Unia Europejska

Rada Europejska
Tworzą ją szefowie państw i rządów krajów członkowskich Unii Europejskiej. Zbiera się co najmniej dwa razy w roku. Zadaniem Rady Europejskiej jest określanie strategicznych celów rozwoju Unii, rozstrzyganie kwestii spornych, zajmuje się również bieżącymi problemami międzynarodowymi. Rada Europejska jest najważniejszą instytucją Unii w sprawach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.
Rada Unii Europejskiej
Główny organ decyzyjny Wspólnot. Jej skład tworzą, w zależności od omawianej problematyki, ministrowie spraw zagranicznych bądź resortowi państw członkowskich. Rada Unii Europejskiej wydaje akty prawne, sprawuje kontrolę nad budżetem, uchwala wynegocjowane przez Komisję układy międzynarodowe. Rada koordynuje ogólną politykę gospodarczą. Ma prawo podejmowania decyzji i przekazywania Komisji kompetencji do wprowadzania ich w życie.
Komisja Europejska
Organ wykonawczy Wspólnot Europejskich. W skład Komisji wchodzi 20 członków-komisarzy (po dwóch z większych i po jednym z mniejszych krajów członkowskich Unii) na czele z Przewodniczącym. Komisja posiada szereg zadań i uprawnień, wśród których znajdują się m.in. prawo inicjatywy ustawodawczej, realizacja postanowień traktatowych oraz koordynacja działań Wspólnot. Komisja Europejska czuwa nad przestrzeganiem przez państwa członkowskie prawa wspólnotowego.
Parlament Europejski
Jedyna instytucja wspólnotowa, której skład jest wyłaniany w wyborach powszechnych i bezpośrednich. W Parlamencie Europejskim zasiada 626 posłów. Na poszczególne państwa członkowskie przypada różna - zależna od liczby ludności - liczba mandatów. Do najważniejszych uprawnień należy zatwierdzanie budżetu Unii oraz wyrażanie zgody na umowy zawierane z krajami nie będącymi członkami UE. Parlament sprawuje kontrolę nad Komisją Europejską, zatwierdza również wybór jej przewodniczącego jak i członków.
Trybunał Sprawiedliwości
Tworzy go 15 sędziów wspomaganych przez dziewięciu rzeczników generalnych. Zadaniem Trybunału jest zapewnienie przestrzegania prawa wspólnotowego. Wydaje on ostateczne orzeczenia w sporach dotyczących stosowania i interpretacji Traktatów Wspólnot Europejskich oraz wydawanych na ich podstawie norm prawnych.
Trybunał Obrachunkowy
Składa się z 15 członków mianowanych przez Radę Unii Europejskiej w porozumieniu z Parlamentem Europejskim. Kontroluje budżet Wspólnot, badając prawidłowość wszystkich dochodów i wydatków oraz ich zgodność z prawem. Trybunał Obrachunkowy publikuje doroczny raport ze swej działalności, przedstawiany organom wspólnotowym.
Komitet Regionów
Organ doradczy, tworzony przez 222 przedstawicieli wspólnot lokalnych oraz regionalnych. Rada Unii Europejskiej oraz Komisja konsultują się z przedstawicielami Komitetu w sprawach dotyczących polityki regionalnej, jak również w innych sprawach bezpośrednio ich dotyczących.
Komitet Ekonomiczno-Społeczny
W jego skład wchodzi 222 osoby reprezentujące poszczególne dziedziny życia gospodarczego i społecznego. Komitet jest organem doradczym Rady Unii Europejskiej oraz Komisji. Wydaje opinie w sprawach przepisów dotyczących gospodarki i polityki społecznej Wspólnot.
Komitet Stałych Przedstawicieli
Organ pomocniczy Rady Unii Europejskiej, działający na szczeblu ambasadorów państw członkowskich, akredytowanych przy Wspólnotach. Zadaniem Komitetu Stałych Przedstawicieli, wspomaganego przez ekspertów z poszczególnych państw, jest wypracowanie wspólnego stanowiska krajów członkowskich w sprawie propozycji Komisji Europejskiej. Komitet jest odpowiedzialny za przygotowanie prac Rady Unii Europejskiej, wykonuje również przydzielone mu przez nią zadania.
Europejski Bank Inwestycyjny
Utworzony na podstawie Traktatu o Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. Tworzą go wszystkie kraje członkowskie. Europejski Bank Inwestycyjny, którego zadaniem jest wspomaganie stałego i zrównoważonego rozwoju Wspólnego Rynku, udziela pożyczek oraz gwarancji kredytowych umożliwiających finansowanie projektów we wszystkich dziedzinach gospodarki. EBI wspiera również gospodarki m.in. państw Europy Środkowo-Wschodniej i Ameryki Łacińskiej.




1951
Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg podpisują w Paryżu Traktat powołujący do życia Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.
1957
Podpisanie Traktatów Rzymskich przez państwa tworzące EWWiS. Powstaje Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG) oraz Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EUROATOM).
1962
Wchodzi w życie Wspólna Polityka Rolna (CAP).
1965
Ustanowienie jednej Rady oraz jednej Komisji w ramach Wspólnot (Traktat o fuzji).
1968
Utworzenie unii celnej państw Wspólnoty Europejskiej. Zniesienie ceł wewnętrznych, wprowadzenie wspólnej taryfy celnej wobec państw trzecich.
1973
Do Wspólnot przystępują: Dania, Irlandia oraz Wielka Brytania.
1978
Podjęcie decyzji o utworzeniu Europejskiego Systemu Walutowego.
1979
Pierwsze bezpośrednie wybory do Parlamentu Europejskiego.
1981
Przystąpienie Grecji do Wspólnot.
1985
Niemcy, Francja, Belgia, Holandia, Luksemburg podpisują Układ z Schengen, znoszący kontrolę w ruchu osobowym na granicach.
1986
Hiszpania oraz Portugalia wstępują do Wspólnot Europejskich.
1987
Wchodzi w życie Jednolity Akt Europejski, zapowiadający utworzenie Rynku Wewnętrznego.
1992
W Maastricht zostaje podpisany Traktat o Unii Europejskiej.
1993
Zapoczątkowany zostaje Rynek Wewnętrzny.
1995
Austria, Finlandia oraz Szwecja przystępują do Unii Europejskiej.
1997
Podpisanie Traktatu Amsterdamskiego.
1998
Rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych z kandydatami do członkostwa w Unii Europejskiej:
Polską, Czechami, Węgrami, Słowenią, Estonią oraz Cyprem.
1999
Wejście w życie Unii Walutowej.



W roku 1947 Belgia, Holandia i Luksemburg utworzyły unię celną (w 1958 zastąpiona Unią Ekonomiczną Beneluksu);
12 kwietnia 1948 roku w celu koordynacji planu Marshalla (ok. 13,5 mld dolarów z USA dla Europy zach.) powstaje Europejska Organizacja Wspólnoty Gospodarczej (OEEC); EOWG tworzyło 16 państw Europy Zachodniej oraz 3 zachodnie strefy okupacyjne Niemiec ( od ’49 RFN);
5 maja 1949 roku powstała Rada Europy; organizacja polityczna zrzeszająca obecnie 40 państw Europy; cele – stanie na straży zasad demokracji i praw człowieka; organy – Komitet Ministrów i Zgromadzenie Parlamentarne;
9 maja 1950 – Memorandum ministra spraw zagranicznych Francji Roberta Schumanna w sprawie utworzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS – ang. ECSA);
18 kwietnia 1951 roku w Paryżu Belgia, Luksemburg, Holandia, RFN, Francja i Włochy podpisują traktat ustanawiający EWWiS (wżycie wszedł 25 lipca 1952); miał obowiązywać 50 lat (do 2002); Cele EWWiS: stworzenie wspólnego rynku węgla, żelaza i stali, nadzór nad pracą przedsiębiorstw z branży, zajmować się ich dofinansowaniem, rozstrzygać spory i zapewniać wolną konkurencję;
19 maja 1956 roku ministrowie spraw zagranicznych krajów EWWiS ustalają celowość powstania Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Euratomu;
25 marca 1957 nastąpiło podpisanie Traktatów Rzymskich; powstała EWG i Euratom (wejście w życie 1.01.1958, na czas nieograniczony); powstały też wspólne instytucje EWWiS, EWG i Euratomu: Trybunał i Parlament Europejski;
3 stycznia 1960 roku z inicjatywy Wielkiej Brytanii powstało Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (ESWH, ang. EFTA);
30 lipca 1961 roku w życie wchodzi program Wspólnej Polityki Rolnej (WPR); ma chronić rolników państw członkowskich prze konkurencją z zewnątrz;
8 kwietnia 1965 roku podpisany zostaje Merger Treaty (traktat scaleniowy) układ o scaleniu organów wykonawczych Wspólnot Europejskich (WE = EWWiS + EWG + Euratom) ; wchodzi w życie 1 stycznia 1967);
30 czerwca 1965 rozpoczyna się kryzys EWG wywołany wycofaniem się Francji z WPR; dopiero po kompromisie luksemburskimi ze stycznia 1966 sytuacja wróciła do normy;
1 lipca roku 1968 ujednolicony zostaje system celny WE
od 1 stycznia 1970 roku państwa Wspólnot Europejskich (WE) prowadzą wspólną handlową politykę zagraniczną; unia celna zaczęła także obejmować produkty rolne;
1 stycznia 1973 wchodzą w życie umowy o wolnej wymianie handlowej między państwami EWG a krajami EFTA nie będącymi w Unii;
od 1973 roku WE mają 9 członków (dochodzą Dania, Irlandia i Wielka Brytania)
w dniach 9 - 10 grudnia 1974 ma miejsce szczyt państw WE w Paryżu; zapadła decyzja o utworzeniu Rady Europejskiej;
9 – 10 marca 1979 na kolejnym kongresie zakończono prace nad wprowadzeniem wspólnej jednostki rozliczeniowej między państwami WE – ECU (European Currency Unit);
w dniach 6 – 10 czerwca 1979 odbywają się pierwsze bezpośrednie wybory do parlamentu europejskiego;
od roku 1981 WE liczą 10 członków (dochodzi Grecja);
14 lutego 1984 roku Parlament Europejski na swoim plenarnym posiedzeniu aprobuje projekt traktatu ustanawiającego Unię Europejską;
1 stycznia 1987 roku wchodzi w życie (podpisany w lutym 1986) Jednolity Akt Europejski (ang. SEA - Single European Act); jego postanowienia to: ustanowienie nowych uprawnień dla Wspólnot w dziedzinie gospodarczej, realizacji do końca 1994 Jednolitego Rynku Wewnętrznego, modyfikacji procesów decyzyjnych UE oraz prawnej współpracy politycznej państw członkowskich w ramach tzw. Europejskiej Współpracy politycznej;
12 czerwca 1990 – podpisanie konwencji w Schengen, znoszącej graniczne formalności, dla zapewnienia wolnego przepływu osób wewnątrz UE;
7 lutego 1992 roku podpisany zostaje traktat o Unii Europejskiej (tzw. traktat z Maastricht); od tego czasu istnieje UE jako taka; postanowienia: popieranie zrównoważonego wzrostu gospodarczego, otwarcie granic, ustanowienie jednolitej waluty Unii, ujednolicanie systemów prawnych i administracyjnych państw Unii;
od 1 stycznia 1993 funkcjonować zaczyna Jednolity Rynek Europejski; likwidacja wszelkich gospodarczych ograniczeń między państwami UE;
8 kwietnia 1994 roku prośbę o przyjęcie do UE składa Polska;
od 1 stycznia 1995 “dwunastka” staje się “piętnastką” – do Unii wchodzą: Austria, Finlandia i Szwecja;
w grudniu 1996 uchwalono pakt stabilizacyjny EMU (EMU – Economic – Monetary Union, Unia Gospodarczo - Walutowa); deficyt sektora publicznego państw UE nie może przekroczyć 3%;
17 czerwca 1997 kończy się międzyrządowa konferencja w Amsterdamie, która zaowocowała tzw. Traktatami Amsterdamskimi; celem – reforma instytucjonalna UE;
1 stycznia 1999 “rodzi się” EURO, wspólna waluta UE; na razie tylko w rozliczeniach międzybankowych, tylko w 9 krajach UE, i tak jest jednym z największych sukcesów UE ostatnich lat;
w roku 2000 na nastąpić gruntowna reforma UE(Agenda 2000) ; rozmowy w toku;
od 1 stycznia 2002 EURO ma stać się “normalną” walutą;



Unia Europejska jest związkiem państw, który nie ma swego odpowiednika w historii. Jest to twór wyjątkowy i cały czas zmieniający swoje oblicze. Czy Unia będzie jedynie luźną konfederacją samodzielnych państw czy czymś na kształt Stanów Zjednoczonych Europy, pokaże przyszłość.
Unia Europejska jest wynikiem procesów integracyjnych jakie rozpoczęły się na naszym kontynencie po dramatycznych doświadczeniach Drugiej Wojny Światowej. Jednak sama idea połączenia narodów Europy w jednym organizmie państwowym jest znacznie starsza. Pierwszym państwem, które swym obszarem obejmowało znaczną część kontynentu było Imperium Rzymskie. To państwo i jego kultura dało fundament pod kulturalną jedność Europy. Osiągnięcia antyku w dziedzinie architektury, filozofii czy prawa stanowią do dziś wspólny punkt odniesienia dla osiągnięć narodów naszego kontynentu. Ludzi mieszkających na terenie Europy połączyła również religia. Chrześcijaństwo jest dominującym wyznaniem naszego kontynentu, wartości płynące z nauki Jezusa są moralnym mianownikiem dla jego mieszkańców. Należy przypomnieć, że zwierzchnia władza papieża była niegdyś uznawana przez wszystkich monarchów europejskich, to doświadczenie jest ważnym czynnikiem integracji.
Historia Europy pełna jest przykładów dążeń do zjednoczenia kontynentu pod jednym berłem. Dopiero jednak w dwudziestym wieku integracje oparto na wspólnych wartościach i poszanowaniu praw poszczególnych narodów. Unia Europejska jest nowym typem związku między państwami. Jej głównym zadaniem jest organizacja współpracy między krajami członkowskimi i ich mieszkańcami. Najważniejszymi celami Unii zapisanymi w traktatach, tej swoistej konstytucji, są: bezpieczeństwo, postęp gospodarczy, postęp społeczny, ochrona wolności, praw i interesów obywateli. Unia Europejska respektuje tożsamość narodową państw członkowskich, ich historię, tradycję i kulturę. Zgodnie z doktryną prawa europejskiego państwa członkowskie nie tracą swej suwerenności a jedynie przelewają na organy unii uprawnienia do wykonywania części swego władztwa. Unia Europejska jest opartym na zasadzie wzajemności i solidarności porozumieniem państw, które zdecydowały się na przekazanie Unii części swych kompetencji. Uznano bowiem, że tylko wspólnym wysiłkiem można zapewnić narodom europy rozwój gospodarczy, społeczny i kulturalny. Unia jest odpowiedzią narodów Europy na zagrożenia dzisiejszego świata wynikające z globalizacji.


Flaga Unii Europejskiej: dwanaście gwiazd w miejscu godzin na tarczy zegara na lazurowym tle. Liczba gwiazd jest niezmienna. Pomysłodawcami flagi są: hiszpański dyplomata Salvadore de Madariaga y Rojo i francuski plastyk Arsen Heitz. Hymn: Jest to muzyczna aranżacja Herberta von Karajana "Ody do radości" z IV części IX symfonii Ludwiga van Beethovena. Taki sam hymn ma Rada Europy.

Paszport europejski: w kolorze burgundzkiego wina, z napisem "Unia Europejska" pod nazwą państwa wydającego dokument. Ma taki sam status prawny jak dokumenty wydawane przez kraje członkowskie i może być używany podczas podróży po całym świecie.


I Rada Europejska
Rada Europejska choć nie jest w sensie formalnoprawnym organem Wspólnot Europejskich, jest uznawana za jedną z instytucji UE. Rada wytycza strategiczne cele rozwoju Unii. Została powołana w 1974 roku. Jej działalność polega na systematycznych spotkaniach szefów rządów państw członkowskich Wspólnot Europejskich. Rada zbiera się co najmniej dwa razy do roku, pod przewodnictwem głowy państwa członkowskiego, któremu przypada przewodnictwo w Unii Europejskiej. Przewodnictwo trwa pół roku i zmienia się rotacyjnie. Obecnie UE przewodniczy Portugalia a w drugiej połowie 2000 roku przewodnictwo przypada Francji.
II Komisja Europejska
Jest jednym z najważniejszych organów Unii Europejskiej. Często nazywana jest "rządem" Unii Europejskiej, choć jej kompetencje są daleko mniejsze niż kompetencje rządów państw członkowskich. Jest organem wykonawczym. Do jej zadań należy przede wszystkim wykonywanie ustaw wspólnotowych (rozporządzeń i dyrektyw), wydaje także postanowienia w sprawach indywidualnych (decyzje). Podobnie jak rządy w państwach członkowskich posiada inicjatywę ustawodawczą. Komisja nazywana jest też "strażniczką traktatów". Reprezentuje interesy Wspólnoty, jej członkowie nie są związani żadnymi zaleceniami ani instrukcjami od swoich rządów. Ponosi odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim, który podobnie jak parlamenty krajowe wobec własnych rządów może uchwalić wotum nieufności wobec Komisji. Wówczas ustępuje ona in gremio czyli w całości. Po ostatnim rozszerzeniu Unii Europejskiej składa się z 20 członków (po dwóch z Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii i Włoch oraz po jednym z pozostałych krajów ). Komisarze są mianowani na pięcioletnią kadencję przez rządy państw członkowskich, po uzyskaniu aprobaty Parlamentu Europejskiego. Obecnym przewodniczącym Komisji Europejskiej jest Włoch Romano Prodi.
III Rada Unii Europejskiej
Rada Unii Europejskiej posiada zarówno uprawnienia legislacyjne jaki i wykonawcze. Od 8 listopada 1993 roku przyjęła nazwę Rady Unii Europejskiej. Składa się z urzędników państw członkowskich w randze ministra. Nie jest ciałem stałym, obraduje w około 20 różnych składach osobowych. Członkowie Rady są zależni od swoich rządów, chronią interesy państw członkowskich i reprezentuje wspólnoty. Obraduje też jako Rada do Spraw Ogólnych - wówczas w jej skład wchodzą ministrowie spraw zagranicznych państw członkowskich lub Rada Specjalna tzw. branżowa wtedy składa się z ministrów właściwych w danej materii np. rolnictwa, transportu, przemysłu.
IV Parlament Europejski
Parlament Europejski ma daleko mniejsze kompetencje niż parlamenty w krajach członkowskich, nie stanowi prawa w Unii Europejskiej ale uczestniczy w procesie legislacyjnym. Ma też uprawnienia dotyczące budżetu, przyjmowania nowych członków i zawierania układów stowarzyszeniowych. Parlament kontroluje również pracę Komisji Europejskiej, w tym celu może ustanawiać tymczasowe Komitety Dochodzeniowe, badające ewentualne nieprawidłowości w stosowaniu prawa wspólnotowego (europejskiego) i nadużycia urzędników Wspólnot. Parlament wybiera również Rzecznika Praw Obywatelskich. Parlament składa się z deputowanych wybieranych w państwach członkowskich w wyborach powszechnych i bezpośrednich na okres 5 lat, pierwsze wybory odbyły się w 1979 roku. Obecnie liczy 626 deputowanych, liczba deputowanych z poszczególnych krajów zależna jest od liczby mieszkańców, choć nie jest wprost proporcjonalna. Najwięcej deputowanych pochodzi z Niemiec (99) najmniej z Luksemburga (6).
V Europejski Trybunał Sprawiedliwości
Trybunał Sprawiedliwości zapewnia przestrzeganie prawa wspólnotowego. Posiada czołową pozycję wśród instytucji europejskich i duży autorytet. Rozstrzyga sprawy w oparciu o zasadę większościową kierując się przy tym własnym rozumieniu prawa i sprawiedliwości. W skład ETSu wchodzi 15 sędziów, po jednym z każdego kraju członkowskiego wyznaczanych przez rządu za wzajemną zgodą na okres 6 lat, oraz 9 rzeczników generalnych. Rzecznicy generalni (nazywani tez Adwokatami Generalnymi) pełnią specyficzną funkcję, nie mającą swego odpowiednika w naszym systemie prawnym. Trybunał orzeka w izbach składających się z 3, 5 lub 7 sędziów. Obowiązującym językiem postępowania jest jeden z języków urzędowych UE. Językiem roboczym jest język francuski. Rzecznicy Generalni przygotowują sprawy przed rozpatrzeniem ich przez Trybunał, przedkładają mu swoje opinie i wnioski. Sam ETS jest również szczególnym sądem. Pełni funkcję kilku znanych nam sądów. Jest sądem konstytucyjnym ponieważ orzeka o prawach i obowiązkach organów europejskich, a także w sporach między państwami członkowskimi Unią, Sądem administracyjnym - orzeka o naruszeniu prawa przez funkcjonariuszy UE, Sądem cywilnym orzeka o odpowiedzialności kontraktowej i odszkodowaniu za działania organów UE, a w pewnych sytuacjach jest także sądem pracy i sądem antymonopolowym. Od 1988 roku Europejskiemu Trybunałowi sprawiedliwości został przyporządkowany Sąd Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich, który w sprawach dotyczących stosunków służbowych, sprawach dotyczących konkurencji oraz w sprawach wniesionych przez osoby fizyczne i prawne przeciwko działaniom organów europejskich funkcjonuje jako sąd pierwszej instancji. ETS ma ogromna rolę w kształtowaniu się prawa europejskiego. W jego orzeczeniach zostały sformułowane naczelne zasady praw wspólnot. Orzeczenia Trybunału są wiążące dla uczestników postępowania, w przypadku gdy Trybunał uzna poszczególne akty prawne za nieobowiązujące lub nieważne orzeczenie ma skutek na rzecz każdego i przeciw każdemu. Wykonaniu podlegają te orzeczenia które nakładają zobowiązania płatnicze i mogą być wykonane przez państwa członkowskie. Od 1993 roku ETS ma prawo nałożyć grzywnę na państwo członkowskie, które nie podporządkuję się jego orzeczeniu.
VI Trybunał Obrachunkowy (Europejski Trybunał Rewidentów Księgowych)
Trybunał Obrachunkowy sprawuje kontrolę nad dochodami i wydatkami Wspólnot oraz bada, czy finansami zarządzana właściwie i zgodnie z prawem. W jego skład wchodzi 15 rewidentów po jednym z każdego państwa członkowskiego mianowanych jednogłośnie przez Radę na okres 6 lat po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego. Trybunał Obrachunkowy składa roczne sprawozdania z wykonania budżetu do kontroli Parlamentu Europejskiego przed udzieleniem absolutorium Komisji. W zależności od potrzeb może również składać raporty specjalne.

VII Komitet Ekonomiczno-Społeczny (KES)
KES jest organem opiniodawczym. Rada i Komisja mogą zasięgnąć opinii Komitetu zawsze kiedy uznają to za celowe. W niektórych przypadkach traktaty nakładają na organy Unii obowiązek konsultacji z Komitetem, chodzi tu głównie o akty prawne dotyczące swobody osiedlania się, współpracy w kwestiach socjalnych i swobody przemieszczania się pracowników, ochrony zdrowia i konsumentów. Rada lub Komisja wyznaczają Komitetowi termin, nie krótszy niż cztery tygodnie, w którym ma przedstawić opinię. Począwszy od wejścia w życie Traktatu o Unii Europejskiej KES może również przedstawić opinie w tych przypadkach, w których uzna to za celowe. W skład KES wchodzi 222 członków z 15 państw członkowskich, zorganizowanych w trzech grupach: pracobiorców, pracodawców i różnych interesów. Ostatnia z wymienionych grup obejmuje przedstawicieli wolnych zawodów, rolników, związków zawodowych, izb przemysłowo-handlowych i stowarzyszeń konsumenckich. Członkowie Komitetu są mianowani przez Radę po zasięgnięciu opinii Komisji z listy zaproponowanej przez rządy poszczególnych państw.
VIII Komitet Regionów
Komitet Regionów jest organem doradczym, z którym Rada Unii Europejskiej i Komisja Europejska konsultują się w sprawach regionalnych i lokalnych. Ma zagwarantować odpowiednią reprezentację interesów lokalnych. Komitet Regionów składa się z 222 reprezentantów regionalnych lokalnych reprezentantów samorządów terytorialnych i takiej samej liczby ich zastępców, wybieranych na wniosek państw członkowskich przez Radę na okres 4 lat.
IX Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER)
Komitet Stałych Przedstawicieli składa się z przedstawicieli państw członkowskich przy UE oraz ich zastępców, mianowanych przez rządy państw członkowskich. Przedstawiciele, zasiadający w Komitecie, maja rangę ambasadorów. Odpowiada za przygotowanie prac Rady Unii Europejskiej, w szczególności weryfikuje pod względem merytorycznym i politycznym propozycje Komisji i ewentualnie przygotowuje propozycje zmian tych projektów. Komitet jest stałym ogniwem pośredniczącym między państwami członkowskimi i UE oraz spełnia rolę sita przez które przechodzą wszystkie inicjatywy ustawodawcze UE. Ambasadorzy i ich zastępcy tworzą komisje o różnym zasięgu zadań, na forum komisji wyjaśniane są szczegóły techniczne, rozstrzygane przez Radę bez podejmowania debaty. Przed Przystąpieniem do pracy Rady lub COREPERU projekty zgłoszone przez Komisje Europejską są analizowane przez powołane w ramach COREPERU grupy robocze. Jeśli jakaś kwestia budzi wątpliwości kierowane są do Komitetu Stałych Przedstawicieli, jeśli osiągnięcie pełnej zgodności jest niemożliwe również tutaj ostateczna decyzja następuje w Radzie Unii Europejskiej. Stali Przedstawiciele, jako ambasadorzy państw członkowskich są związani interesami narodowymi, w swych praca COREPER dąży do współpracy i kompromisu.