w zależności od ich mocy obliczeniowej można podzielić na:
- komputery duże,
- mikrokomputery,
- minikomputery,
Komputery duże są wykorzystywane w dużych ośrodkach informatycznych do prowadzenia baz danych (banków informacji).
Minikomputery są to komputery o małej mocy obliczeniowej, wyspecjalizowanymi do spełniania określonych zadań np: wprowadzania danych, sterowania produkcją, organizowaniem komunikacji między systemami komputerowymi.
Mikrokomputery są to komputery osobiste i główne narzędzie pracy biurowej. Coraz nowocześniejsze układy elektroniczne stwarzają coraz większe możliwości techniczne ich wykorzystanie zależy od odpowiedniego oprogramowania. Komputer wykonuje pewne z góry ustalone funkcje. Funkcje te, ustawione w różnej kolejności i zestawiane w odmienne grupy, tworzą programy komputerowe. Według tych programów współczesne komputery mogą wykonywać kilkadziesiąt milionów operacji na sekundę. Wykorzystuje się cały szereg programów gotowych, bądź pisanych na specjalne życzenie użytkownika są to:
- programy użytkowe z zakresu kadr, płac, gospodarki materiałowej, działalności finansowo- księgowej,
- programy redagowania tekstów
- programy do obliczeń tablicowych
- programy obsługi baz danych
- programy graficznej prezentacji danych
- programy komunikacyjne
- programy obliczeń matematycznych i statystycznych
- programy wspomagające projektowanie.
Mikrokomputery mają coraz szersze zastosowanie przy redagowaniu tekstów i w tym zakresie wspiera on maszynę do pisania. Programy do redagowania tekstów tzw. edytor tekstu umożliwiają układanie coraz bardziej skomplikowanych tekstów. Nowoczesne edytory tekstu pracują w trybie graficznym, ukazując na ekranie dokładny obraz redagowanego tekstu. Oferują kilkanaście czcionek o różnej wielkości, pogrubionych i pochyłych oraz szereg dodatkowych znaków graficznych. Jest możliwość używania alfabetu greckiego, hebrajskiego i cyrylicy.
Pozwalają na umieszczanie w tekście wzorów matematycznych i chemicznych, tabel, rysunków o bogatej grafice, dzielić teksty na łamy, umieszczanie przypisów i indeksów. Również umożliwiają formatowanie tekstu oraz jego przemieszczanie, uzupełnianie, korygowanie i archiwowanie. Na podstawie bazy danych edytor tekstu sporządza seryjną korespondencje z ustalonym jednolitym tekstem lub wybranych adresatów, uzupełniając tekst o indywidualne dane. Edytor tekstów zawierają słowniki ortograficzne i wyrazów bliskoznacznych umożliwiające sprawdzenie poprawności pisowni i ułatwiające redagowanie tekstu. Edytory mogą współpracować z wieloma rodzajami drukarek.
Drukarki umożliwiają przeniesienie tekstu i grafiki z komputera na papier. W biurach używane są:
- drukarki mozaikowe
- drukarki laserowe
- drukarki termiczne
- drukarki atramentowe
Drukarki mozaikowe tworzą obraz z punktów zrobionych przez igły głowicy poprzez taśmę barwiącą. Drukują na papierze zwykłym i wielowarstwowym, umożliwiającym otrzymywanie oryginału i kilku kopii.
Drukarki laserowe tworzą obraz z matrycy naświetlanej promieniem lasera. Umożliwiają otrzymywanie wysokiej jakości druku.
Drukarki termiczne tworzą obraz na specjalnie termoczułym papierze za pomocą mikrogrzałek.
Drukarki atramentowe tworzą obraz poprzez nanoszenie kropek atramentu za pomocą dysz.

7. TECHNICZNE ŚRODKI ZABEZPIECZENIA

Techniczne środki zabezpieczania podzielono na:
1. przegrody budowlane
2. mechaniczne urządzenia zabezpieczające do których zaliczono:
- zapory i blokady (np. parkany, kraty, szlabany)
- zamki, szafy
- skarbce i pomieszczenia skarbcowe
-urządzenia do przewożenia wartości pieniężnych (samochody specjalne i przystosowane)
3. elektroniczne urządzenia zabezpieczające do których zalicza się:
- centralki alarmowe
- sygnalizatory (np. akustyczne, optyczne i akustyczno-optyczne)
- czujki
- szyfratory
- przyciski alarmowe
-zasilacze

8. SYSTEM ALARMOWY

System alarmowy składa się z urządzeń:
- decyzyjnych (centrala alarmowa)
- zasilających
- sterujących
- wykrywających zagrożenia (ostrzegawczych- czujki, przyciski napadowe, urządzenia przeciwsabotażowe)
- wykonawczych (sygnalizujących, rejestrujących)
Centrala alarmowa jest to zespół środków sprzętowych i programowych działających według określonego algorytmu, realizujący co najmniej funkcje decyzyjne oraz sterujące w systemie alarmowym.
Układem decyzyjnym jest z reguły mikroprocesorem który przetwarza sygnał wejściowy z jednego lub więcej źródeł sygnału i rozstrzyga czy powinien zostać wytworzony stan alarmowania.
Do zasilania w energię systemów alarmowych muszą być stosowane dwa niezależne od siebie źródła zasilania- podstawowe i rezerwowe. Przełączenie zasilania systemu ze źródła podstawowego na rezerwowe powinno odbywać się automatycznie i nie może powodować zakłóceń w pracy systemu. Urządzenia zasilające system alarmowy nie może być wykorzystany jednocześnie do zasilania innych urządzeń.
Urządzenia sterujące stanowią część systemu alarmowego do włączania, blokowania i odblokowywania systemu lub jego części przez zmianę stanu pracy centrali alarmowej. Należą do nich urządzenia mechaniczne (różnego rodzaju przełączniki elektryczne uruchamiane kluczem mechanicznym) lub elektroniczne (szyfratory).
Szyfratory mogą stanowić niezależną część systemu alarmowego lub być ich integralną częścią. Szyfratory to najczęściej urządzenia z klawiaturą alfanumeryczną i wyświetlaczem umożliwiające informowanie osoby obsługującej o aktualnym stanie centrali lub systemu. Stosowane są również inne urządzenia sterujące wykorzystujące połączenie szyfratorów z czytnikami kart magnetycznych, zbliżeniowych lub procesorowych, a także czytniki biometryczne.
Czujką nazywamy urządzenie do wytwarzania stanu alarmowania po wykryciu nienormalnych warunków wskazujących na wystąpienie niebezpieczeństwa.
Ostrzegaczem jest urządzenie uruchamiane ręcznie lub nożnie, wytwarzające stan alarmowania.
Natomiast do urządzeń wykonawczych zalicza się:
- sygnalizatory akustyczne (wewnętrzne i zewnętrzne), wywołujące miejscowy alarm akustyczny
- sygnalizatory optyczne (wewnętrzne i zewnętrzne) wywołujące miejscowy alarm optyczny
- urządzenia rejestrujące i wskaźniki optyczne
- przekaźniki sygnału alarmu
- inne urządzenia wykonawcze sterowane przez centralę alarmową.
Do współczesnych urządzeń rejestrujących zaliczamy systemy wizyjne. System wizyjny to
przede wszystkim systemy telewizji użytkowej (nadzoru telewizyjnego). Służą one do obserwacji wybranych stref chronionego obiektu i rejestracji zdarzeń tam się dziejących na taśmę magnetowidową, zwłaszcza w przypadku wystąpienia zagrożenia. Ma to duże znaczenie jako materiał dokumentacyjny dla użytkownika i dowodowy dla służby ochrony obiektu i organów ścigania. Tym bardziej, że systemy wizyjne coraz częściej stanowią jeden z elementów systemu ochrony obiektu, współpracując z systemami alarmowymi i kontroli dostępu.
Poza funkcjami obserwacyjnymi systemy wizyjne zaczynają uzupełniać systemy alarmowe, szczególnie w ochronie zewnętrznej i peryferyjnej obiektów, dzięki urządzeniom zwanym wizyjnymi detektorami ruchu.
W ostatnich latach na rynku pojawiły się w wyposażeni standardowych systemów kamery cyfrowe. Dzięki obróbce cyfrowej sygnałów wizyjnych, modułowi zapamiętywania pół obrazu oraz dobremu oprogramowaniu kształtowanemu przez użytkownika uzyskuje się zaskakujące wyniki, jeżeli chodzi o jakość obrazu i pracy w trudnych warunkach oświetleniowych (zalepianie lub ciemność).
Także wyposażenie dodatkowe kamer jak: obiektywy, obudowy ochronne, głowice obrotowe itd. wykazują ciągłe zmiany w kierunku eliminacji zakłóceń w odbiorze obrazu oraz zwiększenie spektrum możliwości odbioru obrazu zbliżonego lub oddalonego (obiektywy standardowe, teleobiektywy) zmniejszenie ciężaru i wymiarów oraz odporność na szkodliwe działanie środowiska, szczególnie chodzi tu o temperaturę, kurz, wilgoć, oblodzenia, śnieg, odporność na zniszczenie mechaniczne, wyładowanie elektryczne, zakłócenia elektromagnetyczne itp. (obudowy ochronne, głowice zdalnej regulacji i położenia kamery).
W systemach o wysokiej klasie zagrożeń stosowane są systemy multiwizyjne umożliwiające jednoczesny odbiór 16 obrazów z kamer na jednym monitorze.
Przy zabezpieczeniu obiektów o bardzo dużym stopniu zagrożeń znajdują coraz częściej zastosowanie cyfrowe detektory wizyjne. Obraz ze standardowej kamery CCD przesyłany jest do detektora wizyjnego, wykonanego jako panel lub karta wtykowa. Utworzona strefa alarmowa pozwala wykryć ruch intruza zależnie od kierunku ruchu, wielkości, czasu przemieszczania na określonym ściśle odcinku. Cyfrowe detektory wizyjne znalazły szerokie zastosowanie i wykazały swoje bezsporne zalety szczególnie w ochronie terenów otwartych.
Cyfrowe krosownice stosuje się je w przypadku, gdy obrazy z wielu kamer przekazywane są do wielu punktów odbioru wizji (wiele monitorów). Charakteryzuje się one tym, że istnieje możliwość przełączenia każdej kamery na każdy monitor. Współczesne cyfrowe krosownice wizyjne umożliwiają podłączenie 512 kamer i 256 monitorów lub innych urządzeń odbiorczych wizji.
Magnetowidy do nagrywania poklatkowego stały się standardem w profesjonalnych zastosowaniach systemów wizyjnych. Możliwość nagrania obrazu na kasetach VHS 180 min wydarzeń trwających od 24 do 960 godzin dla nikogo nie jest już nowością. Natomiast nowością są Wideoscope, które pozwalają zapisać ok. 17000 pełnych obrazów na dysku o pojemności 540 MB.

9. SKARBCE, SZAFY I SKRYTKI SEJFOWE

Skarbce jako pomieszczenia specjalne przeznaczone są do ochrony i przechowywania szczególnie ważnych przedmiotów urządzeń lub wartości. Skarbce mogą posiadać specjalną konstrukcję ścian, podłóg i stropów. Szczególnym rodzajem pomieszczeń specjalnych jest skarbiec bankowy. W zależności od sposobu wykonania wyróżniamy:
- skarbce monolityczne ?wykonane w całości metodą wylewania betonu zbrojonego
- skarbce modułowe ?wykonane z prefabrykowanych elementów ścian, podłóg i stropów.
Szafy do przechowywania wartości są to mechaniczne urządzenia zabezpieczające, których najdłuższy wymiar zamkniętego wnętrza jest mniejszy lub równy 1m. Szafy wolno stojące, których masa jest mniejsza od 1000kg muszą być mocowane do podłoża kotwami. Szafy do przechowywania wartości mogą również być użytkowane w zestawach z wrzutnią nocną lub bankomatem. W zależności od posiadanej klasy odporności w szafach można przechowywać wartości pieniężne.
Do przechowywania depozytów przeznaczone są skrytki sejfowe. Zespoły skrytek, połączone konstrukcyjnie w jedną całość, umieszczone są w skarbcach lub w szafach do przechowywania wartości. Skrytki powinny być wyposażone w dwa zamknięcia mechaniczne lub elektryczne.