Stanisław Bogusławski biografia

Wojciech Bogusławski - ur. 9 IV 1757 W Glinnie pod Poznaniem, zm. 23 VII 1829 w Warszawie, dramatopisarz, aktor, reżyser; 1778 debiutował jako aktor, śpiewak operowy i autor sceniczny; 1783 85, 1790 94 i 1799 1814 dyr. Teatru Narodowego; prowadził własny teatr m.in. w Wilnie 1785 89 i Lwowie 1794 99; organizował gościnne występy w innych miastach. Propagator ideologii oświecenia, rzecznik Stronnictwa Patriotycznego i wolnomularz, walczył o byt stałego, zaw. teatru pol., o nar. i postępowy repertuar; wystawiał sztuki o aktualnych treściach polit. i społ. (np. Powrót posła J. Ursyna Niemcewicza 1791). Tworzył teatr pełniący ważną funkcję wychowawczo-obywatelską (zwł. po upadku państwa pol.); napisał dla niego, gł. na podstawie obcej literatury dram., ok. 80 utworów dram. i librett (był współtwórcą pol. teatru operowego), m.in. najwybitniejszy utwór Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale (1794, z muzyką J. Stefaniego) oraz Henryk VI na łowach (1792), Spazmy modne (1797). Wprowadził na pol. scenę dramaty W. Szekspira (Hamlet 1798, Otello 1801) i innych obcych autorów, m.in. F. Schillera, P. Corneille'a, J.B. Racine'a, Woltera. Występował do 1827; grał role charakterystyczne (Bardos Cud mniemany..., Ferdynand Kokl Henryk VI na łowach) i tragiczne (Król Lir Szekspira), śpiewał także partie operowe. W 1811 zał. w Warszawie pierwszą szkołę dram.; napisał podręcznik gry aktorskiej. Cieszył się u współczesnych ogromnym autorytetem, zw. "ojcem teatru polskiego".