Unia Europejska

1.Powstanie Unii Europejskiej i jej zadania.
Unia Europejska jest to związek 15 państw europejskich utworzony
na mocy traktatu z Maastricht z 2 lutego 1992 roku przez państwa- członków Wspólnot Europejskich (Wspólnoty Gospodarczej [EWG], Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali [EWWiS], Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej [EURATOM]).

Unia Europejska jest gwarancją demokracji , respektowania praw człowieka ,prywatnej własności i wolnego rynku. Unia składa się z trzech filarów.Pierwszy –o charakterze gospodarczym, drugi –dotyczy wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, trzeci- wiąże się z zadaniami z zakresu spraw wewnętrz-nych i wymiaru sprawiedliwości.

Unia Europejska obrała sobie wiele celów. Możemy je podzielić na poli-tyczne i inne. Do politycznych należą: stworzenie unii gospodarczej, monetarnej i politycznej oraz wprowadzenie wspólnego obywatelstwa (nie zastępującego obywatelstwa państw- członków). Inne cele to: bezpieczeństwo, postęp społeczny, ochrona wolności, praw i interesów obywateli, postęp gospodarczy. Uwieńczeniem integracji gospodarczej jest utworzenie w 1999 roku Unii Gospodarczej Walutowej, która ma doprowadzać m.in. do zastąpienia walut narodowych wspólną walutą euro.

2. Problem integracji Europejskiej.
Unia Europejska, działając w ramach struktur wielostronnych,wierna jest swemu pierwotnemu powołaniu, czyli popieraniu wspólnych działań. Unia tradycyjnie już prowadzi politykę integracji regionalnej, zwanej „globalnym podejściem śródziemnomorskim”.

Jednym z najbardziej spektakularnych osiągnięć Unii Europejskiej jest stworzenie otwartych granic i umożliwienie swobodnego przepływu kapitału, usług i ludności. Jest to podstawowa zasada funkcjonowania Unii nazwana również ”Europą obywateli”.
3.Polska, a Unia Europejska.

Dnia 30.03.1998 w Brukseli oficjalnie zapoczątkowano proces poszerzania Unii Europejskiej o 11 państw stowarzyszonych z Europy Środkowej, Wschodniej i Południowej. Polska jest jednym z krajów objętych tą procedurą, według której musi nastąpić dostosowanie systemu prawnego pod kątem zgodności z prawodawstwem Unii.

Początki realnej współpracy Polski z krajami tworzącymi Unię Europejską datują się od 1988, kiedy to Polska nawiązała stosunki z Europejską Wspólnotą Gospodarczą.

Wbrew temu co wydaje się niektórym Polakom UE nie określiła terminu przyjęcia Polski w poczet swoich członków. Najwyraźniej nie wystarczy to, że spełniliśmy większość warunków ,które przed nami postawiono.

Do tej pory członkowie Rady Europejskiej trzykrotnie wypowiadali się publicznie na temat przystąpienia Polski do UE, podając datę roku 2000 jako moment, od którego Polska mogłaby przystąpić do UE. Byli to : Helmut Kohl
w 1995 roku podczas wizyty w Polsce, Jacqes Chirac w 1996 roku w czasie przemówienia w polskim parlamencie oraz premier Irlandii w 1997 roku
w czasie irlandzkiego przewodniczenia radzie Unii. Ostatnią taką deklarację złożył minister spraw zagranicznych Francji- Hubert Verdine podczas wizyty
w naszym kraju w grudniu 1997 roku.
Jednak sama komisja podała rok 2005 jako najwcześniejszy termin przyjęcia Polski do UE.

Dzisiaj u schyłku XX wieku Polska ubiega się o członkostwo UE. Wejście Polski do Unii nie oznacza jednak wejścia Polski do Europy. Polska zawsze była częścią Europy, a od dziesięciu wieków współtworzy jej kulturę i historię.
Można więc zadać sobie pytanie, czy jesteśmy świadomi naszej europejskości , czy nasze unijne aspiracje znajdują swoje oparcie w poczuciu tożsamości polskiego społeczeństwa, czy my Polacy czujemy się w stu procentach Europejczykami?
4.Polacy wobec Unii Europejskiej.

Dążenie Polski do członkostwa dla przeciętnego Polaka wydaje się być pojęciem abstrakcyjnym. Według badań przeprowadzonych przez CBOS
we wrześniu ubiegłego roku , Polacy spodziewają się pozytywnych skutków integracji z UE głównie w skali ogólnokrajowej (41% respondentów uznało, że członkostwo Polski w UE przyniesie więcej dobrego nią złego).

Bardziej sceptycznie przeciętny Polak podchodzi do osobistych korzyści jakie mu przyniesie integracja europejska ( niespełna co trzeci Polak jest zdania, że przyniesie mu ona więcej dobrego niż złego).
Na pytania:
Jak Pan(i) sądzi, czy członkostwo Polski w Unii Europejskiej przyniesie naszemu krajowi:
tyle samo dobrego, co złego 33%
więcej złego niż dobrego 10%
trudno powiedzieć 16%
A Panu(i) i Pana(i) rodzinie, czy członkostwo Polski w Unii przyniesie:
więcej dobrego niż złego 27%
tyle samo dobrego, co złego 34%
więcej złego niż dobrego 8%
trudno powiedzieć 31%
Wyniki wg COBOS
Czy wyniki tych badań, mogą świadczyć o tym, że w oczach Polaków przystąpienie do Unii jest z racji stanu, posunięciem czysto strategicznym, zapewniającym naszemu państwu bezpieczeństwo i wspomagającym rozwój gospodarczy naszego kraju? Ewentualne korzyści wypływające z obywatelstwa UE, postrzegane są jedynie jako „produkt uboczny” posunięcia strategicznego.

Najprostszym argumentem dla polskich oponentów Unii jest przykład krajów piętnastki: kraje po wstąpieniu do UE nie straciły przecież swojej suwerenności więc dlaczego my mielibyśmy ją stracić?
Dla przezwyciężenia takiego stereotypowego myślenia potrzeba będzie
w Polsce wielu lat. Przyspieszenie tego procesu będzie celem materiałów zamieszczanych w dziale „Być Europejczykiem”.
BYĆ EUROPEJCZYKIEM

Rzeczywistość XX wieku nie jest już dla Polaków ani rzeczywistością narastających konfliktów, ani działań wojennych, czy obaw przed teraźniej-szością lub przyszłością. Żyjemy w czasach zjednoczonej Europy, gdzie między narodowy pokój i przyjaźń są wartościami najwyższymi, porozumienie sposobem rozwiązywania konfliktów, współpraca– podstawą gospodarki. Dlatego choć wydaje się to być niemożliwe niemożliwe, aby 370-milionowa, jakże zróżnicowana ludność Unii Europejskiej żyje w pokoju i przyjaźni.

Czy wytworzyła się już zatem tożsamość europejska – świadomość bycia
i czucia się Europejczykami- tożsamość , która byłaby zarówno pojęciem geograficznym( tożsamością ludności zamieszkującej obszar Europy), jak i pojęciem określającym, syntezę różnorodnych kultur?

Taka właśnie zespolona różnorodność jest naszym bogactwem- dorobkiem Europy wkraczającej w XXI wiek.
Czy tożsamość Europejska zagraża istnieniu tożsamości narodowych? Prawo Unii respektuje tożsamość narodową państw członkowskich – ich historię tradycję i kulturę. Każdy obywatel państwa członkowskiego jest jednocześnie obywatelem Unii Europejskiej. Korzyści wynikające z tego obywatelstwa
to szereg przywilejów ustanowionych w Traktacie o Unii Europejskiej
w Maastricht. Częściowe podporządkowanie polityczne krajów członkowskich nie ogranicza praw obywatelskich, ani nie wpływa bezpośrednio na zmianę tożsamości narodowych. Nie sposób jednak prze-widzieć, czy w perspektywie dziesięcioleci obywatel Unii bardziej będzie się utożsamiał z Europą ( jej polityką, historią , i kulturą), czy własną ojczyzną ,która będzie przecież tylko elementem tożsamości kulturalnej, geograficznej i gospodarczej.

Bibliografia :
1.Polska- Unia Europejska (nr.2 10 stycznia 2000)
2.WIEM(Wielka Internetowa Encyklopedia Multimedialna)- edycja 2000
3.Negocjacje członkowskie.Polska na drodze do Unii Europejskiej wyd. RED. Agnieszka Biegaj Kancelaria Prezesa Rady Ministrów 1999r.