Tragizm życia Pani Bovary.

Na czym polega (polegał) tragizm życia Emmy Bovary

Problem tragizmu dotyczył w bardzo dużym stopniu pani de Bovary. Wychowana w klasztorze, z dala od normalnego życia, czerpie swoją wiedzę o świecie głównie z romansów. Tego typu sytuacja, w połączeniu z brakiem kontaktu z rzeczywistością, powoduje u niej stałą tęsknotę za owym nieznanym, wielkim światem. Towarzyszy jej poczucie, że coś jej w życiu umyka, że coś traci, czegoś nie doznaje. To nie pozwala jej się cieszyć swoim względnym, mieszczańskim szczęściem. Mąż, dostatnio urządzony dom czy wreszcie dziecko. Po roku małżeństwa rodzi córkę, Bertę, nie wykazuje jednak ani odrobiny zainteresowania dzieckiem. - to wszystko pogłębia tylko jej apatię. Kobieta staje się rozrzutna, rujnuje majątek męża. Pragnie ona owego romantycznego szczęścia, jakie możliwe jest tylko w powieściach. Pragnie żyć w świecie, do którego nie miała dostępu. I udaje jej się to częściow. Poznaje arystokratę Rudolfa Boulanger, z którym po cichu romansuje, nadal szukając niezwykłago uczucia z książki i idealnego mężczyzny, jednak znudzony hrabia nie angażuje się w rolę kochanka Emmy zbyt długo – listownie zrywa z nią znajomość, doprowadzając ją do długotrwałej choroby, w czasie której nie ma z Emmą kontaktu. Kobieta kłamie, oszukuje swojego męża, coraz bardziej z każdym dniem. Żyje w świecie ułudy, nie chcąc dopuścić do siebie realiów. Zaniedbuje dom i rodzinę, teściowa zarzuca jej lenistwo i ateizm. Nikt jednak nie wie o jej niewierności, a zaślepiony pan Bovary wierzy w każdy jej absurdalny pretekst.
Pani de Bovary jest postacią tragiczną, nie potrafi żyć w społeczeństwie, ono ją brzydzi, jest zbyt prymitywne dla niej. Nie może odnaleźć swojej tożsamości, zawieszona pomiędzy światami tym, z którego pochodzi i którym pogardza, i tym, do którego pragnie wejść, ale nie ma do niego dostępu. To rozdwojenie powoduje jej zagładę. Pani de Bovary jest przykładem osoby, która żyje poza światem, poza społeczeństwem. Ale tak żyć nie można, bo to prowadzi do autodestrukcji.