Gospodarka nizin polskich

Gospodarkę w pasie nizin można podzielić na trzy filary: przemysł, rolnictwo i usług.
Przemysł rozwinięty jest przede wszyswtkim w aglomeracjach: warszawskiej, łódzkiej, wrocławskiej i białostockiej.
W Warszawskim i Wrocławskim Okręgu przemysłowym przeważa przemysł elektromaszynowy oraz środków transportu, w Łódzkim i Białostockim natomiast przemysł włókienniczy i odzieżowy.
Ponadto wydobywa się także:
- rudy miedzi (okolice Lubina, Głogowa i Polkowic)
- węgiel brunatny (rejon Turka, Bełchatowa)
- gaz ziemny (okolice Ostrowca Wlkp. i Milicza)
Powszechnie występującymi surowcami mineralnymi są piaski, żwiry, gliny i iły, pozostawione przez lądolód oraz torfy, eksploatowane głównie na Nizinie Podlaskiej i Polesiu Lubelskim.
Rolnictwo najlepiej rozwinęło się na Nizinie Śląskiej. Uprawia się tam m.in. pszenicę, buraki cukrowe, rzepak, kukurydzę, ziemniaki i żyto.
Ze względu na niskie opady na Niz. Wlkp. Obserwuje się stepowienie gruntów. Uprawia się tam ziemniaki i żyto. Na Niz. Mazowieckiej dominują uprawy pszenicy, ziemniaków i żyta, a na nizinach wschodniej Polski- żyta, ziemniaków, tytoniu i chmielu.
Duża ilość pastwisk, zwłaszcza we wschodniej części Niziny Mazowieckiej i na Polesiu Lubelskim, sprzyjają hodowli bydła. W środkowej i zachodniej Polsce hoduje się także trzodę chlewną.
Wokół dużych miast rozwinęło się także warzywnictwo i sadownictwo.
Turystyka w pasie nizin jest słabo rozwinięta, mimo że niektóre miasta są masowo odwiedzane przez turystów. Do tych miast należą m.in. Warszawa, Wrocław.