Jan Kochanowski urodził się w 1530 roku w Sycenie (koło Zwolenia), a zmarł 22 sierpnia 1584r. w Lublinie; pochodził ze szlacheckiej rodziny Kochanowskich herbu Korwin, był synem Piotra Kochanowskiego, sędziego ziemskiego Sandomierskiego i Anny Białaczowskiej herbu Odrowąż.
Jan Kochanowski studia rozpoczął na Akademii Krakowskiej w 1544r. W latach 1547-1550 mógł studiować w jednym z uniwersytetów niemieckich, bądź tez przebywać na jednym z tronów magnackich. W latach 1551-1552 studiował na Uniwersytecie w Królewcu skąd wyjechał do Włoch i do Padawy.
Na tamtejszym Uniwersytecie zetknął się z takimi umysłami jak Francesco Robelto, czy studiującymi tam Polakami: Łukaszem Gorlickim, Andrzejem Trzecieskim i Andrzejem Patrycym Nideckim. Na Uniwersytecie Padewskim został nawet konsyliarzem nacji polskiej, tocząc spór o samodzielność z żakami niemieckimi. Studia, podróże i kontakty z uczonymi i humanistami dały Kochanowskiemu wiedzę filologiczną, humanistyczną oraz ogładę i wprawę literacką.
Jan Kochanowski osiedlił się w 1574 roku w odziedziczonym po ojcu majątku w Czarnolesie. W 1575r. poślubił Dorotę Podlodowską herbu Janina, z którą miał sześć córek i syna. Kochanowski w Czarnolesie pędził bukoliczny żywot ziemianina. W maju 1575r. wziął udział w zjeździe szlacheckim w Stężycy, który obradował nad wyborem nowego władcy. W listopadzie tego roku wygłosił przemówienie na polu elekcyjnym pod Warszawą.
Jan Kochanowski zmarł nagle na zawał serca w lublinie 22 sierpnia 1584r. Pochowany został w Zwoleniu, w pobliżu którego leży Czarnolas. Znajduje się tam nagrobek z jednym z dwóch zachowanych wizerunków poety.