"Wędrówką życie jest człowieka"

I Hipoteza
"Wędrówką życie jest człowieka"

II. Argumenty:
1 Wędrówka Hobbita po skarb
2 Podróż Odyseusza
3 Biblia ucieczka izraelitów dragon Egiptu
4 podróż dragona do siedziby jeźdźców

III Teza:
Nawiązują do tematu "Wędrówka życie jest człowieka" stwierdzam, iż podane argumenty dowodzą, że życie człowieka jest jedną wielką wędrówką. W mojej pracy pragnę opisać kilka przykładów podroży w literaturze

Całe nasze życie jest wędrówką. Wędrujemy od narodzin aż po ostatnie nasze dni. Każdy z nas wędruje, każdy w innym celu i w innym kierunku, byle w dobrym kierunku. Czasami zbaczamy z trasy i popełniamy błędy, szkoda tylko, że nie zawsze wracamy na tą właściwą trasę. Nie zawsze naprawiamy nasze błędy.

Pierwszym argumentem, który chce przedstawić jest książka Hobbit, czyli tam i z powrotem J.R.R. Tolkiena. Książka opowiada o podróży hobbita Bilba i jego przyjaciół po skarby. Mieli w tym czasie wiele przygód, czasem nawet niebezpiecznych, ale jednak nie poddali się, chcieli dotrzeć do celu. W trakcie podroży Bilbo i krasnoludy bardzo się zmieniły. W Czesie naszej podroży przez życie bardzo się zmieniamy, doroślejemy.

Kolejnym argumentem, jaki chcę przytoczyć, jest Odyseja także opowiada o podroży. Odyseusz wypłynął ze swojego rodzinnego miasta Itaki, ale prądy zniosły go i tułał się bardzo długo po morzu. Pływał tak ponad 10 lat. Jego przygody także bywały niebezpieczne, ale nie dawał za wygraną, bo pragnął powrócić do domu i swojej żony. Dzięki swojemu sprytowi i odwadze dociera do celu. Odyseja pokazuje nam, że człowiek, aby osiągnąć jakiś cel w życiu zrobi wszystko, co w jego mocy.

Nie można także pominąć najpiękniejszej z ksiąg, czyli biblii. W księdze wyjścia także znajduje się wątek podroży, kiedy Mojżesz lud izraelski z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Podróżowali bardzo długo, bo ponad 40 lat. Bóg prowadził ich pod postacią chmury i słupa ognia. Chronił ich przed niebezpieczeństwem i zaopatrywał w żywność i wódę. Rozstąpiły się przed nimi wody Morza Czerwonego. Po drodze wiele ludzi umarło, ale jednak doszli do Ziemi Obiecanej. Historia tej wędrówki to historia dążenia człowieka do pewnych wartości, droga pełna wzlotów i upadków.

Trzeba także pamiętać o powieści Eragon. Opowiada ona o chłopcu, który znalazł jajo smoka i stał się smoczym jeźdźcem. Eragon musi dostać się do tajnej siedziby jeźdźców. Niestety ściga ich król Alagaesii, który także jest jeźdźcem, ale przeszedł na stronę mocy ciemności. Muszą się spieszyć, ale to nie jest łatwe przedrzeć się przez całą krainę Alagaesii niezauważalnie. Saphira jest bardzo duża i trudna ją ukryć żeby zdążyć muszą iść przez pustynie, na której nie ma ani jednej oazy. Jednak udaje im się dotrzeć siedziby jeźdźców. Lecz za nimi szły wojska króla i zaatakowali ich dzięki mocy Eragona uratowali krainę jeźdźców.

Na zakończenie chciałam, wrócić do hipotezy postawionej na początku" Wędrówką życie jest człowieka" udzielam jednoznacznej odpowiedzi tak. Wędrówka od zawsze stanowiła nieodzowną część życia człowieka, była, jest i będzie. Chciałabym także przytoczyć fragment piosenki Ryszarda Rynkowskiego "Szęśliwej drogi już czas, mapę w sercu masz", oraz Edwarda Stachury "Dopóki sił. Będę szedł! Będę biegł! Nie dam się!".