Demokracja ateńska.

Demokracja ateńska to forma ustroju państwowego zapoczątkowana w IV w. p.n.e. przez reformy Solona (poety i prawodawcy), a następnie Klejstenesa (polityka ateńskiego), która osiągnęła swoją pełnię w V w. p.n.e. Opierała się na możliwości udziału we władzach Polis wszystkich wolnych obywateli. Najwyższą władzę w państwie ateńskim tworzyło Zgromadzenie Ludowe, w którym prawo udziału miał każdy obywatel posiadający pełnię praw, po skończeniu 20 roku życia.
Zgromadzenie Ludowe decydowało o polityce zagranicznej, sprawach wojskowych, nadawaniu obywatelstwa ateńskiego, w wyjątkowych wypadkach wydawała wyroki sądowe. Każdy z uczestników Zgromadzenia miał możliwość zabierania głosu i zgłaszania wniosków. Głosowano poprzez podniesienie rąk. Udział w zgromadzeniu był opłacany przez państwo.
Eklezja (zgromadzenie ) obradowała na wzgórzu ateńskim - Pnyksie, na agorze lub w teatrze, mniej więcej co 9 dni. Stałym organem zarządu państwa była Rada złożona z 500 członków wybieranych losowo, podzielona na 10 grup, urzędujących kolejno przez 10. część roku. Rada posiadała kompetencje administracyjne, ekonomiczne i sądownicze.