Wszycy jesteśmy Odysami

Znane jest bardzo dużo mitów, wśród nich są tak zwane mity ? klucze. Toposy, zwane również tematami w pigułce, są to utrwalone w kulturze europejskiej motywy i tematy. Jednym z takich mitów jest Odyseja, określana tymże mianem dzięki charakteru i sposobie postępowania Odyseusza. Z zachowania jest on bardzo podobny do zwykłego człowieka żyjącego dziś czy w epoce romantyzmu; na tej podstawie można stwierdzić, że wszyscy jesteśmy Odysami.
Zapewne każdy na tej planecie zetknął się z jakąś formą podróży. Mogła to być tygodniowa wycieczka międzykontynentalna jak również zwykły przyjazd do rodziny w innym mieście. Nie ma co się oszukiwać, żyjemy w XXI wieku i wędrówka jest dla nas chlebem powszednim. Lecz nie zawsze tak było. Za starożytności podróżowanie jako styl życia było potępiane. Wędrowiec był samotny, bezradny, grzeszny. Jedyną formą akceptowanej podróży był powrót do domu. Odyseusz z pewnością to homo viator. Szczególnie intensywnie Odyseusz był przywoływany podczas II Wojny Światowej, kiedy to jeńcy uznani już za zmarłych powracali po długim czasie do domu. Dawało to nadzieję, że mogą, nawet powinni, wrócić także ci chłopcy, którzy ?z karabinem rano? wyruszali z polskich wsi. Wędrówka Odyseusza interpretowana jest na różne sposoby: pokuta, droga do śmierci, tęsknota za przeszłością. Dlatego też, jeśli podróżujemy lub po prostu się przemieszczamy, a robimy to bez przerwy, jesteśmy Odyseuszami.
Kolejną cechą wspólną zwykłego człowieka i króla Itaki są wewnętrzne sprzeczności. Odys: pobożny i ?nienawistny bogom?; gniewny, mściwy okrutnik i uosobienie rozumu przeciwstawione brutalnej sile; zdobywczy, triumfujący i cierpiący; kuszony, niewolony i obdarzony żelazną wolą; kat i ofiara. Przeciętny człowiek też często w swoim postępowaniu kłuci się z osobistymi zasadami moralnymi. Podczas trudnego wyboru w ludzkiej duszy toczy się wewnętrzna wojna. Chcąc nie chcąc nigdy nie staniemy się idealni i tacy jak byśmy chcieli, jest to niemożliwe. Trzeba być hojnym, ale należy również pamiętać, że ?dobry zwyczaj ? nie pożyczaj?; trzeba być kulturalnym i uczciwym, ale nie dać sobą pomiatać.
Podsumowując stwierdzam, że każdy z nas jest bądź też może być Odysem, gdyż zachowanie i postępowanie bohatera jest tak uniwersalne, że każdy człowiek może przypisać sobie przynajmniej jedną z cech Odyseusza, a jest ich wiele i najczęściej kłócą one się ze sobą. A ten przypadek przybliża nas jeszcze bardziej do tego legendarnego wojownika.