Bogurodzica opracowanie.

"Bogurodzica": najstarszy wiersz polski, pochodzący z XI wieku lub z pierwszej połowy XII. Składa się z dwóch zwrotek o nierównej długości i liczbie sylab oraz z refrenu. W XIV wieku do pierwszych zwrotek dołączono strofy 3-6, czyli pieśń wielkanocną Dla nas wstał z martwych, a następnie pieśń pasyjną. Najstarszy odpis utworu, wraz z nutami (krakowski), pochodzi z 1407, pierwszy druk, zamieszczony w Statucie Jana Łaskiego, z 1506. Utwór rozpoczyna dwuwersowa inwokacja skierowana do Matki Boskiej; cała pierwsza strofa stanowi rozbudowaną apostrofę złożoną z szeregu wołaczy i dwóch zdań rozkazujących, wyrażających prośbę do Maryi o wstawiennictwo u Chrystusa i wyjednanie u Niego obfitych łask. Podniosły nastrój, wzniosła idea dzieła oraz odwołanie się do najwyższych wartości i autorytetów moralnych sprawiły, że Bogurodzica została uznana za pierwszy polski hymn. Stała się hymnem prowadzącym rycerstwo do boju m.in. pod Grunwaldem i Nakłem (1431), w bitwach z Krzyżakami, pod Wiłkomierzem (1435) oraz w bitwie ze Świdrygiełłą. Bogurodzica jest jednym z najważniejszych zabytków języka polskiego. Na jej przykładzie można prześledzić liczne zmiany, które zaszły w polszczyźnie: w zakresie słownictwa, fonetyki, odmiany, słowotwórstwa, składni i frazeologii.