Nazizm i Komunizm jako ideologie śmierci

Nazizm i komunizm to dwie ideologie rozwinięte szczególnie w XX w. Jeśli chcemy omówić te dwa pojęcia wypadałoby wiedzieć, co to jest ideologia. Jest to zbiór poglądów społecznych, politycznych, etnicznych i religijnych charakteryzujących daną grupę ludzi dążącej według konkretnej idei. Nazizm jest to niemiecki odłam faszyzmu, do którego powstania w wielkim stopniu przyczynił się Adolf Hitler. Doszedł on do władzy 30 stycznia 1933 r.(był kanclerzem a później tzw. Fuhrerem), zakończył ją samobójstwem 30 kwietnia 1945 r. w podziemnym schronie pod gmachem Kancelarii Rzeszy w Berlinie. W pierwszej części mojej pracy postaram się udowodnić, że nazizm to ideologia śmierci i pogardy.
Adolf Hitler wstąpił do DAP (Niemiecka Partia Robotników) w 1919r. Niedługo potem przemianował ją na NSDAP (Narodowosocjalistyczna Partia Robotnicza Niemiec). Jako młody faszysta zorganizował w 1923r. nieudany Pucz w Monachium, za co został wtrącony do więzienia. Tam napisał książkę pt. „Mein Kampf”, w której zawarł krwawy zarys swojej przyszłej polityki. Na jej kartach stwierdził, że Naród Żydowski i Cygański nie ma prawa istnieć, a wszystkie inny powinny służyć rasie aryjskiej (za jej przedstawicieli uważano rodowitych Niemców). Po wyjściu z więzienia Adolf Hitler został w 1933 r. mianowany premierem (kanclerzem) Niemiec. Szybko zaczął wprowadzać swoją totalitarną politykę w życie. W ciągu 6 miesięcy wydał dekrety o zakazie powstawania nowych partii politycznym, rozbiciu związków zawodowych czy tzw. Ustawę o Pełnomocnictwach, dzięki której skupił w swoich rękach całą władzę. Z 29 na 30 czerwca miała miejsce tzw. Noc Długich Noży. Na rozkaz Hitlera zamordowano wtedy około 400 osób oskarżonych potem o przygotowywanie zamachu stanu. Przełomowym momentem, kiedy świat realnie zdał sobie sprawę z planów Fuhrera wobec Żydów był rok 1935. Wtedy, bowiem zostały wydane Ustawy Norymberskie odbierające wszystkim osobom tej narodowości i Niemcom żydowskiego pochodzenia wszelkie prawa. Pozbawiano ich obywatelstwa, ochrony prawnej i własności. Nie mogli również pełnić służby w urzędach państwowych ani w wojsku. Zakazano im również wywieszać flagę państwową. Wedle ustawy o ochronie krwi zabraniano zawierania małżeństw między "Aryjczykami" i "nie-Aryjczykami", zezwalano rozwiązywać już zawarte małżeństwa tego typu, zaś stosunki intymne między nimi podlegały karze (zhańbienie rasy – Rassenschande). Ustawy również definiowały, kogo uznawać za Żyda, za mieszańca i Aryjczyka. Był to jeden z pierwszych jawnych sygnałów nadchodzącej tragedii.
W 1939 wybuchła II Wojna Światowa. Po zajęciu Polski bezwzględnie kontynuowano idee przewodnią nazizmu. W największych polskich miastach tworzono Getta (specjalne, często odgrodzone murem dzielnice zamieszkiwane przez ludność żydowską), w których zmuszano ludzi do niewyobrażalnie ciężkiej pracy, stopniowo obniżając im racje żywnościowe. Żydzi byli traktowani tam jak zwierzęta, musieli podróżować w grupach z rękoma na karku. Wystarczył jeden nawet niepozorny gest by zakończyć swoje życie poprzez najczęściej strzał tył głowy.
Po Konferencji w Wannsee, 20 stycznia 1942 na której uchwalono „Ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej” zaczęto likwidować getta. Pod tą oficjalną nazwą kryło się, bowiem nadchodzące, według mnie największe i najstraszniejsze ludobójstwo w historii. Ludność żydowską upychano w wagonach i wysyłano do miejsc takich jak: Auschwitz: Birkenau, Treblinka, Sobibor, Belzec, Kulmhof czy Majdanek. Tam dokonywano masowych mordów poprzez rozstrzelanie. To jednak nie była najgorsza śmierć, bowiem innych zabijano zamykając ich w komorach z trującym gazem. Nie przestrzegano tam żadnych norm sanitarnych, ciał nie zakopywano, ani nawet nie palono. Ułożone na stosie zwłoki gniły i wydzielały okropny odór. Wybuchały choroby i epidemie, dlatego często więźniowie nie doczekali swojej egzekucji. Nie rzadko ginęli tam również Polacy, a jeszcze częściej Romowie.
Cały Holokaust jest bardzo rozległym tematem, ale myślę, że udało mi się przybliżyć najważniejsze fakty. Bez wątpienia uważam, że Nazizm był jedną z najbardziej krwawych
ideologii w historii i bez wątpienia tą najmniej moralną i etyczną. Mam nadzieję, że taka tragedia już nigdy nie będzie miała miejsca, a współcześni oddadzą należny szacunek dla tych, którzy wtedy zginęli walcząc o ich i naszą wolność.
Następną ideologią totalitarną, której hasłami nie są zdecydowanie symboliczne: Wolność, Równość i Braterstwo, jest Komunizm. Jak się okazuje pierwowzór tej idei stworzony przez niemieckich filozofów Fryderyka Engelsa i Karola Marksa znacznie się różnił od tej, którą Lenin zapoczątkował w Rosji. Dzisiejsi historycy używają skrótu myślowego, iż Bolszewicy splugawili komunizm. W pełni się z tym zgadzam, a efekty tych krwawych rządów w latach 1922 do 1945
postaram się jasno i klarownie przedstawić. Celowo wybrałem tylko ten okres by można było porównać pod tym względem ideologie nazistowską i komunistyczną.
Pierwszą postacią, o której musimy wspomnieć to Józef Stalin (Josif Wissarionowicz Dżugaszwili), sekretarz partii KPZR uważany również z jej dożywotniego dyktatora. Panował w latach 1922 do 1953. Za jego rządów rozwinęły się dwa ważne organy odpowiedzialne za walkę z przeciwnikami politycznymi. Były to: tajna policja polityczna „Czeka” oraz Gułag, który zajmował się kierownictwem więzień, tzw. Łagrów. Więzienia te były umiejscowione na bezludziach najczęściej na północno-wschodnich krańcach Syberii. Połacie ziemi otaczające ośrodki były naturalny sposobem przeciwdziałania ucieczkom. Do Łagrów trafiali najczęściej więźniowie skazani za działanie na szkodę ZSRR. Zważywszy na temperaturę (średnio ok. -40 stopni C) jestem skłonny porównać je do niemieckich obozów zagłady w czasie II Wojny Światowej. Spano w ciasnych, mokrych nieogrzewanych celach, pożywienie, jeśli było składało się głównie z 2-3 kromek ciemnego starego chleba na dzień. Najgorsza była jednak praca przy skwierczącym mrozie gdzie każde odsłonięcie jakiejkolwiek części ciała kończyło się odmrożeniem i amputacją (często samodzielną). Osoby bez kończyn nie były jednak zwalniane z obowiązku pracy. Często znajdowały zajęcie w kuchni. Państwo wychodziło, bowiem z założenia, iż jeśli chorujesz, umyślnie działasz na szkodę ideologii komunistycznej. Szacuje się, że od 1933 roku w Łagrach nie przerwanie przebywało około 10 milionów osób.
Józef Stalin propagowany jako dobroduszny i miłosierny Ojciec Narodu był w rzeczywistości tyranem i okrutnikiem. Skrytobójcze morderstwo popularnego działacza Siergieja Kirowa, uważanego za potencjalnego następcę Stalina i największego jego rywala w walce o władzę w partii komunistycznej (z tego powodu część historyków twierdzi, iż Kirow został zamordowany z polecenia Stalina, chociaż brak na to jednoznacznych dowodów) było sygnałem do tzw. Wielkiej Czystki (1934-39) w trakcie, której dokonano po sterowanych procesach sądowych wymordowania większości starych rewolucjonistów, działaczy partyjnych, a także oficerów Armii Czerwonej i różnych niewygodnych wodzowi osób. Czystka w Armii dotknęła ponad 30 000 oficerów. Stalin jest uważany za jednego z największych tyranów wśród przywódców Związku Sowieckiego.
Innym haniebnym przykładem postępowania komunistów radzieckich w relacjach z Polską, już podczas II Wojny Światowej było wywiezienie z więzień kilkunastu tysięcy polskich oficerów i zamordowanie ich w bestialski sposób w lasku niedaleko Katynia. Gdy ten ukryty grób odnaleźli Niemcy i wykorzystali go do celów propagandowych, stosunki polsko- radzieckie po podpisaniu w 1941 r. Układu Sikorski- Majski w Londynie zostały natychmiastowo zerwane. Początkowo próbowano obarczyć winą samych nazistów, ale jak się okazało oskarżenia były bezpodstawne. Do dziś sprawa Katynia nie jest w pełni wyjaśniona.
Możemy przytoczyć o wiele więcej przykładów, ale uważam ze te najbardziej obrazowo przedstawiają realia tamtych czasów pod tym kontem. Podsumowując: świat byłby stokroć lepszy gdyby nie było możliwości powrotu tych dwóch idei do dawnego stany. Niestety taka możliwość istnieje, a środowiska neonazistowskie i komunistyczne prężnie działają na terenie całej Europy i nie tylko. Niektóre państwa na świecie ciągle pozostały komunistyczne np. Kuba, Chińska Republika Ludowa, czy Korea północna. Dzisiaj jednak nie określa się tego jak dawniej Dyktaturą Proletariatu, lecz Socjalizmem Realnym. Miejmy, że czasy Hitlera czy Stalina Już nie powrócą.