Władysław Anders.

[ 1892 – 1970]. Urodził się 15.07.1892 r. w Błoniu k/ Kutna. Po ukończeniu politechniki w Rydze w 1914 r. powołany został do wojska rosyjskiego: był trzykrotnie ranny w walkach z Niemcami . W 1917 r. wstąpił do I Korpusu Polskiego gen. J. Dowbor – Muśnickiego a po rozwiązaniu korpusu znalazł się w Polskiej Sile Zbrojnej . W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrojeniu Niemców w Warszawie. Od stycznia 1919 r. był w dyspozycji Dowództwa Głównego Sił Zbrojnych w Poznaniu , gdzie w stopniu ppłk. objął I Kwatermistrzostwo [ Operacyjne] . Z kolei od 9 .02,1919 pełnił funkcję Szefa Sztabu Dowództwa Głównego . Na własną prośbę objął dowództwo 1 p.uł. Wlkp. [późniejszego 15 p.uł. Poznańskich] Od sierpnia 1919 r. na froncie Litewsko – Białoruskim, m.in. walczył o Mińsk i Bobrujsk. Na początku 1920 r. brał udział w zagonie na Żłobin, bił się pod Ihumeniem w straży tylnej 14 DP . Odznaczył się m.in. w boju pod Wistyniami . Od października 1921 r. w akademii wojskowej we Francji . Do 1939 r. był m.in. od 1926 r. dowódcą 2 samodzielnej brygady kawalerii przemianowanej następnie na Wołyńską BK, a w 1937 został dowódcą Nowogródzkiej BK . W 1934 r. został mianowany gen. bryg.. Walczył w 1939 r. zarówno z Niemcami jak i Armią Czerwoną . 29 .09.1939 r. dwukrotnie ranny dostał się do niewoli sowieckiej. Więziony był we Lwowie i Moskwie . Przesłuchiwano go aż do 30.07.1941 r.. W sierpniu 1941 r. objął dowództwo Armii Polskiej w Rosji . Awansowany został do stopnia gen. dyw. . Wyprowadził z ZSRR ponad 110 000 ludzi w tym około 70 000 żołnierzy. Armia gen. Andersa przez Bliski Wschód znalazła się na froncie włoskim. Zdobycie przez II Korpus [ w składzie dwóch dywizji] Monte Cassino otworzyła aliantom drogę na Rzym . Szlak bojowy jego oddziałów we Włoszech wiódł dalej przez Ankonę , linię Gotów , Faenzę , Bolonię. Pełnił czasowo obowiązki Naczelnego Wodza i Generalnego Inspektora Polskich Sił Zbrojnych. 26.04 1946 r. został w Polsce Ludowej pozbawiony obywatelstwa polskiego [ anulowano tą uchwałę 15 .03.1989 r.] . Po wojnie na emigracji w Londynie 8 .06.1946 r. przyjął stanowisko emigracyjnego Naczelnego Wodza i Generalnego Inspektora Polskich Sił Zbrojnych . Pełnił szereg funkcji ,m. in. przewodniczył Skarbowi Narodowemu , Polskiej Macierzy Szkolnej, Polskiej Fundacji Kulturalnej. 16.05.1954 r. mianowany gen. broni . Zmarł w Londynie 12 .06. 1970 r. , pochowany został na polskim cmentarzu wojennym u stóp klasztoru na Monte Cassino. Autor wspomnień .[Zob. Kawalerowie Virtuti Militari , t. IV , s. 23 – 27 – biogram B.Polaka. Tamże źródła i literatura; Virtuti Militari 1919 – 1997 . Wybór źródeł . Wybór i opracowanie B.Polak , Koszalin 1999, s. 242 – 246 ; T.Kryska – Karski , S.Żurakowski , Generałowie ... op.cit. , s. 23 ; P.Stawecki, Słownik ... op.cit. , s. 69 ; Z. Mierzwiński , Generałowie ... op.cit., s. 25 – 32 ; Na temat działalności emigracyjnej Generała zob. m.in. Z. Kościański, Przyczynek do myśli politycznej i wojskowej gen. Władysława Andersa w latach 1948 – 1970 / Na podstawie londyńskiego Biuletynu Koła Krechowiaków „Krechowiak” [w:] Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej 1996 , nr 153 , s. 141 – 150 ; tenże , Przyczynek do myśli politycznej i wojskowej gen. Władysława Andersa ...[w:] Rocznik Koszaliński , 1997 , nr 27 , s. 99 – 108 ; Album poświęcony Generałowi zob. J.L.Englert, K.Barbarski , Generał Anders . Londyn 1981 ] .