Mikołaj Sęp-Szarzyński analiza Sonetu IV

Analiza Sonetu IV Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego

1. Kondycja człowieka w świecie.
Człowiek jest rozdarty wewnętrznie, pełen sprzecznych pragnień, jest słaby, przeżywa wewnętrzne rozterki.

2. Bóg w sonecie.
Bóg nie jest nazywany wprost. Poeta używa peryfrazowanych określeń. Prawdziwy spokój możemy znaleźć tylko z Bogu. Bóg zapewni zbawienie i poczucie bezpieczeństwa. Daje tez szansę na zwycięstwo.

3. Człowiek według Sępa-Szarzyńskiego.
Człowiek jest samotny, musi podjąć walkęw której będzie liczył tylko na siebie, wygra ją jeśli zaufa Bogu.

4. W czyim imieniu mówi podmiot liryczny?
Na początku wiersza podmiot liryczny mówi w imieniu wszystkich ludzi, używa form liczby mnogiej- tzn. że uogólnia losy ludzkie. Natomiast w dwóch ostatnich strofach podmiot liryczny przechodzi z liczby mnogiej na pojedynczą.
Może to oznaczać, że losy ludzkie na ziemi są wspólne, ale każdy walczy samotnie, indywidualnie.

Sytuacja liryczna w Sonecie IV została przedstawiona za pomocą następnych środków stylistycznych.
-peryfraza- \"srogi ciemności Hetman\"- szatan
-elipsa- \"pokój- szczęśliwość\"- (niepokój jest szczęściem)
-antyteza- \"pokój-szczęśliwość, ale bojowanie\"
-oksymoron- \"łakome marności\"
-przerzutnie- \"ale bojowanie
nie byt nasz podniebny\"
-inwersja- \"zbawienia mego jest nadzieja w Tobie\"- (w Tobie jest nadzieja na moje zbawienie)
-apostrofa- \"o nasz możny Panie\"
-metafora- \"ciało- dom dusz\"
-epitety- straszliwy bój, prawdziwy pokój