Rodzice to pierwsi najważniejsi nauczyciele i wychowawcy dziecka, ponieważ to oni jako pierwsi pozwalają mu na poznanie świata przez dotyk, zapach, słowa, i z każdym etapem rozwoju uczą dziecko jak żyć wprowadzając w jego system wartości, -wartości, według których powinno ono postępować.
Moimi pierwszym nauczycielami, którzy pokazali mi piękno świata, życia, którzy wpoili mi wartości najważniejsze dziś dla mnie to moi rodzice. Najważniejszą wartością postępowania dla mnie jest postępować tak, aby własnym postępowaniem nie wyrządzać krzywdy innym ludziom, aby potrafić zrozumieć ludzkie cierpienie i umieć pomagać bezinteresownie, kiedy ktoś pomocy potrzebuje. Rodzice starali się uwrażliwić mnie i wpoić w mój system wartości poczucie zbiorowej odpowiedzialności nie tylko za własną rodzinę, ale również za innych ludzi, czyli wartością tą jest poczucie solidarności.
Rodzice zawsze starali się abym zrozumiała, że wychowanie to nie tylko wychowanie umysłowe i wpajanie wiedzy, rozwijanie wyobraźni, mowy, myślenia, pamięci i uwagi, ale również zrozumienie znaczenia słów np.: miłości pojmowanej jako troska o drugiego człowieka i jego życie.
Miłość to również rodzina, którą warto w życiu posiadać, ponieważ to właśnie rodzina, dom rodzinny, dają nam siły do tego, aby pokonywać trudy życia, warunkują naszą nieśmiertelność w naszych dzieciach i wspomnieniach następnych pokoleń. A po za tym posiadanie rodziny pozwala na kultywowanie tradycji i obyczajów znamiennych dla nas Polaków ( święta, uroczystości rodzinne, śluby, chrzty, pierwsze komunie), pozwala na zachowanie swojej odrębności narodowej, pozwala na zachowanie tego, co ważne, piękne i wartościowe dla nas Polaków. Jan Paweł II podczas pielgrzymki w 1999r. w Toruniu powiedział: „Rodzice, którzy jesteście pierwszymi wychowawcami waszych dzieci, bądźcie dla nich obrazem Bożej miłości i przebaczenia, starając się ze wszystkich sił budować rodzinę zjednoczoną i solidarną”. Moi rodzice potrafili zbudować dla mnie dom pełen ciepła, miłości, dom dający poczucie bezpieczeństwa i właśnie dążenie do zapewnienia dziecku bezpieczeństwa, jest również wartością cenną w postępowaniu, bo rodzice powinni dążyć do tego, aby ich dziecko czuło się bezpiecznie zwłaszcza w domu rodzinnym. Bezpieczeństwo to nie tylko dach nad głową i stabilna sytuacja finansowa, ale również na to bezpieczeństwo składa się miłość, że jest ktoś, kto nas kocha i martwi się o nas, chroni nas i wspiera. W życiu każdego człowieka sensem życia jest miłość rodzinna, miłość do kobiety, mężczyzny, i każdy człowiek, chcę zakładać własne rodziny, mieć dzieci, bo to nadaje sens życiu, sprawia, że stajemy się bardziej dorośli, dojrzali, i sami zaczynamy przekazywać wartości przekazane przez naszych nauczycieli naszemu potomstwu.
Od najmłodszych lat rodzice uczyli mnie, że tylko nauką i pracą tak naprawdę człowiek coś w życiu osiąga, że dobre wykształcenie to podstawa, że wtenczas człowiek może rozwijać w sobie to, co pozwoli mu na zdobycie pracy zgodnej z jego zainteresowaniami. Nauka powinna być zgodna z możliwościami dziecka, więc powinniśmy odpowiednio od tego dziecka wymagać, czyli kochać je mądrą miłością, bo nie zawsze tak jest, że zainteresowania idą w parze ze zdolnościami a zdolności z zainteresowaniami, dlatego ważne w naszym postępowaniu wychowawczym jest to, aby potrafić zrozumieć dziecko i jego predyspozycje naukowe. Praca daje możliwość zarobienia pieniędzy, ale i pozwala na zdobywanie doświadczeń, poznawania nowych ludzi, jednak głównym powodem są pieniądze. Moi rodzice uczyli mnie, że pieniądze szczęścia nie dają, owszem są potrzebne do przeżycia, ale nie powinny zaślepiać nam one oczu. Kiedy człowiek ma pieniądze a nie ma żadnych innych wartości w życiu a jego jedynym celem są pieniądze to jest on zatracony w mocy pieniądza i nic innego dla niego jest ważne po za aktualnym stanem konta. Ludzie powinni stawiać sobie cele w życie powinni z każdym dniem do tego celu się zbliżać krok po kroku. Wiadomo, że wielkość celu nie powinna przesłonić naszych możliwości, a więc dobrze jest wyznaczony cel podzielić sobie na etapy, czyli jeden duży cel na kilka małych celów, ponieważ rodzice uczyli mnie, że w życiu do wszystkiego należy dążyć pomału, bo nie sztuką jest zdobywać coś po przysłowiowych trupach byle do celu, ale
sztuką jest zdobyć coś własną uczciwą pracą.
Po za tymi wartościami ważne jest również zdobycie zaufania i przyjaciół. Zaufanie zdobywamy własnym postępowaniem i tak samo jest ze zdobywaniem przyjaciół. Zaufanie, kiedy się traci to trudno je odzyskać, dlatego należy postępować, tak, aby nie dawać powodów do jego utraty. Kiedy zyskamy przyjaciela to postępujmy tak aby chciał być naszym przyjacielem na dobre i na złe. Przyjaźń i miłość pozwalają na
bycie potrzebnym, człowiek nie żyje sam dla siebie. Poczucie bycia przydatnym to również wartość, jaką przekazali mi moi rodzice. Jako podstawowe wartości uniwersalne moi rodzice przekazali mi: prawo do życia, pokój, tolerancję, wolność, prawdę, sprawiedliwość, miłość. Dla mnie te wartości są bardzo ważne na pewno ja także przekaże je moim wychowankom, własnym dzieciom. Prawo do życia ma każdy człowiek, bez względu na to, jaki by nie był, rodzice uczyli mnie, że należy być tolerancyjnym wobec wszystkich ludzi, że nie każdy człowiek jest taki sam i że nie należy się wyśmiewać z osób chorych, kalekich, upośledzonych, bo oni także mają prawo do życia i szczęścia jak my zdrowi ludzie.
Bardzo ważne znaczenie ma prawda, lepiej jest być osobą szczerą, bo i tak prawda wychodzi na jaw. „ Kłamstwo ma krótkie nogi „ to powiedzenie przekazali mi rodzice jako wartość w postępowaniu, a więc jakakolwiek prawda by nie była, choć by miała sprawić komuś przykrość to warto być szczerym, bo wydane kłamstwo może bardziej zaboleć niż bezpośrednia szczerość.
Wolność decyzji, wolność słowa, myśli, postępowania należy się każdemu człowiekowi, nie można narzucać komuś naszego zdania i kazać żyć tak jak my byśmy chcieli, ponieważ każdy z nas jest jednostką indywidualna ma własną hierarchię wartości, w życiu ma własne pasje i własne zasady a my musimy umieć to szanować, wolność jest również wartością przekazaną przez moich pierwszych nauczycieli.
Moi rodzice uczyli mnie od najmłodszych lat szacunku, do ludzi, przyrody, świata, przedmiotu itd.…
Według mnie z perspektywy czasu, jaki rodzice włożyli w moje wychowanie, wydaje mi się, że przekazali mi wartości naprawdę cenne, bo dzięki tym wartością ukształtowała się moja osobowość.
Wartości w postępowaniu, jakie przekazali mi moi pierwsi nauczyciele pozwalają mi na relacje i kontakty z ludźmi, na stawianie sobie celów w życiu, dzięki tym wartością wiem jak postępować, i na pewno ja również te wartości będę przekazywała dalszym pokoleniom. Wartości te stanowią dla mnie podstawę dobrego życia.
Praca napisana w oparciu o przemyslenia własne.