Charakterystyka porównawcza Pawła Obareckiego i Stanisławy Bozowskiej.

Paweł Obarecki i Stanisława Bozowska są głównymi postaciami noweli ?Siłaczka? S.Żeromskiego. Opowiadanie ukazuje bardzo różne, wręcz kontrastowe portrety studentów.
Stanisława Bozowska to przedstawicielka młodej, ideałowej polskiej inteligencji pozytywistycznej. Jest piękną dziewczyną. Ma delikatną twarz o ustach koloru róży. Ubierała się bardzo skromnie. Nie dbała o swój wygląd zewnętrzny. Jej pasją była nauka to autorka książki pt. ?Fizyka dla ludu?. Jest młodą, zdolną studentką, która wyjechała na wieś, aby poświęcić się pracy dla najuboższych. Jej postawa skontrastowana jest krytycznie z postawą kolegi ze studiów, Obareckiego, który ideały młodości zamienił na programowe dorabianie się.
Paweł Obarecki jako student był człowiekiem szczęśliwym, pełnym zapału do pracy, nastawionym idealistycznie. Chciał zmienić świat. Był skromny i nieśmiały. Chodził w starym i zniszczonym płaszczu, nie stać go było na naprawienie butów u szewca-?łatał? je tekturą. Po przyjeździe do Obrzydłówka częściowo zrezygnował ze swoich przekonań. Zapał pracy szybko w nim wygasł i wybrał wygodne życie. Dobre jedzenie, służąca-to wszystko sprawiło, że Obarecki uzależnił się stopniowo od pieniędzy.
Stasia była osobą cierpliwą i sympatyczną. Odważnie i godnie manifestowała swój patriotyzm. Zrezygnowała z prawa do szczęścia osobistego i kariery życiowej w imię obowiązków społecznych. Żeromski tak poetycko o tym pisze: ?Z życia nie zrobisz jakiegoś jednego spełnienia obowiązku: zjedzą cię idioci, odprowadzą na powrozie do stada, a jeśli się im oprzesz w imię swych głupich złudzeń, to cię śmierć zabije najpierwszą, boś za piękna, zbyt ukochana??. Miała tkliwe i współczujące serce. Była stała w uczuciach i wierna swym przekonaniom.
Obarecki natomiast stał się samolubny i wyrachowany. Ludzi traktował przedmiotowo. Świadczy o tym myśl doktora wobec innych ?dawajcie pieniądze i wynoście się??
Bozowska była otwarta i prostolinijna. Kiedy mówiła o swych uczuciach wyrażała szczerze to co czuła np. w liście do Helenki.
Obarecki szybko zmieniał swoje zdanie w zależności od tego, co było w danej chwili opłacalne. Miał słaby charakter i chwiejną wolę. Spotkanie z umierającą Stanisławą wywołało w nim wstrząs. Kiedy zobaczył ją leżącą na łóżku, silnie wyczerpaną i osłabioną ogromnie się wzruszył. Zaczęły wracać do niego wspomnienia z dawnej młodości. Stasia pracowała ponad siły, co przyczyniło się do wycieńczenia organizmu. Okazało się, że jest chora na tyfus. Z powodu zbyt późnego nadejścia pomocy lekarskiej zmarła. Doktor Paweł boleśnie odczuł jej śmierć. Trudno było mu pogodzić się z jej brakiem. Jednak uczucia te były krótkotrwałe i ponownie powrócił do starych nawyków.
Bohaterowie noweli Żeromskiego to młodzi ludzie, różniący się charakterami. Obarecki to człowiek uległy. Jego postawą życiową był kompromis. Dążył do porozumienia nawet za cenę rezygnacji ze swoich przekonań. Natomiast Stanisława to idealistka, zwolenniczka pracy dla dobra innych. Tytuł noweli stał się synonimem tej postawy. Jest wzorem do naśladowania. Wzbudza wiele sympatii i współczucia. Jej osobowość na zawsze pozostanie w mojej pamięci.