Gracja archaiczna - kultura

Grecja archaiczna
- okres VII i VI w. p.n.e. pomimo, iż Grecy nie stosowali periodyzacji
- najpotężniejsze ośrodki to Związek Tesalski i Peloponeski
- ustrój miast ewoluował w kierunku demokracji lub tyranii

Poezja
- twórcy: Tyrtajos, Alkman, Terpander, Solon i Archiloch
- rozwijał się dytyramb, liryka solowa i chóralna tworzone satyryczne jamby

Malarstwo wazowe
- okres archaiczny to najlepszy okres
- styl orientalizujący – pełne postacie , szeregowane w spokojnym rytmie (waza z Chigi)
- styl czarnofigurowy –waza Francois
- styl czerwonofigurowy

Rzeźba
- cechy malarstwa wazowego
- ukazany wysiłek mięśni
- płaskorzeźba i statuaryczna
- kurosy – przedstawiają młodych wojowników lub wyobrażenia o charakterze religijnym
- idealizacja zakłóca naturalizm, ale wciąż pozostaje prawdopodobne
- prosty uśmiech
- kora – nie rzeźbiono nagich kobiet

Architektura
- wprowadzenie ant i kolumnowego przedsionku
- peripteros z naos
Porządki
a) dorycki
- gzyms, fryz, architraw, kapitel, trzon, baza
b) joński – powstał (prawdopodobnie) na terenach Azji Mniejszej i wysp Morza Egejskiego; różni się od porządku doryckiego:
- kolumna jońska jest smuklejsza; jej trzon pozbawiony wybrzuszenia, ale za to posiada listewki oddzielające żłobki; posiada bazę;
- kapitel wyposażony w ślimacznicę (wolutę);

Świątynie jońskie (dipterosy)
Rozwinięto „jedynie” architekturę sakralną i publiczną
Domostwa przez wieki nie ulegały zmianie
Architektura Grecji archaicznej wyznaczyła drogi rozwoju tej dziedziny sztuki aż po XVIII wiek n.e.
Porządki stały się punktem uniesienia dla G. klasycznej i dla późniejszych epok