Jan Paweł II przyjacielem młodzieży - uzasadnienie

Jan Paweł II był Polakiem ? Papieżem. Cały świat słuchał jego nauk, które przede wszystkim kierował do młodzieży, bo żywił w niej nadzieje na lepsze jutro.
Starał się do nas dotrzeć, ponieważ uważał, że to właśnie od nas, młodzieży, w dużej mierze zależy przyszłość świata. Razem z nami modlił się i śpiewał, rozmawiał na poważne tematy i żartował. Jak nikt inny potrafił do nas dotrzeć. Dawał nam wskazówki, jak powinniśmy żyć, wielu z nas traktowało go jak ojca, który co prawda daleko ale zawszy był obecny. Nie bał się cierpienia. Nie odwracał się od cierpiących czy oszpeconych ludzi. Kochał wszystkich. Wybaczał ludziom ich grzechy, nawet te najcięższe,
Papież lubił żartować. Na zawsze pozostanie mi w pamięci jego szczery uśmiech. To chyba tym ujął nas najbardziej, tym że był tak bardzo ?ludzki?. Wiedział, że samymi kazaniami niewiele może zdziałać, najpierw musi sprawić abyśmy go polubili i z pewnością mu się to udało. Podczas spotkań w Krakowie, gdy pokazywał się w oknie przy Franciszkańskiej 3, często już zmęczony, próbował przekonać zgromadzonych tam ludzi aby zostawili go w spokoju i poszli do domów spać.
Gdy człowiek umiera, zapada w nim cisza. Karol Wojtyła kochał ciszę. Żył w ogłuszającym hałasie wojen, zbrodni i zamachów. Słyszał krzyki głodnych, więzionych i torturowanych. Nie mógł milczeć. Przyszło mu pełnić papieską posługę w szczególnym momencie historii. Polska odzyskiwała wolność, a z nią pół Europy. Jan Paweł II był patronem tych przemian. Kochaliśmy go za Jego dobroć, ?ludzkość?, szczerość, życzliwość i nadal będziemy kochać. Na zawsze pozostanie w naszych sercach, a przede wszystkim nie zapomni go młodzież, bo to właśnie do nich zwracał się podczas swoich nauk, to właśnie ją adorował.