Szanowni zebrani!
Chciałabym poruszyć temat patriotyzmu w Polsce. Owszem każdy w nas interesuje się państwem, jego polityką czy kulturą. Ale czy my osobiście robimy jakikolwiek krok w kierunku polepszenia naszego bytu? Zastanówmy się nad tym. Przecież wystarczy tylko spojrzeć wstecz, np. na Mikołaja Reja, wybitnego polskiego poetę i prozaika, który był również politykiem. Jako jeden z pierwszych pisał w języku polskim. Rej swoje pisarstwo uważał za odpowiedzialna misję społeczną. Chciał kształcić swój naród, był z niego dumny jak również z tego, że nigdy nie opuścił jego granic. W zbiorze satyrycznych epigramatów „Zwierzyniec” Rej napisał: „A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. W posłaniu tym autor deklaruje kulturową i polityczną niezależność polski od Rzymu.
Jako kolejnego „rycerza” walczącego piórem możemy przedstawić Jana Kochanowskiego, w dziełach którego ogromną rolę miał patriotyzm. Ukazuje to m.in. w "Pieśni o cnocie" i "Pieśni o spustoszeniu Podola". Poeta wzywa ludność do troski nad ojczyzną.
Jeszcze jednym przykładem, choć już nie tak odległym może być Jacek Kaczmarski, urodzony w XX w. Poeta i muzyk współczesny. Jego dzieła takie jak np. „Mury” czy „Obława” towarzyszyły polakom podczas stanu wojennego i etosu pierwszej „Solidarności”. Jego albumy nielegalnie rozprowadzano po całej Polsce, aby podtrzymać ludność na duchu i wywołać w nich wole walki.
Cóż, jak widzicie patriotyzm od wieków gra bardzo ważną rolę w życiu naszego państwa. Zmieniają się jedynie problemy, zatem pamiętajcie! To my tworzymy ojczyznę! Jeżeli nie będziemy jej szanować, stracimy ją. Dlatego musimy najmniejszymi nawet kroczkami dążyć do tego, aby i w naszym życiu, patriotyzm był niezmiernie ważny i towarzyszył nam i naszym bliskim do końca.