Recenzja artykułu "trudne dziecko-trudne wyzwanie"

Artykuł „ Trudne dziecko-trudne wyzwanie”
Wychowanie w przedszkolu nr 4/2005



Autorka, Alicja Buglińska, aby bliżej zapoznać się z tym zagadnieniem przeprowadziła warsztaty, których celem było: dokonywanie diagnozy i poznanie mechanizmów powstania trudności, poznania sposobów pracy z dzieckiem, kiedy trudności wynikają z charakteru dziecka, osoby dorosłej lub zachodzących relacji pomiędzy nimi. Autorka przypomina sobie swoje potrzeby jako dziecko, uświadomiła sobie, jakie zachowania dorosłego pozwoliły by na ich zaspokojenie. Analizie przemyśleń autorki towarzyszyła piramida potrzeb A .Maslowa oraz, czego potrzebuje każde dziecko dla harmonijnego rozwoju. Dokonała diagnozy świata dziecka, jakie potrzeby są zaspakajane, a jakie nie. Kolejne zestawienie informacji przez autorkę dotyczyło przyczyn występowania nadpobudliwości i jej przejawów komunikowania się z dzieckiem nadpobudliwym.
Wymienia stosowane i akceptowane społecznie sposoby na agresję Np. skrzynia złości- pudło z gazetami, które można dowoli zgniatać, uderzanie we wszystkie garnki i patelnie w kąciku złości, malowanie jaskrawymi kolorami na arkuszu papieru. Autorka próbował znaleźć podłoże w relacjach między ludzkich. Zaczęła wzbogacać wiedzę na temat komunikacji nie werbalnej .Podczas opowiadania o wybranym problemie zwróciła uwagę na to kto był osobą główną, jak wyglądała ekspresja emocji i odzwierciedlenie. Strategia „schłodzenia emocji” to min. : głęboki oddech, zaciskanie i puszczanie dłoni, wypicie chłodnej wody, wyobrażanie sobie czegoś śmiesznego, strategia ta daje czas na kontrole emocji. W przypadku agresji powinniśmy reagować od razu.
Zdecydowane wejście nauczyciela sprawia, że dziecko jest przekonane, iż nauczyciel panuje nad sytuacją , zwracamy się do każdego dziecka po imieniu, schładzamy emocje i wyrażanie zaznaczamy , kogo konflikt dotyczy. Odwołujemy się do zasad w przypadku agresora. Jaka kara może cię za to spotkać? Jak możesz naprawić swój błąd? Z pokrzywdzonym zastanawiamy się nad wybaczeniem: co tobie by pomogło, abyś chciał się bawić z nim powrotem?
Tworząc program przeciw działania zachowaniom agresywnym, warto pamiętać o tym, że ważne jest: stworzenie z dziećmi kodeksu norm grupowych, bezpośrednie reagowanie na sytuację agresji, uczenie umiejętności wybaczania sobie nawzajem, praca z rodzicami informowanie ich o przejawach agresji, uwaga i zainteresowanie ze strony dorosłych dla sprawcy i ofiary, budowanie umiejętności współpracy w małych grupkach .
Po przeczytaniu tego artykułu uważam ,że profilaktykę zaburzeń zachowania należy już prowadzić w przedszkolu. Należy nakreślać już w tak młodym wieku ,pewne reguły norm i postępowania, które ułatwią im relacje miedzy ludzkie w przyszłości. Nigdy nie jest za wcześnie na wpajanie pewnych wartości życiowych , należy je wprowadzać od najwcześniejszych lat życia dziecka.