Jakub Rousseau - biografia

Praca socjalna
Gr „B” rok I

„Jan Jakub Rousseau”

.Poglądy polityczne Rousseau zbiegły się w czasie z upadkiem monarchii absolutnej, która świeciła triumf w XVII w. Król jako arbiter w konfliktach między szlachtą, arystokracją i klerem utwierdzał swoją władze. Francja XVII w. przeżywała kryzys wartości kultywowanych w epoce ancien regime’u –majestat królewski chylił się ku upadkowi. Król właściwie już nie rządził, mimo ze faktycznie sprawował rządy tytularne .Co prawda proponował prywatną własność ,ale jednocześnie pasożytował na niej. Taka sytuacja była dla większości społeczeństwa niesprawiedliwością. Rewolucja 1789r.miała dopełnić tylko ostatniego aktu sprawowania władzy absolutnej. Jednocześnie ta władza w czasach monarchii absolutnej była już wewnętrznie sprzeczna. Powołana dla ochrony jednostek, które chcą uniknąć konfliktów ,była przeszkodą dla postępu, rozwoju własności i nabywania praw politycznych oraz stanowiła groźbę stałego ucisku. Faktycznie we Francji XVII w. nie rządzą już Burbonowie, ale podstawą funkcjonowania państwa są stosunki oparte na prywatnej własności.
Jan Jakub Rousseau ur. (28.06.1712-zm.2.07.1778) w Genewie przy Grand\'rue 40 w rodzinie protestanckiej, jako syn zegarmistrza. Wcześnie został sierotą matka umarła wkrótce po jego urodzeniu a gdy Rousseau miał dziesięć lat, jego ojciec został skazany na wygnanie i opuścił Genewie nie zabierając syna .Tułał się od dzieciństwa, ciągle zmieniając opiekunów, przytułki i zajęcia. W wieku 16 lat przeszedł na katolicyzm i uciekł z Genewy. Był samoukiem, nie odebrał żadnego systematycznego wykształcenia. Parał się różnymi zawodami. Był lokajem, guwernerem, kopistą nut. Miał parę przygód miłosnych, między innymi z Therese Levasseur, z którą miał pięcioro nieślubnych dzieci .Wszystkie pięcioro dzieci umieścił w przytułku i nigdy nie interesował się ich życiem. Ożenił się z Therese gdy miał pięćdziesiąt sześć lat .
Początkiem działalności pisarskiej Rousseau stała się odpowiedź na konkurs ogłoszony przez Akademię w Dijon, dała mu sposób do sformułowania ich ogłoszeń. Jego paradoksalna odpowiedź nagrodzona przez Akademie, dała mu w jednej chwili światową sławę . Oto tytuły jego najsłynniejszych dzieł : Rozprawa o pochodzeniu i podstawach nierówności (1755r.) , Julia, czyli Nowa Heloiza (1761r.), Emil, czyli o wychowaniu ( 1762r.), Umowa społeczna (1762r.) i autobiograficzne zeznania (1770r.) Wszystkie książki zapewniły mu uznanie. Dzieło Emill było wydarzeniem, które zdołało poruszyć wielkie umysły tego okresu, mimo że sąd paryski skazał książkę na spalenie. Dla Goethego Emil był naturalną ewangelią wychowania. Nawet Kant, znany z pedantycznej regularności, zrezygnował jedyny raz z przechadzki, nie mogąc oderwać się od książki. Dziełem Rousseau popularnym w okresie rewolucji francuskiej był traktat polityczny umowa społeczna(1762), w którym starał się odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób można usprawiedliwić istnienie społeczeństw zorganizowanych w państwa, które narzucają ludziom różne ograniczenia. Jedną z ostatnich prac Rousseau były Uwagi o rządzie polskim (1772), w której przedstawił reformę ustroju politycznego Rzeczypospolitej, kładąc nacisk na odpowiednie wychowanie młodzieży, które powinno mieć wybitnie narodowy charakter.
Początkowo Rousseau utrzymywał przyjacielskie stosunki z paroma liberalnymi pisarzami francuskiego oświecenia, miedzy innymi z Denisem Diderotem i Jenem d’Albertem, wkrótce jednak między ich poglądami ujawniły się różnice. Wolter darzył go trwała i głęboką nie chęcią za krytykę jego planów założenia teatru w Genewie. Od 1762r. Rousseau miał poważne kłopoty z władzami z powodu politycznej wymowy jego dzieł: zraziło się też do niego kilku przyjaciół. Od tego mniej więcej czasu zaczął zdradzać oznaki zaburzeń psychicznych. Ostatnie dwadzieścia lat przeżył w zasadzie jako człowiek rozgoryczony, cierpiący i nieszczęśliwy. Zmarł w 1778r. Ermenoniville we Francji. Wielu ludzi uważa, że dzieła Rousseau odegrały istotną rolę w powstaniu socjalizmu, nacjonalizmu, romantyzmu, totalitaryzmu i tendencji irracjonalistycznych oraz że utorowały drogę rewolucji francuskiej i stanowiły ważny wkład do rozwoju nowoczesnych ideałów demokracji i równości.
Rousseau był tym filozofem czasów nowożytnych, który w sposób niezwykle radykalny poddał krytyce fundamenty nowożytnej kultury europejskiej. Koncepcja wolności Rousseau była próba określenia wizji „nowego” człowieka i „nowego” państwa. Była to próba ujęcia” początku”. To w odniesieniu do niego należało kształtować „prawdziwą” wolność. Ujęcie istoty ludzkiej jako żądnej władzy i posiadania nie prowadziło do określenia podstaw „prawowitej” polis. W opinii Rousseau „egoizm” nie tkwi w naturze jednostki. Zwolennicy doktryny liberalizmu konstatowali, że strategia „egoizmu” jest jedyna realną strategia przetrwania gatunku ludzkiego. W koncepcji Rousseau umysł ludzki nie poprzestał jednak na tej, jak ja określał I. Kant „chudej metafizyce” .Rzeczywistość ściśle polityczna „domagała” się odpowiedzi na pytanie: skoro wszyscy są równi i wolni, dlaczego społeczeństwo dzieli się na bogatych i biednych, tych którzy posiadają władze i tych którzy są pozbawieni , mniejszość i większość ? Rousseau przewidywał ,że im bardziej umowny „stan wojny” będzie przekształcał się w niewolę tym coraz silniej odżywać będzie nadzieja na kres tej degradacji. Rousseau nie uważał również że nieodłącznym aspektem społeczeństwa jest zło- wręcz przeciwnie, podkreślał stale, że społeczeństwo jest dla człowieka czymś nie zbędnym .Wpływ Rousseau nie był aż tak wielki, jak twierdzą jego wielbiciele lub przeciwnicy lecz z pewnością był duży. Bezspornie Rousseau odegrał istotną rolę w powstaniu romantyzmu w literaturze, miał duży wpływ na pedagogikę – zarówno na teorię jak i na praktykę. Minimalizował znaczenie wiedzy książkowej w wychowaniu, zalecał, by najpierw kształtować uczucia dziecka, a potem dopiero jego umysł, podkreślał znaczenie doświadczenia w nauczaniu, Rousseau był jednym z pierwszych rzeczników karmienia piersią. Dziwić w prawdzie może, iż człowiek, który porzucił własne dzieci , nie waha się pouczać innych, jak wychowywać swoje, ale nie ulega wątpliwości, że poglądy Rousseau wywarły głęboki wpływ na nowoczesna pedagogikę Rousseau podzielił młodość na cztery okresy: niemowlęctwo, do mówienia; dzieciństwo do 12. roku życia; chłopięctwo do 15. roku życia; młodzieńczość do 20. roku życia. Pierwsze dwa okresy miały się ograniczyć do rozwijania zdrowia i zmysłów, trzeci miał dać wykształcenie umysłu, czwarty wychowanie moralne.
.Dzieła Rousseau zawierają wiele interesujących i oryginalnych poglądów politycznych, dominuje w nich jednak gorące pragnienie równości oraz nie mniej silne przekonanie, że istniejąca struktura społeczna jest końcowo nie sprawiedliwa. Sam Rousseau nie nawoływał do przemocy, ale z pewnością był natchnieniem dla tych, którzy decydowali się na rewolucję, a nie na stopniowe wprowadzenie reform.
Rousseau był jednym z pierwszych nowoczesnych pisarzy, którzy ostro atakowali instytucję własności prywatnej, i z tego powodu może być uważany za jednego z poprzedników współczesnego socjalizmu i komunizmu. Zarzuca się Rousseau, że był skrajnym neurotykiem, mówiąc dosadnie, człowiekiem psychicznie chorym, antyfeministą i szalonym myślicielem, którego idee nie miały żadnego związku z praktyką, Krytyka ta jest w dużym stopniu usprawiedliwiona, ale ważniejsze od jego wad są przebłyski wnikliwej w wspaniałej oryginalności, która już ponad dwa stulecia wywiera wpływ na nowoczesny sposób myślenia.

.korzystałam:
- „historia filozofii” Tatarkiewicz
-„sto najbardziej znanych osób” M.H Hart
-„słowniki”