Don Kichote i Sanczo Pansa to osoby pierwszoplanowe w powieści Cervantesa pt.: "Don Kichote".
Don Kichote był szlachcicem, który w wyniku uwielbienia do książek rycerskich, pragnął za wszelką cenę zostać błędnym rycerzem. Jego pasja doprowadzała do nielogicznego działania.
Sanczo Pansa natomiast był wieśniakiem, który zostawił rodzinę, by być giermkiem Don Kichota. Podziwiał go, wręcz uważał za autorytet, ponieważ Don Kichot był dzielny, waleczny i odważny. Miał wszystkie cechy dobrego rycerza. Chciał być najlepszym spośród nich. Był szczodry, miał zamiar podzielić się z giermkiem swoim dobytkiem i nadać mu tytuł hrabiego.
Początkowo Sanczo, jako osoba mało rozumna i naiwna, bezgranicznie wierzył każdemu słowu wypowiedzianemu przez jego pana. Jednak stopniowo zauważał coraz większe obłąkanie Don Kichota. Próbował uchronić go przed walką z wiatrakami. Starał się nie ulec szaleństwu błędnego rycerza.
Opętanie Don Kichata sięgało zenitu. Walczył z przedmiotami, nie zwracając uwagi na rozważne ostrzeżenia Sanczo. Chęć zdobycia tytułu najlepszego rycerza doprowadziła go do paranoi.
Zarówno postać Don Kichota jak i Sanczo miały taki sam cel - być najlepszym rycerzem. Jednak Sanczo był postacią rozważną, dążącą do celu w granicach rozsądku, jego czyny były roztropne. Okazał się postacią asertywną. Don Kichot natomiast dążąc do celu zagubił rozsądek, co spowodowało obłęd i opętanie w jego zachowaniu i czynach.