Ogólne zasady zwalczania chorób wirusowych ziemniaka.

1. U P r a w a o d m i a n o a p o r n y c h. Poszczególne odmiany ziemniaków różnią się znacznie stopniem odporności na różne wirusy. Dążeniem hodowców jest, między innymi, wyhodowanie odmian ziemniaków odpornych na możliwie dużą ilość wiru?sów, a jednocześnie o dużej wartości gospodarczej.
2. S e I e k c j a n e g a t y w n a. Używanie sadzeniaków nie porażonych wirusami jest jedną z podstawowych zasad otrzymywania wysokich plonów ziemniaków. Jedną z metod otrzymywania sadzeniaków o możliwie największej zdrowotności jest selekcja negatywna. Polega ona na usuwaniu z pola wszystkich roślin wykazujących objawy porażenia wirusami. Ponieważ objawy te nie występują na plantacji jednocześnie, selekcję negatywną przeprowadza się parokrotnie. Dobrze przeprowadzona selekcja nega?tywna może dać dobre wyniki, jeśli chodzi o wirusy wywołujące wyraźne objawy patologiczne (wirus L lub Y). Nie zawsze jednak jest skuteczna w wypadku wirusów powodujących porażenie uta?jone (wirusy A, X, S i M).
3. K o n t r o I a p r e wen c y j n a. Kontrola prewencyjna polega na badaniu sadzeniaków przed ich wysadzeniem w pole dla upewnienia się co do ich zdrowotności. Kontrolę prewencyjną stosuje się przede wszystkim w celu wykrycia tych wirusów (A, X, S, M), których występowanie w polu trudniej jest stwierdzić podczas lustracji. Kontrola prewencyjna polega na stosowaniu: testów serologicznych, prób oczkowych, testów na roślinach wskaźniko?wych oraz testów barwnych (te ostatnie szczególnie do wykrywania liściozwoju).
4. Rej o n y z a m k n i ę t e. Rejonem zamkniętym nazywamy rejon obejmujący jedną lub kilka wsi, w którym wszyscy plantatorzy zobowiązują się do uprawy wyłącznie zdrowego materiału sadzeniakowego oraz do zwalczania mszyc. Pożądaną zaletą rejonu zamkniętego jest jego naturalna izolacja (lasy, wody, łąki), utrudniająca przenoszenie wirusów do rejonu zamkniętego. Dzięki użyciu. wyłącznie zdrowego materiału wyjściowego oraz wyeliminowaniu?, w dużym stopniu, możliwości zakażenia plantacji z zewnątrz, ziemniaki wyprodukowane w rejonach zamkniętych odznaczają się dużym stopniem zdrowotności i stanowią dobry materiał sadzeniakowy.
5. W ł a ś c i w a u p r a w a r o I i, s t a n o w i s k o i n a? w o ż e n i e. Czynniki te odgrywają niemałą rolę w kompleksie biegów zmierzających do uzyskania zdrowych roślin. Wpływają one na wyrównanie roślin, co jest bardzo ważne, gdyż selekcję negatywną można dobrze przeprowadzić tylko tam, gdzie rośliny wyrównane i gdzie wszystkie krzaki różniące się od normy można podejrzewać o porażenie wirusami. Niedobór składników pokar?mowych może wywołać objawy zbliżone do objawów wiroz.
6. I z o I a c j a p r z e s t r z e n n a. Zasadniczym czynnikiem ograniczającym przenoszenie wirusów z pół sąsiednich na plantacje ziemniaków nasiennych jest izolacja od źródeł infekcji. Najlepsze ,rozwiązanie tego zagadnienia znajdujemy w rejonach zamkniętych. Jednakże i poza rejonami zamkniętymi należy dbać o dostateczną izolację przestrzenną.
7. W łaś c i w e s a d z e n i e z i e m n i a k ó w. Ziemniaki należy sadzić możliwie wcześnie, jednakże w glebę już ogrzaną, gdyż kłęby leżące przez dłuższy czas w glebie zimnej są bardziej narażone na porażenie przez grzyby i bakterie. Kłęby powinny być sadzone w jednakowych odstępach, nie za rzadko, na jednak?ową głębokość, bez przepustów. Do obsadzenia plantacji powinno ,się użyć kłębów mniej więcej tej samej wielkości lub podzielić posiadaną partię ziemniaków na kilka grup według wielkości kłębów i kłęby tej samej grupy sadzić razem. Przestrzegając tych zasad uzyskuje się równomierne kiełkowanie i wyrównanie plantacji, d czego zależą dobre wyniki selekcji negatywnej.
8. P o d k i e ł k o w a n i e z i e m n i a k ó w. Zabieg ten bardzo pomaga w zwalczaniu chorób wirusowych. Rośliny z kłębów pod?kiełkowanych szybciej się rozwijają, co pozwala przyspieszyć selekcję negatywną i usunąć chore krzaki przed pojawieniem mszyc roznoszących wirusy na plantacji. Poza tym roślinom, które wzejdą i rozwiną się wcześniej, grozi mniejsze niebezpieczeństwo nalotu mszyc z pól sąsiednich, gdyż mszyce chętniej przelatują z roślin starszych na młodsze niż odwrotnie - z młodszych na starsze. Ponadto kłęby podkiełkowane są mniej narażone na zakażenie przez czynniki chorobotwórcze występujące w glebie.