Muzea europejskie

Muzeum odgrywa w społeczeństwie ważną rolę. Bada, gromadzi i opiekuje się obiektami posiadającymi pewną wartość historyczną bądź artystyczną. Muzeum jest miejscem pamięci i refleksji o wydarzeniach mające miejsce w odległej przeszłości.
Muzeum pełni nie tylko rolę kapsuły czasu, przechowującej dla potomnych dziedzictwo minionych pokoleń, ale także, poprzez proces reinterpretacji (nowego odczytywania), jako swoisty transformator, pomaga nam je zrozumieć, odczytując ciągle na nowo. Autoanaliza pomaga także samej instytucji stale od nowa formułować swoją rolę w ewoluującym społeczeństwie.

Jednymi z największych muzeów w Europie są:

 Luwr we Francji

 Prado (Museo del Prado) w Hiszpanii

 Palazzo del Bargelo we Włoszech

 Ermitaż w Rosji

 Musee d`Orsay we Francji

 Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie


(Prado) Museo del Prado w Hiszpanii

Mieszczące się w Madrycie, jedno z najważniejszych i najbogatszych muzeów na świecie. Zostało utworzone w 1810 r. przez króla Ferdynanda VII na prośbę jego drugiej żony - Marii Izabeli Braganza. Zbudowane w roku 1785 według projektu Juana de Villanueva.
Zbiory Muzeum Prado obejmują dzieła z kolekcji królewskiej, zbierane od XVI do XIX wieku.

Luwr we Francji

Dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie muzeum sztuki.
Najstarsze fragmenty Luwru pochodzą z końca XII wieku.
Luwr to jedno z najstarszych i największych muzeów na
świecie. Położony w centrum historycznym Paryża,
między prawym brzegiem Sekwany, a ulicą Rivoli
(Rue de Rivoli). Podwórze Luwru położone jest na jednej
linii z Champs-lyses, wchodząc w skład tzw. osi
historycznej Paryża. Od dawna w Luwrze gromadzone są
bogate zbiory sztuki francuskiej i światowej.

Musee d'Orsay w Paryżu

Zbiory muzeum zawierają głównie sztukę francuską z lat 1848-1918: malarstwo, rzeźbę, fotografię oraz meble. Dzieła te są młodsze od tych, które prezentowane są w Luwrze, a starsze od zbiorów Centre Georges Pompidou.
Zwiedzających do Muse d'Orsay przyciągają przede wszystkim dzieła impresjonistów i postimpresjonistów, takich jak:

Rijksmuseum w Holandii

Wśród zbiorów Rijksmuseum znajdują się nie tylko cenne dzieła malarskie, lecz także grafiki, rzeźba, sztuka użytkowa i rękodzieło. Kolekcja malarstwa to ponad 5 tysięcy obrazów reprezentujących malarstwo holenderskie i światowe XV - XIX wieku.

Ermitaż w Rosji

Muzeum mieści się w sześciu pałacach, znajdujących się w Sankt Petersburgu, nad brzegiem Newy. Nazwa muzeum pochodzi od skromnego pałacu zimowego Piotra I. Pałac w galerię sztuki przemieniła caryca Katarzyna. Głównym budynkiem Ermitażu jest barokowy Pałac Zimowy wzniesiony dla carycy Elżbiety w latach 1754 - 1762 według projektu Bartolomea Rastrellego. W 1852 Mikołaj I udostępnił zbiory publiczności i w tym celu zbudował ostatni pałac zespołu zwany Nowym Ermitażem. W kolekcji Ermitażu znajduje się min. 26 obrazów Rembrandta, 25 - van Dycka, 40 - Rubensa, 12 - Poussina, 12 - Lorraina, 12 - Wtteau, 9 - Tiepolo, 11 - Tycjana 15 - Gauguina, 31 - Picassa, 37 - Matissa, 8 - Moneta, 12 rzeźb Canovy i pokazywane od 1995 wywiezione z Niemiec 174 płótna impresjonistów. Obecnie Ermitaż to jedno z największych muzeów sztuki i malarstwa w Europie.

Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie

Najcenniejszymi obiektami należącymi do zbiorów Czartoryskich są: Dama z gronostajem Leonarda Da Vinci (ok.1490) – jedyne dzieło tego artysty w Polsce i zarazem wielka rzadkość w skali światowej oraz Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta Van Rijn (1638) – jeden z siedmiu samodzielnych olejnych pejzaży tego artysty.
Bardzo cennym obrazem jest także Adoracja Dzieciątka Lorenza Lotto (ok.1508) ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie.
Znajdują się tutaj m.in. portrety królów Polski: Stefana Batorego, Jana III Sobieskiego, Augusta III Sasa (Louis de Silvestre) i Stanisława Augusta Poniatowskiego (Jan Chrzciciel Lampi, Elizabeth Vigēe-Lebrun); portrety ważnych osobistości, m.in.: Macieja Sarbiewskiego, Łukasza Opalińskiego (znakomity przykład reprezentacyjnego barokowego portretu polskiego), Stanisława Małachowskiego (Jean-Xavier Fabre), Juliana Ursyna Niemcewicza (Jean-Baptiste Gros), Tadeusza Kościuszki, Księcia Józefa Poniatowskiego, Fryderyka Chopina, Marceliny z Radziwiłłów Czartoryskiej (Jan Matejko); rodziny Czartoryskich, m.in.: Izabeli Czartoryskiej (Maria Cecylia Cosway, Kazimierz Wojniakowski), Adama Jerzego Czartoryskiego (Hippolite Delaroche) i Władysława Czartoryskiego (Teodor Axentowicz); oraz obrazy historyczne i rodzajowe: Jan III Sobieski pod Wiedniem, Bitwa pod Kaliszem, Śmierć Księcia Józefa Poniatowskiego, Zakuwana Polska („Polonia”), ważny wczesny obraz Jana Matejki.
W ekspozycjach stałych znajduje się obecnie ponad 400 obiektów, wybranych ze względu na swoją wysoką rangę artystyczną, bądź znaczenie historyczne.
Pozostałe obrazy, miniatury i rzeźby obce i polskie (m.in. Gałganiarka Henryka Pillattiego, Fryne Artura Grottgera) nie mieszczące się w profilu aktualnej ekspozycji, bądź nie reprezentujące wyższego poziomu artystycznego, przechowywane są w magazynach.