Antoine Henri Becquerel (1852-1908)

Ur. 15 grudnia 1852 – zm. 25 sierpnia 1908

Urodził się w Paryżu w rodzinie, która (włączając jego i jego syna) tworzyła cztery pokolenia naukowców. Syn Aleksandra Edmunda. Studiował nauki ścisłe na cole Polytechnique oraz inżynierię na cole Nationale des Ponts et Chausses.

Henri to francuski chemik i fizyk, 1892 – 1895 profesor fizyki stosowanej w Departamencie Historii Naturalnej Muzeum Paryskiego, od 1895 profesor cole Polytechnique w Paryżu. Od 1889 członek Francuskiej AN oraz jej długoletni przewodniczący, członek Królewskiej AN w Berlinie. Przed 1896 autor prac z zakresu polaryzacji światła i jego przenikania przez kryształy, interesował się magnetyzmem ziemskim oraz fosforescencją powstającą pod wpływem promieniowania podczerwonego

Zajmował się badaniem fluorescencji, magnetyzmu i polaryzacji światła. W 1896 Becquerel przez przypadek odkrył zjawisko radioaktywności, gdy badał fluorescencję rud uranu. Powtarzając eksperymenty, które przeprowadził Wilhelm Rntgen, zawinął fluorescencyjny minerał, będący rudą uranu, w materiał światłoczuły oraz czarny materiał nie przepuszczający światła.

Zanim jednak zdjął czarną okrywę, by wystawić kliszę na światło fluorescencyje, odkrył, że jest ona już całkowicie zaczerniona

Badając luminescencję soli uranu (1896), odkrył zjawisko promieniotwórczości naturalnej, za co otrzymał w 1903 Nagrodę Nobla. W latach 1899 – 1900 mierząc odchylenie promieniowania beta w polu magnetycznym i elektrycznym, zidentyfikował je jako strumień elektronów odkrytych w tym czasie przez J. J. Thomsona.
W 1892 stał się trzecim z rodziny, który zajmował stanowisko profesora fizyki w Musum National d'Histoire Naturelle. W 1894 został głównym inżynierem francuskiego ministerstwa dróg i mostów, a od 1895 także rektorem cole Polytechnique. Od 1889 członek Francuskiej Akademii Nauk.

Dla uczczenia jego pamięci jednostka aktywności źródła promieniotwórczego w układzie SI nazwana została jego nazwiskiem (bekerel).

W 1908, w roku jego śmierci, został wybrany prezesem Francuskiej Akademii Nauk. Zmarł w wieku 55 lat w Croisic.

Był m.in. autorem pracy Recherches sur une propriet nouvelle de la matière (1903)