Kanon postaci ludzkiej

Sztuka egipska dostosowała się do surowego kanonu estetycznego. Kanonem nazywany jest zespół wzorców, reguł jakim podlega przedstawianie postaci ludzkiej w danym okresie czasu- w tym przypadku kultury egipskiej. Różnica między kanonem a stylem w sztuce polega na tym, że styl nie podlega ścisłym regułom i najczęściej odnosi się do wszelkich form ekspresji artystycznej, w tym do literatury i muzyki danego okresu.
Kanon egipski regulował zasady w malarstwie, rzeźbie i płaskorzeźbie. Ewoluował na przestrzeni trzech tysięcy lat, do końca pozostając przy swoich podstawowych założeniach. Poczucie porządku i brak ewolucji stylistycznej odzwierciedlają stabilny i konserwatywny charakter społeczeństwa, które stworzyło tę sztukę.
Przedstawianie postaci ludzkiej opierało się na siatce geometrycznej, która umożliwiała zachowanie dokładnych proporcji między poszczególnymi częściami ciała.
Dwuwymiarowy portret postaci charakteryzuje się tym, że głowa i nogi przedstawione są z profilu, podczas gdy oko i tors ukazane są frontalnie.
Dla mentalności egipskiej obraz całej postaci był bowiem ważniejszy od ?rzeczywistości?.
Postać siedząca przedstawiona jest z rękoma na kolanach. Pozycja zajmowana w hierarchii społecznej przez różne postacie, jest ukazywana niezmiennie przez zachowanie odpowiednich proporcji. I tak na przykład postać mężczyzny jest zazwyczaj większa od postaci kobiety i dzieci. Natomiast liczne wyobrażenia par królewskich, takich samych rozmiarów. W portretach faraona zarówno jego poza jak i
stopień idealizacji świadczą o boskich cechach władcy. Jednak taki kanon nie dotyczył poddanych- w tym wypadku sztuka portretowa zbliżała się jednak bardziej do realizmu. Mężczyzna na portretach ma zazwyczaj karnacje ciemniejszą od kobiety, jasna była bowiem oznaką dobrobytu, który pozwalał kobietom nie pracować i pozostawać w domu (jest to często powtarzający się wątek w historii cywilizacji).
W epoce Nowego Państwa szczególne wyrafinowanie życia dworskiego znajduje wyraz w strojach. Tradycyjne, proste, białe szaty zostają zastąpione kolorowymi tkaninami, skrojonymi w bardziej zmysłowe formy, które uzupełnia biżuteria- głównie w postaci ogromnych, cennych kolczyków.
Kanon sztuki starożytnego Egiptu był kanonem najstarszym i najdłużej obowiązującym.