Elementy etyki rycerskiej godne naśladowania.

Udowodnić, jakie elementy etyki rycerskiej są godne naśladowania i co do dziś zostało z rycerskich ideałów.

W moich rozważaniach będę starała się udowodnić, jakie elementy etyki rycerskiej są godne naśladowania i co do dziś zostało z rycerskich ideałów.
Aby ktoś został rycerzem, musiał złożyć przysięgę wierności i miłości do króla (rozumianej wówczas również jako miłość do państwa) i nosić strój rycerski. Możemy spostrzec, że idąc do szkoły również mamy takie obrzędy jak składanie przysięgi czy pasowanie na ucznia. Zwykliśmy je przyjmować bezrefleksyjnie. Tymczasem są one jakimś dalekim echem tradycji rycerskiej.
W dzisiejszych czasach nie mamy już rycerzy, ale wojsko rzadko walczące według etyki rycerskiej. Nie można przecież mówić, że żołnierze np. dbają o równe szanse podczas walk. Jednak w historii Polski, nawet w XX wieku, mieliśmy rycerzy walczących o kraj z honorem. Dla Polski Walczącej czyn był ważniejszy niż życie, a chwała i honor nie zależały od wygranej, ale od wypełnienia obowiązku.
Zbigniew Herbert w wierszu „Przesłanie Pana Cogito”, o którym mówi się, że to dekalog człowieka czasów zagrożenia, pokazuje trwałość i aktualność przedstawionego wzorca, który rozpoznajemy także w odległej od spraw wojny obyczajowości. Jedynie współczesny stosunek do kobiet nie wydaje się mieć wiele wspólnego z rycerską tradycją.
Trudno jest rozstrzygać o słuszności owych ideałów. W wyniku rewolucji technicznej i zmiany sposobu walki rycerstwo utraciło swą pozycję społeczną. Ideały rycerzy również uległy znacznym przeobrażeniom. Każdy zmienia się wraz ze zmianą mentalności i sposobów postrzegania rzeczywistości. W tamtych czasach ideały rycerstwa pozwalały niekiedy na utrzymanie tożsamości narodowej. Były poza tym „nośnikami” kultury oraz moralności, stanowiły podstawę do ustanawiania praw i rządzenia. Odwaga, męstwo to cechy, które były dla nich najważniejsze. Poddanie się wrogowi bez walki oznaczałoby tchórzostwo i brak honoru, który stanowił najważniejszą podstawę do uważania się za rycerza, odróżniał go od reszty społeczności, dawał podstawę do dumy. To, jak zachowują się rycerscy bohaterowie literaccy, nie jest być może najlepsze, nigdy bowiem nie można poprzeć zabijania i okrucieństwa, ale związany jest z tym właśnie cały wzór postępowania dobrego rycerza i wartości, jakie powinien on reprezentować. Nie jednak to sprawia, że umarły ideały rycerskie. Przecież większość cech tego ideału nie tylko jest akceptowana do dziś, ale stanowi podstawę poglądów każdego kulturalnego człowieka. Honor, braterstwo tak silnie związane z rycerzem, możemy zaakceptować. Walka w słusznej sprawie też przecież ma wartość moralną. Wierność przysiędze też jest cechą cenioną. Skąd bierze się więc ta niechęć do rycerskości we współczesnych czasach? Ludzie współcześni nie potrafią tak się poświęcać, jak robił to np. Roland. Nie ma już dziś prawdziwych rycerzy. Pozostała jednak niechęć do tych cech, których nie tylko nie umiemy, ale których nie powinniśmy akceptować. Nawracanie siłą, okrucieństwo związane z walką podstępną i „lisią”, spiskowanie nie będzie dla współczesnego człowieka celem życia. Tym właśnie przejawia się ewolucja ideałów. Być może ich cele nie były najlepsze, ani sposób dążenia do nich najtrafniejszy. Pamiętajmy jednak, że wypowiadamy się z perspektywy wielu wieków. Dla tych ludzi te ideały były najlepsze. Dawały im możliwość potwierdzenia przydatności społecznej oraz określenie sensu życia. Były w danych czasach akceptowane i popierane. Nie można się temu sprzeciwiać.
Ideał rycerza nie może być przez nas zaakceptowany w całości, zresztą nie o to chodzi. Ważne jest byśmy umieli z tego wzoru wybrać to co najważniejsze, co potrafimy przejąć do swojego stylu życia. Nie możemy w pełni obiektywnie ocenić tych ideałów. Dziś żyjemy w innej społeczności. Najważniejsze jest, by umieć być im wiernym.