Bitwa pod Maratonem

W pierwszych dniach sierpnia 490 r. p.n.e. okręty perskie z około 25 tys. żołnierzy na pokładzie przybiły do wschodnich wybrzeży Attyki. Tam czekała już na nich armia ateńska, która liczyła blisko 10 tys. hoplitów. Po kilku dniach przygotowań, 12 sierpnia doszło do bitwy na równinie niedaleko miejscowości Maraton.

I faza bitwy
Wódz ateński Miltiades rozkazał hoplitom sformować falangę, która miała blisko 1,5 km długości. W środku szyku falanga składała się z 4 szeregów ciężkozbrojnych piechurów, a na skrzydłach - z 8 szeregów.

II faza bitwy
Pierwsi do ataku ruszyli Grecy. W krótkim czasie pokonali biegiem obszar, na którym narażeni byli na ostrzał perskich łuczników. Persowie uderzyli w środek greckiej falangi. Opór Ateńczyków był tam najsłabszy i wkrótce zaczęli się oni cofać. Tymczasem hoplici walczący na skrzydłach szybko zyskali przewagę nad przeciwnikiem, otaczając go z dwóch stron.

III faza bitwy
Persowie znaleźli się w pułapce. Część z nich, ogarnięta paniką, rzuciła się do ucieczki. Niewielu jednak udało się dotrzeć do okrętów. Większość uciekinierów utopiła się w pobliskim bagnie.

Bitwa pod Maratonem zakończyła się wielkim zwycięstwem Ateńczyków. W walce poległo 192 Greków i aż 6400 Persów.