"Sztylet" Aleksandra Puszkina-opracowanie

Wiersz ?Sztylet? został napisany przez Aleksandra Puszkina w 1821 r. Pisał tez wiersz pod wpływem pewnych wydarzeń- student Karol Sand zasztyletował pisarza kotzebuego, stojącego na usługach carskiego wywiadu. Poetycka gloryfikacja sztyletu, jako narzędzia pozbycia się tyrana, wzywała właściwie wprost do carobójstwa. Tak też rozumieli wiersz współcześni, przemawiał jednak do ludzi tamtych czasów. Kiedy dekabrysta Bestużew-Riumin organizował zamach na Aleksandra I, odczytywał "Sztylet" spiskowcom, którzy mieli zabić cara. Wiersz ten nawiązuje do wielu wydarzeń i postaci mitologicznych, jak również do postaci związanych z Cesarstwem Rzymskim około 50 roku przed naszą erą.
Tytuł utworu to nazwa broni-może nam to wskazywać, iż utwór będzie opowiadał o wojnie, zabijaniu, morderstwach, czyli wszystkiemu temu, czemu może służyć sztylet.
Wiersz został podzielony na 9 strof, w każdej po 5 wersów. Puszkin ukazuje nam główny przedmiot wiersza jako narzędzie służące do wymierzania sprawiedliwości. Pokazuje nam go w rękach Nemezis (która była boginią zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia). Sztylet służy do karania przestępców. Autor używa tu apostrofy do ?sztyletu kary?, czym chce wyrazić swój podziw dla surowości, ale i sprawiedliwości kary dla przestępców. Z dalszej części wiersza możemy się domyślić, że pokutą za winy będzie ogień piekielny.
W pierwszych strofach wiersza Puszkin porównuje ów sztylet do promieni piekła lub błyskawicy Zeusa, który bezwzględnie broni prawdy i wolności, a ściga zło. Sztylet jest tu jak ognisty miecz, który razi swoim blaskiem. Przed sprawiedliwością i karą nie ma gdzie się ukryć, gdyż one zawsze odnajdą zbrodniarza. W tym samym czasie autor wyraża opinię, że tyrani także nie ukryją się przed karą. W dalszych strofach dowiadujemy się o jakim tyranie może być tu mowa. Pisarz przywołuje tu postać Cezara.
Kolejna strofa nawiązuje do wywołania przez cezara wojny domowej, której rozpoczęciem było przekroczenie przez Cezara i jego wojska rzeki Rubikon. Poeta pokazuje nam tu nieodwracalność naszych poczynań. Gdy przekroczona zostanie pewna granica, to nie ma już odwrotu. Sztylet staje się przedmiotem, w którym pokładane są nadzieje na odwrócenie czasu. Niestety, gdy obserwujemy jak potoczyła się historia, widzimy, że było to niemożliwe. W utworze mamy mowę o zasztyletowaniu Cezara przez Brutusa. Lecz mimo tego strasznego czynu, do którego posłużył sztylet, nie udało się odzyskać przeszłości. W końcowych strofach pisarz nawiązuje do czasów mu współczesnych. W wierszu odnajdujemy apostrofę do Sanda, którego autor uważa za bohatera. Sztylet w jego rękach staje się narzędziem chwały. Sztylet nie jest podpisany co może oznaczać, iż każdy może wziąć go do ręki i dopełnić czynu Sanda-a mianowicie zasztyletować Cara.
W moim odczuciu sens utworu mieści się w stwierdzeniu, iż na każdego kto popełnił przestępstwo spadnie zasłużona i nieunikniona kara. Mimo, iż wiersz jest ?przesiąknięty? krwią, mówi o zabijaniu, morderstwach, to mimo wszystko pozostawia nam wiarę w sprawiedliwość. Tytułowy Sztylet jest sędzią, strażnikiem wolności, przed którym nie ma schronienia. Jeśli ktoś czyni zło, to wszędzie może go dopaść niespodziewany cios. Wiersz może mieć wydźwięk typowo rewolucyjny dla ludzi współczesnych pisarzowi.