Socjalizm z przymrużeniem oka

NAJLEPSZY USTRÓJ POLITYCZNY- KOMUNIZM

Komunizm jest doktryną społeczno- polityczną, powstałą w XIX wieku, której głównymi twórcami i przedstawicielami byli: Karol Marks i Fryderyk Engels. To oni w „Manifeście komunistycznym” opublikowanym w 1848 roku określili wyznaczniki idealnego ustroju państwowego, który doprowadzi do równości wszystkich ludzi- komunizmu, czyli najwyższej formy organizacji społeczeństwa.
Założenia wysunięte przez Marksa i Engelsa bardzo do serca wzięli sobie rosyjscy bolszewicy, którzy w 1917 roku „poprzez wystrzał z krążownika >>Aurora<< otworzyli nową erę w dziejach ludzkości”. To właśnie Matka Rosja stała się państwem idealnym, roztaczającym opiekę nad wszystkimi obywatelami, chroniąc ich przez niebezpiecznym mackami imperializmu Zachodu. Jak uważali Marks z Engelsem „wyrosłe z upadku społeczeństwa feudalnego nowoczesne społeczeństwo burżuazyjne nie zniosło przeciwieństw klasowych (...) [natomiast] proletariat przebywa różne stopnie rozwoju. Jego walka z burżuazją rozpoczyna się wraz z jego istnieniem”, a ta walka odbywała się właśnie poprzez doprowadzenie do niezwykle użytecznej i potrzebnej nacjonalizacji i ograniczenia prawa własności. Ogromną wagę przyłożono do tego, aby wprowadzono sprawiedliwość społeczną poprzez właśnie wyrównanie „nadmiernych” różnic społecznych między najbogatszymi a najbiedniejszymi. Na dodatek warunkiem istnienia społeczeństwa idealnego było zagwarantowanie każdemu prawa do pracy, bezpłatnej oświaty i opieki medycznej. Dlatego też w takim państwie jak Związek Radziecki nie było bezrobotnych, biednych, bezdomnych, nie wspominając o innych ofiarach cierpiących z powodu kapitalizmu państw zachodnich, gdzie nie ma żadnego poszanowania dla człowieka i jego godności, nie uznając nawet tego, iż człowiek jest częścią przyrody!
Klasa robotnicza, uciskana przez demony kapitalizmu, w państwie socjalistycznym stała się potęgą. To właśnie ona miała kształtować nowe społeczeństwo, pomijając istnienie państwa, które zresztą miało być instytucją przejściową, niezbędną do transformacji społeczeństwa kapitalistycznego w komunistyczne. Wiedząc, iż kapitaliści nie zrzekną się bez walki swoich przywilejów, te przemiany zakładały przede wszystkim wybuch rewolucji, która miała ostatecznie ustalić nowy ład i porządek. I tak „Manifest komunistyczny” mówi: „Spośród wszystkich klas, które są dziś przeciwstawne burżuazji, jedynie proletariat jest klasą rzeczywiście rewolucyjną. Pozostałe klasy upadają i giną wraz z rozwojem wielkiego przemysłu, proletariat jest tego przemysłu nieodłącznym wytworem”.
Ojcem idealnego społeczeństwa stał się Józef Wissarionowicz Stalin, który w Związku Radzieckim zdecydowanie uprościł funkcjonowanie komunizmu. Jego partia stała się „przodującą siłą światowego obozu postępu stojącego mocno na straży najcenniejszego skarbu, jaki posiada ludzkość- na straży pokoju”. To on nie ugiął się przed „wyścigiem zbrojeń i coraz brutalniejszymi rządami USA w >>Marchallistanie<<”.
Oczywiście należy przypomnieć, iż swego czasu „do obozu pokoju i postępu należy wraz z innymi krajami demokracji ludowej i Polska. Dzięki Rewolucji Październikowej (...) odzyskaliśmy niepodległość po I wojnie światowej (...)”, a później „polska burżuazja sprzedała przedwrześniowe lotnictwo”, co też doprowadziło do jej upadku.
Jednak kapitalistyczne imperium zwyciężyło, nie dając szans przetrwania społeczeństwu proletariuszy. Nieświadome masy doprowadziły do zaprzepaszczenia ogromnej szansy rozwoju idealnego społeczeństwa przyjaznego każdemu człowiekowi. Nie wszyscy się jednak poddali: komuniści dzisiaj tworzą niewielkie, partyzanckie partie, które- mają nadzieję- pewnego dnia doprowadzą znów do Rewolucji i przywrócą właściwy kształt na wskroś przesiąkniętemu złem społeczeństwu kapitalistycznemu.