Zastosowanie ciepłolecznictwa w kosmetyce

Ciepłolecznictwo należy do najstarszych metod leczenia we wszystkich kulturach, bez względu na ich historyczne czy nawet regionalne odrębności. Ciepłolecznictwo, czyli leczenie ciepłem polega na dostarczeniu do ustroju energii cieplnej, poprzez wykorzystywanie ciepłych okładów lub powietrza o podwyższonej temperaturze(sauna).
Do wykonania ciepłych okładów lub kąpieli wykorzystuje się parafinę, fango, parafango lub borowinę. Gorące okłady nie przekraczają temperatury 50-55C. Działanie polega na przegrzaniu skóry i tkanek głębiej położonych. Parafina i inne surowce pomimo wysokiej temperatury nie powodują oparzeń skóry, ponieważ w chwili zetknięcia się ze skórą natychmiast krzepną i tworzą cienką warstwę izolacyjną. Ciepło zmniejsza bóle, poprawia krążenie, wpływa na lepsze odżywienie tkanek, poprawia ich metabolizm. Efektami towarzyszącymi jest rozluźnienie mięśni i działanie relaksujące.
Zabiegi, w których wykorzystuje się bodźce cieplne są dość rozpowszechnione i znajdują swe zastosowanie zarówno w specjalistycznym leczeniu fizykoterapeutycznym jak i w kosmetyce. Do najprostszych źródeł przekazujących organizmowi ciepło w wyniku przewodzenia należą termofory, poduszki elektryczne czy woreczki z rozgrzanym piaskiem. Ciepło z tych urządzeń przenika do organizmu stosunkowo płytko i raczej nie daje efektów głębokiego przegrzania. Zabiegi te są powszechnie stosowane w warunkach domowych.
W warunkach gabinetów fizykoterapeutycznych i gabinetach kosmetycznych wykonuje się podobne zabiegi ciepłolecznicze. Z tymże inny jest ich przebieg i efekt, jaki chcemy uzyskać. Wśród wspólnych zabiegów ciepłoleczniczych wykonywanych w tychże odrębnych dziedzinach należy wymienić: saunę, parafinę, ciepłe peloidy (borowinę) i promieniowanie podczerwone(lampa sollux). To właśnie te zabiegi ciepłolecznicze, których zastosowanie spotyka się w kosmetyce, opiszę w mojej pracy.

BOROWINA
Zabiegi borowinowe kojarzone są raczej z terapią dla schorowanych i starych ludzi, przeprowadzaną w sanatoriach, okładami z borowiny leczy się tam głównie dolegliwości związane z narządami ruchu, czy przemianą materii. Prozdrowotne właściwości borowiny znane są od dawna, stąd gości ona w polskich uzdrowiskach już od połowy XIX wieku, służąc do ciepłych okładów, zawijań i kąpieli. Niedawno zaczęto wykorzystywać ją także w kosmetyce i ośrodkach odnowy biologicznej.
Leczniczy torf
Borowina jest rodzajem leczniczego torfu, naturalnym surowcem powstającym z roślin w wyniku rozkładu substancji organicznych przez mikroorganizmy (m.in. grzyby i bakterie). Torfy powstające w naszym kraju są bardzo dobrej jakości, nieskażone zanieczyszczeniami środowiska. Za najlepsze złoża uznaje się te występujące na Mazurach, w dolinie Dunajca, Polesiu i na Pojezierzu Pomorskim. Borowina zawiera wiele cennych składników, m.in. brom, potas, żelazo, magnez i mangan, fitoestrogeny, enzymy, cynk, aminokwasy, wapń, kwasy huminowe (silne antyoksydanty). Dzięki nim wykazuje ona działanie odmładzające, bakteriobójcze, przeciwzapalne, nawilżające, łagodzące podrażnienia, zwalczające wolne rodniki, odchudzające oraz odtruwające skórę. Przez te ostatnie właściwości może być alternatywą dla zabiegów z wykorzystaniem alg, czy morskiego błota. Dobroczynne działanie borowiny zarówno na zdrowie jak i urodę potwierdza coraz więcej badań naukowych. W salonach kosmetycznych stosowana jest coraz częściej ze względu na odmładzające działanie fitohormonów (naśladując działanie estrogenów stymulują produkcję kolagenu i elastyny), a także działanie odtruwające i pomagające spalić nadmiar tkanki tłuszczowej.

Jej zastosowanie rekomendowane jest w zabiegach SPA & Wellness w uzdrowiskach, ośrodkach SPA w gabinetach fizykoterapeutycznych i kosmetycznych.

Zabieg borowinowy:
Borowina używana bywa najczęściej do okładów i zawijań, w celach kosmetycznych może być stosowana zarówno na całe ciało, jak i twarz. Podczas zabiegu kosmetyczka smaruje ciało klientki borowinową papką i zawija w folię, na tym jednak zabieg się nie kończy, klientka musi leżeć około pół godziny w nagrzanej kapsule (ok. 39 st. C). Ciepło przyspiesza metabolizm i poprawia krążenie krwi i limfy, ułatwia odtruwanie skóry i całego organizmu.
Toksyny wydostają się na zewnątrz wraz z potem. Tak oczyszczona skóra łatwiej przyjmuje zawarte w borowinowym błocie dobroczynne składniki. Zabieg czyni skórę gładką, miękką i miłą w dotyku. Jeśli celem borowinowych okładów mają być efekty odchudzające konieczna jest seria zabiegów (5-10), ponieważ borowiny odchudzają dość wolno, ale za to efekt jest bardziej długotrwały niż np. po zabiegach z wykorzystaniem alg.

Zabiegi borowinowe działają:
przeciwzapalnie, przeciwbólowo, odtruwają skórę, ujędrniają ją i odmładzają ? neutralizując wolne rodniki, łagodzą podrażnienia oraz pomagają spalić odłożony tłuszcz, likwidują rozstępy.

PRZECIWWSKAZANIA

Borowina bardzo dobrze wpływa na skórę, ale zawarte w niej substancje, jak i sam przebieg zabiegu (wysoka temperatura) mogą obciążać organizm, dlatego nie każdy powinien ją stosować. W gabinetach kosmetycznych borowinowym zabiegom nie powinny poddawać się osoby poniżej 25. roku życia, okłady na ciało są szczególnie niewskazane dla nastolatek, ze względu na zawartość fitohormonów, które w przypadku młodych dziewcząt mogą nadmiernie wpływać na układ hormonalny. Przeciwwskazaniem dla zabiegów borowinowych wykonywanych w salonach kosmetycznych są na ogół tylko ostre stany zapalne skóry oraz mastopatia.
Natomiast znacznie więcej przeciwwskazań istnieje wówczas, gdy zabiegom poddajemy się w uzdrowiskach, ponieważ w sanatoriach wykorzystuje się borowinę w dużym stężeniu. W takich miejscach jednak zabieg jest zazwyczaj poprzedzony badaniem i rozmową z lekarzem. Przeciwwskazaniem są tu: nowotwory, ciąża, gruźlica, nadczynność tarczycy i wszelkie dolegliwości z gorączką. Na ogół zabiegi z użyciem borowiny polecane są bardziej dla kobiet dojrzałych niż młodych, ze względu na wspomnianą już zawartość fitohormonów.

Najbezpieczniej jest jednak używać kosmetyków na bazie borowiny, ponieważ mają one niskie stężenie leczniczego torfu, dostępne w drogeriach i aptekach.

PARAFINA

Parafina jako węglowodór nienasycony jest otrzymywana w procesie destylacji ropy naftowej. W celach leczniczych stosuje się parafinę stałą chemicznie czystą, dla której temperatura topnienia wynosi 42-45C. Parafina zastygając przechodzi w stan stały. Jej cechą charakterystyczną jest duża pojemność cieplna i małe przewodnictwo, co pozwala jej długo utrzymywać ciepło. W trakcie stosowania okładów parafinowych, ciepło przenika głęboko do tkanek, podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę.
Parafina jest białą, przezroczystą masą bez zapachu i smaku.
W zależności od składu wyróżnia się następujące rodzaje parafiny:
parafina miękka
parafina twarda
parafina ciekła

W kosmetyce parafina jest stosowana w dwóch postaciach: miękka do wyrobu sztucznej wazeliny, kremów i pomadek, a parafina w postaci ciekłej jest używana do np. ?kąpieli parafinowych? dłoni i stóp, a także maseczek na twarz i dekolt.

Pomimo że sama parafina nie nawilża, to po nałożeniu na skórę tworzy warstwę, która zatrzymuje w skórze wilgoć. Parafina długo utrzymuje ciepło i powoli przekazuje je ciału. Okład z parafiny powoduje otwarcie porów skóry i stymuluje krążenie krwi, a w efekcie poprawia wchłanianie substancji aktywnych zawartych w preparatach pielęgnacyjnych.

Po zabiegu "parafinowym" skóra staje się miękka i elastyczna stan taki utrzymuje się przynajmniej przez kilka dni. Parafina pomaga również na szorstką skórą na łokciach i kolanach. Dodatkowo ciepła parafinowa kąpiel rozgrzewa dłonie i stopy. Ciepło poprawi krążenie, ogrzewa i rozluźnia mięśnie oraz koi bolące stawy.

Przebieg zabiegu parafinowego np. dłoni:
umycie i dezynfekcja dłoni
wykonanie peelingu dłoni
wykonanie masażu dłoni i rąk
nałożenie maseczki lub innego kosmetyku o działaniu odżywczym
2-3 krotne zanurzenie dłoni w ciekłej parafinie
nałożenie ochronnych, foliowych rękawic
nałożenie ciepłych, frotowych rękawic
okład na dłoniach powinien być trzymany ok. 20 min.
po upływie określonego czasu rękawice wraz z parafiną są zdejmowane

Przeciwwskazania do zabiegu parafinowego:
egzema
grzybica
wszelkie choroby skóry i paznokci
alergia na parafinę i pochodne parafiny
U osób z niewydolnością układu krążenia nie należy stosować okładów parafinowych jednocześnie na dużej powierzchni ciała.


SAUNA

Sauna jest zabiegiem ciepłoleczniczym, polegającym na kąpieli w gorącym powietrzu o nieznacznej wilgotności. Ogrzane powietrze oddziałuje na skórę i drogi oddechowe. W czasie kąpieli w saunie dochodzi do zmian w regulacji cieplnej ustroju oraz do wzmożonego wydzielania potu. Sauna jest zaliczana raczej do zabiegów profilaktyczno-higienicznych, stąd coraz częściej we współczesnym świecie jest doskonałą alternatywą dla zadymionych, głośnych pubów czy zatłoczonych sal fitness clubów. Najczęściej stosuje się ją w celu przyspieszenia usuwania zmęczenia, zarówno fizycznego, jak i psychicznego. Nie mniej jednak sauna, ze względu na swe wartości bodźcowe, może być również traktowana jako typowy zabieg leczniczy.
Sauna stosowana raz w tygodniu to wspaniały środek oczyszczający i regenerujący ciało. Wysoka temperatura mobilizuje siły obronne organizmu, skóra ulega przekrwieniu i szybciej wydala szkodliwe produkty przemiany materii. Warstwa rogowa naskórka ulega złuszczeniu, a czopy łojowe zatykające pory miękną i wypadają. Skóra staje się gładsza i głęboko oczyszczona. Lepiej wchłania wszelkie kosmetyki, które zastosujemy po saunie.
Są dwa rodzaje sauny: tradycyjna i na podczerwień. W tradycyjnej źródłem ciepła jest specjalny piec i rozgrzane kamienie. Sauna na podczerwień wyposażona jest natomiast w specjalne promienniki emitujące promienie podczerwone. Promienie te nie maja nic wspólnego z promieniowaniem UV. Mają inną długość fali i są zupełnie nieszkodliwe dla zdrowia. Nie opalają, a jedynie rozgrzewają. Odbierane są przez skórę jako przyjemne ciepło. Mają zastosowanie w fizykoterapii i w kosmetyce.
Sauna na podczerwień działa głębiej na skórę niż sauna tradycyjna oraz bardziej przyśpiesza przemianę materii. Dzięki regularnemu korzystaniu z sauny można utrzymać wagę ciała na jednym poziomie, a nawet z biegiem czasu stracić kilka kilogramów pod warunkiem, że przestrzega się odpowiedniej diety. Nie można liczyć na wypocenie w saunie nadmiaru tłuszczu. Przez skórę wydalamy jedynie wodę, sól i produkty przemiany materii a nie tłuszcz.
Z sauny nie można korzystać po obfitym posiłku, ale również nie na czczo. Po wyjściu trzeba odpocząć minimum 20 minut.
Sauna pomaga w chorobach układu ruchu - rozluźnia mięśnie, łagodzi bóle stawów i pozwala "wygrzać" kości. Sauna relaksuje i odpręża, a więc polecana jest osobom mającym stresującą pracę. Oczyszczony organizm staje się bardziej odporny na zmiany pogody.

Sauna fińska:
Sauna fińska (mokra) ? tradycyjna w całości zbudowana jest z drewna, dawniej jej serce stanowiło palenisko, w którym znajdowały się rozgrzane do czerwoności kamienie wulkaniczne polewane wodą dla wytworzenia pary. Obecnie palenisko zastąpiły piece elektryczne, piece dwufunkcyjne posiadają generator pary i stwarzają warunki bardzo podobne do tradycyjnej sauny. Kąpiel w saunie fińskiej rozpoczynamy od temperatury ok. 60C, a następnie w miarę jak się organizm przyzwyczaja podnosimy ją do ok. 90-100C. Wilgotność w saunie fińskiej jest niewielka. Optymalnie ustala się ją tak, aby suma temperatury i wilgotności wynosiła 110. Jednorazowa kąpiel w saunie powinna trwać ok. 15-20 minut. Po pobycie w saunie powinno się wziąć zimny prysznic, osuszyć ciało ręcznikiem i odpocząć.

Sauna infrared (na podczerwień):
Sauna infrared to odmiana sauny suchej. Tradycyjny piec zastąpiono tutaj lampą emitującą promienie podczerwone. Obecnie coraz częściej słyszymy na temat sauny na podczerwień. Jest to sauna bez pary i z niską temperaturą powietrza (40-65C) Z systemu głębokiego wnikania ciepła do organizmu dzięki podczerwieni może korzystać każdy również osoby z problemami naczyniowymi i krążeniowymi. Podobnie jak sauna fińska, jest zbudowana z drewna. Najczęściej jest 1-2 osobowa. Badania medyczne wykazały niezwykłe rezultaty zdrowotnego działania promieniowania cieplnego i zostało ono uznane za nadzwyczaj efektywne. Przede wszystkim, dlatego, że ciepło wnika w ciało aż 4cm w głąb i rozgrzewa organizm bez wykorzystywania powietrza jako jego nośnika. Dzięki tej możliwości ciało dużo mocniej poci się i traci o 250% więcej płynów niż w tradycyjnej saunie.
System powoduje, że organizm wydala nie tylko wodę, jak to było dotychczas (wcześniej 97% to woda, teraz tylko 80%), ale także tłuszcz (20%), cholesterol, metale ciężkie, kwasy i związki toksyczne. W czasie jednego 30-minutowego seansu organizm spala około 600 do 800 Kcal.

Kolejność wykonywania czynności w saunie:
Przed wejściem do sauny należy umyć ciało ciepłą wodą i mydłem, a następnie osuszyć, gdyż wilgotna skóra utrudnia parowanie. Z sauny korzysta się nago, dlatego że sztuczne kąpielówki zatrzymują pot na ciele, co uniemożliwia parowanie i może być przyczyną podrażnień skóry.
Miejsce, jakie w niej wybierzemy, zależy od nas i od reakcji na wysoką temperaturę naszego organizmu. Przy podłodze temperatura waha się w granicach 40-60C, pod sufitem natomiast 100-120C.
Siadamy lub kładziemy się na ławce podkładając pod ciało ręcznik (wysoka temperatura przypomni nam o tym jeśli go zapomnimy podłożyć). Kiedy stwierdzamy, że już nie możemy dłużej wytrzymać wychodzimy z sauny. Teraz następuje kolejna faza - ochładzanie ciała. Można je przeprowadzić pod natryskiem, chłodzenie powinno trwać od kilku do kilkunastu minut i odbywać się zawsze od dołu.
Cały cykl możemy powtórzyć 2-3 razy w zależności od naszego samopoczucia i wydolności organizmu. Pamiętajmy, że im wyższa temperatura w saunie, tym krócej w niej przebywamy, a ochładzanie trwa dłużej. Również przesadnie długie przebywanie w saunie i nadmierne schładzanie nie są wskazane. Po takim zabiegu należy odpocząć, uzupełniając ubytek wody pijąc wodę mineralną - najlepiej nie gazowaną - lub soki cytrusowe.
W saunie, dla ugaszenia pragnienia, jedni zalecają picie zimnych napojów, a drudzy - gorącej herbaty. Amerykańscy naukowcy, w trakcie badań, proponowali jednej grupie picie zimnych płynów, a drugiej - gorącej herbaty. Zostało udowodnione, że zimne napoje obniżają temperaturę tylko w jamie ustnej, a gorąca herbata obniża temperaturę całego ciała o 1-2C. Dlatego herbata jest najlepszym napojem do sauny, szczególnie z dodatkiem liści czarnej porzeczki, maliny, poziomki oraz miodu.
Z sauny suchej zaleca się korzystać raz w tygodniu, bez względu na porę roku. Aby jednak odczuć poprawę kondycji, stymulację sił odpornościowych organizmu potrzeba systematycznego odwiedzania sauny. Natomiast z sauny parowej możemy korzystać częściej.
Wpływ sauny na ciało człowieka:
Oczyszcza organizm z produktów przemiany materii i toksyn,
dochodzi do przemieszczania się płynów ustrojowych,
temperatura skóry wzrasta do 40C, rozszerzają się naczynia podskórne, natomiast kurczą wewnętrzne.
przyspieszenie akcji serca, początkowo rośnie ciśnienie krwi, ale pod koniec zabiegu spada,
wzrasta częstotliwość oddechów, co powoduje wentylację płuc.
wspomaga kuracje odchudzające i redukuje celluit
Efekty kąpieli w saunie fińskiej: przyspieszenie przemiany materii, pobudzenie metabolizmu, przyspieszenie tętna, wzrost temperatury ciała, intensywne pocenie się, rozszerzenie naczyń i pobudzenie krążenia. Pocenie powoduje usunięcie toksyn z organizmu, a różnica temperatur (gorąca sauna i zimny prysznic) uodparnia organizm.

Dla zdrowego człowieka wszystkie te zmiany są korzystne, stanowią trening układu krążenia i układu oddechowego. Podczas zabiegu zachodzą też zmiany w układzie hormonalnym. Pobudzony zostaje układ przysadkowo-podmózgowy, zarządzający całym systemem wydzielania wewnętrznego. Podsumowując: sauna ma zbawienny wpływ na układ nerwowy i kondycję psychiczną. Po okresie pobudzenia następuje uspokojenie z sennością włącznie.
Przebywanie w saunie powoduje zwiększone wydzielanie potu, nie oznacza to jednak, że sauna odchudza! Spadek wagi jest chwilowy i szybko go wyrównujemy.

Przeciwwskazania do stosowania sauny:
Schorzenia ostre i przewlekłe z podwyższeniem temperatury ciała,
nadciśnienie tętnicze powyżej 200/120mmHg,
choroby układu krążenia ze zmianami spowodowanymi miażdżycą,
niewydolność krążenia,
organiczne choroby układu nerwowego, płuc, nerek, wątroby,
nowotwory złośliwe, grzybica skóry.
cukrzyca,
padaczka,
schorzenia psychiczne,
W czasie przebywania w saunie nie wolno smarować ciała i twarzy żadnymi kremami!

Wskazania do stosowania sauny
nieswoistych chorobach dróg oddechowych;
przewlekłych chorobach reumatycznych (łagodne postacie);
nerwicach wegetatywnych;
zaburzeniach przemiany materii (otyłość prosta);
w schorzeniach dermatologicznych (zapalenie atopowe, trądzik, przewlekłe zapalenie mieszków włosowych w okresie remisji);
zespołach korzonkowych, dyskopatie, lumbalgia, niektóre neuralgie;
stanach po zapaleniu stawów, mięśni, więzadeł.

Łaźnia parowa

Z łaźni parowych korzystano już w starożytnym Egipcie. Dla starożytnych Rzymian korzystanie z łaźni było najpopularniejszą formą spędzania wolnego czasu. Rzymianie budowali okazałe obiekty kąpielowe składające się z kilkudziesięciu łaźni, basenów schładzających, bibliotek, auli i sal gimnastycznych. Wkrótce łaźnie rzymskie stały się bardzo popularne w Grecji, a następnie upowszechniły się na Bliskim Wschodzie, gdzie zaczęto je nazywać łaźniami tureckimi.


Łaźnia parowa w Polsce nazywana jest popularnie łaźnią turecką lub rzymską. Tutaj temperatura nie przekracza 55oC, wilgotność zaś osiąga 100%. Pomimo znacznie niższej temperatury niż w saunie wnętrze łaźni parowej może wydawać się gorętsze, ponieważ, ciepło jest przenoszone przez parę wodną. Przesycone wodą powietrze nie wchłania łatwo potu i nie pozwala na intensywne pocenie się. Łaźnia parowa rozgrzewa ciało od wewnątrz.
Ośrodki wellness i centra odnowy biologicznej coraz częściej oferują możliwość skorzystania z łaźni parowej. Łaźnia stanowi oddzielne pomieszczenie wyłożone płytkami ceramicznymi, tworzywem sztucznym lub hartowanym szkłem, które odporne jest na działanie wilgoci i wysokiej temperatury. Sufit w łaźni jest lekko wklęsły, przez co krople gorącej wody spływają po ścianach i nie kapią na przebywające wewnątrz osoby. W większych łaźniach zamiast tradycyjnych ceramicznych ławek, pośrodku znajdzie się ława ceramiczna z podgrzewanym blatem. Na niej wykonywane są specjalistyczne masaże lub zabiegi pielęgnujące ciało.
W łaźni siedzi się po prostu w kłębach pary, która orzeźwia zarówno ciało, jak i ducha. Parę można wzbogacić olejkami eterycznymi lub aromatami ziołowymi. Para wodna wnika głęboko w skórę i ?wypłukuje? z niej toksyny i produkty przemiany materii. Łagodna temperatura i wysoka wilgotność są prawdziwym masażem dla ciała, obniżają napięcie mięśni, relaksują i odprężają. Skóra po kąpieli jest gładka i miękka.
Do kąpieli w łaźni parowej należy przygotować się podobnie jak do sauny. Przed kąpielą obowiązkowy jest prysznic. W łaźni przebywa się nago, gdyż sztuczne kąpielówki utrudniają parowanie potu i wywołują podrażnienia skóry. Ciasne gumki utrudniają krążenie krwi, a wysoka temperatura w łaźni właśnie je pobudza. Jednakże w łaźni przyda się ręcznik do rozścielenia na ławce.
Łagodna temperatura w łaźni tureckiej pozwala na znacznie dłuższe jednorazowe przebywanie wewnątrz pomieszczenia. W trakcie przebywania w łaźni zaleca się od czasu do czasu wziąć chłodny prysznic. Pobyt w łaźni tureckiej kończy się dłuższym odpoczynkiem na leżaku. Ciało musi wrócić do równowagi i przestać się pocić. Zbyt szybkie ubranie się może spowodować złe samopoczucie i bóle głowy. Należy również uzupełnić płyny pijąc duże ilości wody, herbaty lub soków owocowych. W czasie pobytu w łaźni traci się od 0,2 do 1 litra wody.

Zabieg w saunie tureckiej jest łagodniejszy dla organizmu niż zabieg w saunie fińskiej. Łaźnia bardziej relaksuje i znacznie mniej obciąża organizm, a co za tym idzie ma mniej przeciwwskazań. Niemniej jednak ostrożnie należy postępować w przypadku chorób serca, np. nadciśnieniu i chorobie wieńcowej.

Lampa sollux

Lampa sollux - emituje promienie świetlne i podczerwone w zakresie od 3500nm, w tym 30% promieni podczerwonych krótkofalowych, z których najwięcej przypada na długość fali 1000-1100nm. Produkowana w wersji model duży - do naświetlań ogólnych i model stołowy - do naświetlań miejscowych. Wyposażenie lampy stanowią filtry ze szkła uwiolwego w kolorze czerwonym, niebieskim i fioletowym. Naświetlania lampą sollux stosuje się z odległości 100-120cm - model duży i 30-60cm modelem stołowym.
Lampy sollux są stosowane w zabiegach ciepłoleczniczych w celu ogrzania o przynajmniej 1 stopień C fragmentu skóry objętego zabiegiem.

Promieniowanie podczerwone (filtr niebieski) dostaje się głęboko pod skórę, dzięki czemu pobudzony zostaje układ krwionośny i przemiana metaboliczna w polu działania lampy. Leczy reumatyzm, bóle mięśniowe, zapalenie korzonków i przyśpiesza się procesy gojenia, hamuje rozwój chorób: grypy, anginy, przeziębienia, leczy zatoki czołowe i oboczne nosa.
Naświetlanie zmniejsza ból, swędzenie przy ukłuciu owadów oraz zmniejsza napięcie skóry. Dobre efekty daje naświetlanie przy łysieniu przejściowym, łącznie z masażem. Lecznicza Lampa Sollux jest bardzo przydatna dla sportowców, w przypadku leczenia różnorodnych kontuzji.
W kosmetyce stosowany jest najczęściej mały model lampy sollux, przy zabiegu oczyszczania twarzy. Przy skórze mieszanej, tłustej stosuje się żarówkę czerwoną, przy skórze suchej, naczynkowej, wrażliwej - żarówkę niebieską. Naświetlanie niebieską lub fioletową żarówką ma również zastosowanie w odmrożeniach twarzy, w trądziku różowatym, w nerwobólach. Czerwona żarówka stosowana jest w odmrożeniach(z wyjątkiem twarzy), w naciekach zapalnych, ropniach, bliznach. Naświetlanie wykonuje się w odległości 20-50cm, czas jednego naświetlania to maksymalnie 30 minut.

Jednym z etapów zabiegu oczyszczania cery jest nałożenie odpowiednio dobranej maseczki łagodzącej (bardzo dobry efekt działania tego typu maseczek można uzyskać poprzez naświetlanie lampą sollux). Ta lampa ma działanie łagodzące, przeciwzapalne, działa kojąco na naczynka, przez co uzyskujemy efekt złagodzenia ewentualnych podrażnień. Otwiera pory skóry, w rezultacie każda nałożona maseczka, maść czy krem są pełniej i szybciej wchłaniane.


Lampa sollux stosowana w kosmetyce:

- zwiększa jędrność skóry

- łagodzi i leczy zmiany dermatologiczne

- łagodzi podrażnienia i zaczerwienienia skóry

- poprawia mikrokrążenie, dzięki czemu działanie preparatów kosmetycznych jest skuteczniejsze

- redukuje zmarszczki i zapobiega ich powstawaniu

- przyczynia się do regeneracji komórek skóry

- pomaga w zwalczaniu zmian powstałych na skórze wskutek działania stresu i sposobu życia

Wskazania do stosowania lampy Sollux:
przewlekłe stany zapalne, zwłaszcza narządu ruchu, stare zmiany pourazowe narządu ruchu, zespoły bólowe, stany po przebytym bakteryjnym zapaleniu skóry i tkanek miękkich, nacieki po wstrzykiwaniu leków, zaburzenia troficzne skóry, zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie zatok przynosowych, kamica nerkowa i żółciowa, przewlekłe zapalenie przydatków u kobiet. Wskazanie stanowią również oparzenia promieniami nadfioletowymi i diatermią krótkofalową. Wskazane jest stosowanie promieni podczerwonych do ogrzania skóry i chłodnych części ciała przed niektórymi zabiegami fizjoterapeutycznymi, np. masażem czy gimnastyką (tylko u pacjentów ze sprawnym krążeniem).
Przeciwwskazania:
obejmują wszystkie choroby, które pod wpływem ciepła ulegają zaostrzeniu, m.in. ostre stany zapalne, wczesne stany pourazowe, ostre choroby skóry, uszkodzenia skóry pod wpływem promieni jonizujących, żylaki, stany zagrażające krwawieniem, zaburzenia ukrwienia kończyn dolnych, zaburzenia regulacji ciśnienia krwi, guzy skóry, zaburzenia świadomości, również po lekach, niewydolność krążenia, miażdżyca tętnic, przeszczepy skórne, uszkodzenia tętnic.