Patriotyzm na przełomie tysiącleci

Patriotyzm renesansu
Weźmy pod uwagę poważnego człowieka renesansu w mianowicie Piotra Skargę- gorliwy patriota, to właśnie jemu na sercu leżało dobro Rzeczpospolitej. Świadczy o tym zbiór „Kazań Sejmowych”, gdzie ukazywał społeczeństwu problemy kraju. Wyraźnym przykładem miłości do ojczyzny i rodaków było napiętnowanie tego, co dzieje się w państwie polskim, a więc wewnętrznej niezgody, niesprawiedliwości prawnej, a także upadku moralności i osłabienia władzy króla.
Następnym godnym uwagi twórcą renesansu był Jan Kochanowski- omawiał on w swoich dziełach problem patriotyzmu. W jego twórczości bardzo ważną pozycję zajmują sprawy ojczyzny. Wzorzec obywatela-patrioty został doskonale ukazany w „Pieśni o cnocie” jak i „Pieśni o spustoszeniu Podola”, gdzie autor wzywa ludność do dbania i troski o swoją ojczyznę.
Również Tomasz Morus w swoim dziele „Utopia” ukazał jak bardzo troszczy się o swoje państwo. Pragnął on zbudować kraj, w którym króluje sprawiedliwość, nie ma kłótni, sporów, walk, wojen. Każdy żyje spokojnie, zniesione są tutaj podziały społeczne. Z pewnością większość z was czytając to dzieło pomyślała sobie: „świat Morusa jest szary, nudny i jednolity”. Oczywiście! Zgadzam się całkowicie, ale co z chęcią autora do budowania porządku, ładu? Doceńmy to! Zauważmy w jego dziele troskę o państwo i obywateli
Dramat “Odprawa posłów greckich” jest dowodem udokumentowania postawy obywatelskiej przez Jana Kochanowskiego. Będąc dramatem renesansowym, jest on wzorowany na dramacie antycznym, lecz został nieco zmodyfikowany. Utwór zawiera wiele polskich realiów, przedstawia sytuację państwa w stanie kryzysu. Autor chce w ten sposób ukazać postępowania, jakich dobry obywatel powinien unikać, a jakie powinien naśladować.
Patriotyzm dzisiaj
Patriotyzm był zawsze uważany za cechę narodowa Polaków. Nie tylko w czasach świetlności napoleońskiej, lecz także gdy Polska znajdowała się pod zaborami. Dzisiaj zdanie na temat patriotyzmu są podzielone
Patriotyzm? Co to takiego?
Kiedy pada to hasło, na myśl przychodzą nam wszelkie zawiłości w historii polskiej, kiedy to przywiązanie do Ojczyzny było tak niezbędne podczas wszelkiego rodzaju wojen, podczas rozbiorów... „Kamienie na szaniec” i „Syzyfowe prace” Czasy w których żyli można z pewnością nazwać czasami przełomowymi w historii. Rozbiór Polski, druga wojna światowa... Nietrudno było wtedy zostać patriotą. Walczy cała Polska- my wraz z nią. Jakikolwiek akt przywiązania do kraju, „bycie Polakiem mimo wszystko” – to był właśnie patriotyzm!
Dziś wszyscy jesteśmy dymnymi Polakami. Mamy swoje prawa, wolność, mamy swój kraj w którym żyjemy. Nie ma żadnych zagrożeń, w obliczu których trzeba by się wykazać miłością i poświęceniem dla naszego kraju. Nie ma sytuacji, w której wykazalibyśmy się swoi patriotyzmem. Patriotyzm kojarzy nam się wyłącznie z walką na wojnie w obronie państwa – i nic więcej. Żadnego szacunku, żadnych zobowiązań... Patriota to ktoś, kto kocha swoją ojczyznę i tą miłość potrafi okazywać. Ktoś, kto zachowuje godność bycia Polakiem. Jest dumny z tego. Zachowuje szacunek do symboli narodowych, do jego tradycji i stara się jej przestrzegać. Niestety, coraz częściej te tradycje zanikają, zwłaszcza młodzi ludzie uważają je za śmieszne i ”niemodne”. Coraz częściej pojawiają się żarty z symboli narodowych, kpiny z polityków. Oczywiście, że są! Wchodzimy do Unii Europejskiej. Jesteśmy Europejczykami. Ale jesteśmy również Polakami i to powinno być dla nas najważniejsze. Zachowanie własnej kultury, odrębności, swojej pięknej, Polskiej tradycji. Patriotyzm jest dzisiaj dla nas równie ważny jak kilkadziesiąt, czy kilkaset lat temu, podczas różnych wojen – dzisiaj również powinnyśmy „walczyć” o Polskę. „Walczyć” – bo to ma być walka nie o wolność, ale o to, żebyśmy byli sobą.
Patriotyzm w romantyzmie
O patriotyzmie, o walce za ojczyznę mówiło zawsze i pisało wielu Polaków. Przekonują nas o tym liczne przykłady z literatury. romantyczny model patriotyzmu, na przykładzie twórczości Adama Mickiewicza, Adam Mickiewicz jest jednym z największych poetów okresu romantyzmu nie tylko w Polsce. Utwory Mickiewicza są nacechowane głębokim patriotyzmem, uczuciem miłości do rodzinnego kraju. Wymienić należy ,,Konrada Wallenroda”, ,,Dziady” cz. III, ,,Pana Tadeusza” Przejdę teraz do ,,Pana Tadeusza”. Utwór został napisany po klęsce powstania listopadowego, kiedy to nastroje narodowowyzwoleńcze znacznie osłabły. Kolejne niepowodzenia spowodowały u Polaków – również tych przebywających na emigracji- poczucie bezradności. Dlatego Mickiewicz postanowił napisać utwór, który przypominałby Polakom radosne chwile z dziejów ich kraju, dodając rodakom sił do dalszej walki. Akcję ,,Pana Tadeusza” poeta umieścił na przełomie lat 1811/1812- w okresie wielkich narodowych nadziei, związanych z kampanią napoleońską.
+Jacek Soplica charakterystyka
Głównym bohaterem ,,Pana Tadeusza” jest Jacek Soplica. To wybitna indywidualność, to człowiek przeżywający nieszczęśliwą miłość, to jednostka buntująca się przeciwko niesprawiedliwości świata. Po zabójstwie Stolnika Jacek jest wewnętrznie rozdarty, skłócony ze sobą i światem. Wstępuje do zakonu, aby rozpocząć nowe życie- życie mnicha- ks. Robaka. Rozpoczyna walkę o niepodległość ojczyzny. Jest gotów do poświęceń, służy jako emisariusz, organizuje oddziały zbrojne, przygotowuje powstanie na Litwie, często zostaje raniony. Nawet na łożu śmierci jest pełen nadziei, że ojczyzna wreszcie zostanie wyzwolona.
- Podsumowując, rzeknę za Ojcem Świętym Janem Pawłem II: ,,Ojczyzna jest darem i zadaniem”. Patriotyzm, jaki był w okresie romantyzmu , często ukazywany w dziełach A. Mieckiewicza jest już historią, wspaniałą historią, ale ,,historia nauczycielką życia” w tej kwestii nie będzie i współcześni Polacy nie chcą i nie próbują do niej wracać. Dobrze jest im jak jest, że Polska to państwo korupcji i zakłamania.
Patriotyzm w średniowieczu
Roland, główny bohater „Pieśni o Rolandzie“, był rycerzem króla Karola Wielkiego i w 778 roku wziął udział w wyprawie do Hiszpanii zajętej przez Saracenów. Roland chciał działać samodzielnie. Mimo trudnej sytuacji nie wezwał pomocy, narażając swoich rycerzy na śmierć. Zginęli wszyscy łącznie z nim, ale honor średniowiecznego rycerza został obroniony. Ronald jest ukazywany jako osoba brutalna, bezwzględna, dla której walka jest ważniejsza od swoich rycerzy i narzeczonej pozostawionej w rodzinnym kraju. Liczyła się jedynie służba dla Karola Wielkiego i obrona własnego honoru. Jednocześnie Ronald głęboko wierzył w Boga: modlił się do niego, prosząc o przebaczenie. Zginął na wzgórzu pod sosną, zwrócony twarzą do Hiszpanii, ofiarowując swą rękawice Bogu na znak poddaństwa. Nieznany autor ukazuje idealną śmierć. Jest to śmierć za ojczyznę, za Boga, za honor.
Zawisza czarny, krzyżacy, król Artur
Patriotyzm w baroku
Jedną z jego charakterystycznych cech baroku był sarmatyzm: szlachta polska powoływała się na sarmackie pochodzenie. Sarmaci byli starożytnym walecznym i odważnym rodem. Szlachcic-Sarmata był przywiązany do polskich tradycji, bronił wolności szlacheckiej i ustroju Rzeczypospolitej, który gwarantował mu zachowanie przywilejów. Cechowała go ksenofobia, czyli obawa przed obcymi kulturami. Sarmatyzm był wzorem godnym naśladowania i znalazł on odzwierciedlenie w literaturze barokowej. Jan Chryzostom Pasek jest przykładem typowego szlachcica-Sarmaty. Napisał on “Pamiętniki”, w których zawarł wiele ciekawych opowieści ze swojego życia, a także obraz pokojowego życia ziemiańskiego i obyczajów szlacheckich. Na podstawie “Pamiętników” możemy stwierdzić, iż Paska cechowały typowe sarmackie zachowania. Był m.in. nietolerancyjny wobec innych narodów. Wacław Potocki również pochodził z epoki baroku, jednak przedstawiał zupełnie inną wizję dobrego obywatela. Potocki potępiał szlachtę sarmacką. Twierdził, że jeżeli szlachta pozostanie chciwa, leniwa, lubiąca wypić i niechętna do walki dla ojczyzny, to Rzeczpospolita zginie, a wraz z nią przeminą wszystkie wspaniałości szlachty (wiersz “Zbytki polskie”). W swoich utworach, takich jak “Wojna Chocimska”, Potocki wychwala średniowieczną waleczność Polaków (za czasów Bolesława Chrobrego). W ten sposób ukazuje wzór do naśladowania, chce pobudzić polską szlachtę do walki. Według niego dzielni sarmaci nie powinni się bać ‘marnej szewskiej smoły’, jaką są Turcy. Śmierć w walce za ojczyznę jest chwalebna i zaszczytna.