Higiena i choroby narządu smaku.

Higiena i choroby narządu smaku.

Fizjologicznie zmysły smaku i węchu są sobie tak bliskie, że zaburzenie jednego z nich oddziałuje niekorzystnie również na drugi.

Receptory smakowe mieszczą się w tzw. Kubkach smakowych języka, dzięki którym człowiek odróżnia cztery smaki: słodki, kwaśny, gorzki i słony. Podczas żucia i połykania pokarmów ich zapach przenika z tylnej części jamy ustnej do górnej jamy nosowej, gdzie pobudza wyspecjalizowane komórki węchowe, które przesyłają odpowiednie sygnały do mózgu.

Chociaż zaburzenia wrażeń smakowych i węchowych nie należą do poważnych stanów chorobowych, pozbawiają człowieka wielu przyjemności, takich chociażby jak delektować się smakiem jedzenia. Niekiedy mogą też mieć groźne następstwa, np. kiedy człowiek nie czuje swądu spalenizny albo nie rozpoznaje zepsutej żywności.

Choroby, które powodują zaburzenia smaku i powonienia, takie jak katar sienny, nie są niebezpieczne i szybko ustępują.

Jeżeli utratę smaku spowodowało uczulenie trzeba zapytać lekarza o leki doustne lub zastrzyki o działaniu przeciwalergicznym. Jeżeli pali się papierosy, trzeba zrobić wszystko żeby zerwać z tym nałogiem, unikać też palenia biernego i wdychania innych drażniących substancji.

Należy zwracać szczególną uwagę na higienę jamy ustnej i zębów, ponieważ próchnica i choroby dziąseł zakłócają nieraz zdolność odczuwania smaku pożywienia. Trzeba także wyrzucać wszystkie produkty, których data ważności minęła.