Świat bez kabli - technologie bezprzewodowe

Świat bez kabli – technologie bezprzewodowe

Nasze domy i mieszkania od zawsze były oazą wszelkiego rodzaju kabli. Ile urządzeń - tyle kabli zasilających. Do tego kable sieciowe, kable głośnikowe, przewody telefoniczne, przewody łączące telewizor z magnetowidem i DVD itd... Znamy to - prawda? Nic więc dziwnego, że o \"cyfrowym domu\" myślano od dawna. Bo przecież, czyż nie piękną wizją jest posiadanie multimedialnego pilota z kolorowym dotykowym ekranem, który w naszym domu pełni rolę uniwersalnego zarządcy i dzięki któremu możemy przejrzeć filmowe listy pozostawione przez współmieszkańców? Albo zamówić w internetowej wypożyczalni film, który system pobierze bezpośrednio z sieci i poprzez domową sieć Wi-Fi prześle do wybranego urządzenia, bądź zapisze na dysku w pececie? Pytanie jest oczywiście retoryczne, natomiast w jego realizacji przeszkadzała do tej pory tylko jedna rzecz: cena urządzeń oraz fakt, że nie wszystko mogło być bezprzewodowe. Popularyzacja technologii Wi-Fi i Bluetooth oraz masa nowego sprzętu pracującego bezprzewodowo dość skutecznie zniosła dotychczasowe bariery.
Technologie bezprzewodowe coraz częściej zakradają się do naszego codziennego życia, a niektóre z nich już na dobre zadomwiły się w naszym życiu. Co raz trudniej jest nam wyobrazić sobie życie bez telefonu komórkowego, czy korzystanie z telewizora bez użycia pilota. A być może za kilka lat z naszego życia znikną problemy z wszędzie leżącymi kablami.
Większość technologii bezprzewodowych opiera się na przesyłaniu danych za pomocą fali elektromagnetycznej w różnych jej zakresach, najczęściej w zakresie fal radiowych.


Zalety sieci bezprzewodowych.

Sieć bezprzewodowa oferuje wydajność, wygodę, i obniżenie kosztów w stosunku do tradycyjnej sieci kablowej:
Przenośność
Bezprzewodowe systemy sieciowe umożliwiają użytkownikom sieci dostęp do aktualnych informacji bez względu na lokalizację. Taka przenośność zwiększa wydajność i stwarza możliwość świadczenia usług niedostępnych przy korzystaniu z sieci kablowej.
Szybkość i prostota instalacji
Instalacja sieci bezprzewodowej może być szybka i łatwa dzięki wyeliminowaniu potrzeby układania kabli, robienia przepustów przez ściany i kondygnacje.
Elastyczność instalacji
Technologia bezprzewodowa umożliwia zbudowanie sieci tam, gdzie nie ma możliwości położenia kabli.
Redukcja kosztów eksploatacji
Podczas gdy wstępny koszt instalacji bezprzewodowej może być wyższy niż sieci kablowej, całkowite koszty instalacji systemu i koszty eksploatacyjne mogą być znacząco niższe. Długoterminowa redukcja kosztów jest jeszcze większa w zastosowaniach wymagających częstych zmian konfiguracji lub lokalizacji.
Skalowalność
Bezprzewodowe systemy sieciowe mogą być konfigurowane w różnych topologiach dopasowując je do wymogów danego systemu informatycznego. Łatwo modyfikuje się konfigurację i zasięg sieci, począwszy od indywidualnych użytkowników w układzie peer-to-peer, aż po złożone infrastruktury, które mogą obsługiwać dużą liczbę użytkowników i/lub znaczny obszar poprzez dodawanie kolejnych punktów dostępowych.

Łatwość i prostota obsługi
Użytkownicy nie potrzebują zaawansowanej wiedzy, aby korzystać z sieci bezprzewodowej. Cechą sieci bezprzewodowych jest ich \"przeźroczystość\" dla systemów operacyjnych. Aplikacje pracują tak samo na sieci kablowej. Produkty dla sieci bezprzewodowych zawierają narzędzia diagnostyczne związane z bezprzewodowymi elementami systemu, jakkolwiek większość produktów jest tak zaprojektowana, że zwykle użytkownik nie potrzebuje z tych narzędzi korzystać.
Wiele z elementów konfiguracji, które zaprzątają umysły administratorów sieci jest tu bardzo uproszczona. Ponieważ tylko punkty dostępowe (AP) sieci wymagają okablowania, nie trzeba instalować kabli aby udostępnić zasoby sieci użytkownikom zdalnym (bezprzewodowym). Brak kabli oznacza, że zmiany położenia stacji roboczych, dodawanie nowych, stają się bardzo prostymi operacjami. W końcu sama specyfika konfiguracji sieci bezprzewodowej pozwala na prekonfigurowanie jej przed zainstalowaniem w lokalizacji docelowej. Raz skonfigurowana, sieć bezprzewodowa może być przenoszona z miejsca na miejsce i wymaga najwyżej niewielkiej rekonfiguracji.

Technologia GSM

Najczęściej wykorzystywanym standardem przesyłania danych bez użycia kabli jest technologia GSM, używana do komunikacji z wykorzystaniem tzw. telefonów komórkowych. W marcu 2006 roku na świecie było zarejestrowanych ponad 1,7 mld unikalnych adresów abonenckich w ponad 200 krajach.
Cechy standardu GSM:
• W strukturze sieci znajdują się cyfrowe centrale telefoniczne
• Głos o częstotliwości z zakresu 300 - 3400 Hz jest kodowany cyfrowo i w takiej postaci jest przesyłany do sieci.
• Zdefiniowane są pewne usługi, które są zintegrowane z siecią. Należą do nich między innymi: przesyłanie faksu, krótkich wiadomości tekstowych, poczta głosowa, identyfikacja numeru dzwoniącego abonenta, itp.
• dodatkowe elementy infrastruktury sieci odpowiedzialne za przechowywanie informacji o aktualnym położeniu abonenta, śledzenie jego zmian i utrzymywanie odpowiedniej jakości transmisji nawet podczas przemieszczania się użytkownika telefonu.
• roaming, czyli możliwość korzystania z obcych sieci GSM.
• połączenie telefonu z siecią dzięki systemowi stacji bazowych. Jako dostęp do kanału radiowego wybrano cyfrową transmisję za pomocą technologii FDMA i TDMA. Oznacza to, że transmisje odbywają się na wielu częstotliwościach, z których każda jest podzielona na 8 tzw. szczelin czasowych. Jedna rozmowa może zajmować całą szczelinę lub jej połowę (kosztem pogorszenia się jakości dźwięku) – w konsekwencji na jednej częstotliwości może być obsługiwanych do 16 rozmów
Istnieje pięć głównych standardów GSM, różniących się przede wszystkim używanym pasmem radiowym i rozmiarami komórek: GSM-400, GSM-850, GSM-900, GSM-1800 (nazywany także DCS), i GSM-1900 (nazywany także PCS). GSM-850 i GSM-1900 wykorzystywane są w większości państw Ameryki Północnej i Południowej. W pozostałej części świata, używany jest standard GSM-900/1800.
Maksymalny zasięg komórki wynikający ze specyfikacji GSM wynosi około 35 km. Okazuje się jednak, że energia konieczna do emitowania sygnału na częstotliwości 1800/1900 MHz jest tak duża, że rozmiar komórek zasięgu w tych standardach nie przekracza 8 km.
Technologi IrDA
IrDA jest bezprzewodową technologią komunikacji o krótkim zasięgu opartą na podczerwieni, umożliwiającą połączenie typu punkt - punkt z szybkością do 16 Mb/s. Wykorzystuje się tu skupioną wiązkę światła w paśmie podczerwonym, której częstotliwość jest mierzona w terahercach, długość fali wynosi od 850 do 900 nm. Warunkiem zastosowanie IrDA jest posiadanie co najmniej dwóch urządzeń, pomiędzy którymi nie ma niczego co by utrudniało ich wzajemną widoczność. Należy pamiętać, że odległość ograniczona jest do kilku metrów. Procedura uwierzytelniania nie wymaga od użytkownika telefonu komórkowego żadnych dodatkowych działań - w uproszczeniu można powiedzieć, że aby połączyć się przez podczerwień z innym urządzeniem po prostu włączasz IrDA w telefonie, a reszta dzieje się bez Twojego świadomego udziału. Nawiązanie połączenia trwa około 2,86 sekundy.
Przeznaczona jest przede wszystkim do tworzenia sieci tymczasowych, w których znajdują się komputery przenośne (laptopy, palmtopy). Promieniowanie podczerwone jest wykorzystywane także do sterowania różnego rodzaju urządzeniami, takimi jak telewizory, sprzęt audio, itd.
Standard ten charakteryzuje się:
• prostą i tanią implementacją,
• małym poborem mocy,
• połączeniami bezpośrednimi typu punkt-punkt,
• wydajnym i pewnym transferem danych.
Technologia Bluetooth
Bluetooth (ang. \"sinozęby\", czyt. blutuf) jest standardem opisanym w specyfikacji IEEE 802.15.1. Bluetooth jest technologią komunikacji radiowej o krótkim zasięgu działającą w zakresie częstotliwości 2,4 GHz, pozwalającą na połączenie typu punkt - wiele punktów z prędkością do 1 Mb/s. Sygnały Bluetooth nie muszą się wzajemnie widzieć, ponieważ przenikają przez większość barier fizycznych w zasięgu 10 metrów w terenie zabudowanym. Ustanowienie połączenia wymaga znajomości dokładnej nazwy urządzenia, gdyż Bluetooth wykrywa w swoim sąsiedztwie wszystkie urządzenia, które mają włączony moduł BT. Samo nawiązanie połączenia trwa około 12,02 sekundy.
Nazwa technologii pochodzi od przydomka króla duńskiego Haralda Sinozębego, który znany był ze zjednoczenia walczących dotąd ze sobą plemion z Danii, Norwegii i Szwecji. Podobnie Bluetooth, który został zaprojektowany, aby \"zjednoczyć\" różne technologie jak: komputery, telefonię komórkową, drukarki, aparaty cyfrowe. Logo Bluetooth łączy litery H i B alfabetu runicznego.
Aby przesłać dane za pomocą bluetooth użytkownik musi włączyć moduł BT w swoim telefonie, a następnie wybrać właściwe urządzenie z listy urządzeń, które zostały wykryte. Użytkownik musi albo znać dokładny adres Bluetooth, albo przyjazną (słowną) nazwę zdalnego urządzenia. Po wybraniu właściwego urządzenia ustanawianie jest połączenie Bluetooth, a plik jest przesyłany od jednego urządzenia do drugiego. Użytkownicy mogą swobodnie przenosić urządzenia poza zasięg wzroku, podczas gdy plik transferowany jest dalej przez Bluetooth. Inny scenariusz dający korzyści z połączenia Bluetootooth , to połączenie z Internetem przy użyciu urządzenia laptopa poprzez telefon komórkowy. Użytkownik może na moment nakierować urządzenie na telefon komórkowy i nawiązać połączenie. Następnie można schować telefon komórkowy do kieszeni i surfować po Internecie w komputerze lub laptopie.

Podstawowe parametry technologii Bluetooth:
• pasmo częstotliwości 2400,0 - 2483,5 MHz (Francja i Hiszpania - 24046,5 - 2483,5 MHz),
• 79 kanałów radiowych o szerokości 1 MHz (Francja i Hiszpania - 23 kanały),
• modulacja GFSK (Gaussian Frequency Shift Keying),
• rozpraszanie widma metodą FHSS (1600 razy na sekundę zgodnie z pięcioma sekwencjami zmian),
• maksymalna prędkość transmisji 1 Mb/s.
Bluetooth został stworzony z myślą o łączeniu przeróżnych urządzeń zarówno komputerowych, telekomunikacyjnych jak i sprzętu domowego. Został wykorzystany w klawiaturach, myszkach i drukarkach bezprzewodowych. Obecnie jest również obowiązkowym wyposażeniem telefonów komórkowych. To dzięki niemu możemy bez kabli przesłać zdjęcia na komputer. W Japonii są już dostępne nawet pralki i kuchenki wyposażone w moduł Bluetooth, pozwalający na kontrolowanie i zdalne sterowanie tymi urządzeniami. Dzięki zróżnicowaniu pracy Bluetooth na poszczególne profile urządzenia z Bluetooth również mogą służyć do udostępniania Internetu (telefon komórkowy z laptopem, PC-tem, czy urządzeniu PDA). Jest jednak wiele innych jego zastosowań, bezprzewodowy port seryjny, transmisja głosu, faksu itp. Możliwości takich pozbawiony jest bezprzewodowy Internet, który różni się natomiast obszarem działania. Bluetooth został stworzony z myślą o użyciu wewnątrz pomieszczeń, czy pojazdów na odległość nie przekraczającą 10, 40 bądź 100 metrów.
Bluetooth kontra IrDa

Załóżmy, że robimy zakupy w nowoczesnym sklepie warzywnym, który dopiero co wprowadził terminale Bluetooth umożliwiające płacenie przy użyciu portfela elektronicznego w telefonie komórkowym. Wyobraźmy sobie starszą panią stojącą w kolejce do kasy. Babcia wyciąga z kieszeni swojego palmtopa wyposażonego w Bluetooth i rozpoczyna rozpoznawanie urządzeń przez Bluetooth. Palmtop rozpoznaje wszystkie terminale Bluetooth w sklepie oraz telefony komórkowe osób stojących za nią w kolejce oraz w kolejce do kasy obok. Babcia nie ma pojęcia, które urządzenie z listy rozpoznanych urządzeń ma wybrać, więc pracownik sklepu musi jej w tym pomóc. Inni klienci stojący za nią w kolejce zaczynają się niecierpliwić, bo muszą czekać 20-30 sekund (albo dłużej), aż babcia zakończy transakcję.

Gdyby babcia miała w palmtopie IrDA oraz Bluetooth, a terminale sklepu byłyby wyposażone w IrDA, prawdopodobnie mogłaby dokonać transakcji tylko poprzez IrDA, nie martwiąc się o wybór właściwego urządzenia z listy wykrytych urządzeń Bluetooth. Jednak w tym celu musiałaby przytrzymać przez chwilę paltopa nakierowanego na terminal, gdyż IrDA musi widzieć inne urządzenie. Niestety, ręce babci nie są już tak silne, więc nie jest w stanie trzymać nieruchomo ręki, aby zakończyć transakcję.

Gdyby jednak użyła obu technologii, byłaby w stanie przytrzymać nieruchomo palmtopa przez 1, 2 sekundy tak, aby ustanowić połączenie IrDA. Jej palmtop mógłby następnie ustanowić połączenie Bluetooth z terminalem sklepu i zakończyć transakcję bez martwienia się, czy urządzenia się widzą. W tej sytuacji nie ma potrzeby ani wybierania urządzenia z długiej listy urządzeń Bluetooth, ani trzymania nieruchomo ręki z palmtopem, by dokonać transakcji. Ustanowienie połączenia przez Bluetooth trwało średnio 12,02 sekundy, podczas gdy Bluetooth wspomagany przez IrDA trwał średnio 2,86 sekundy. Te wyniki pokazują, że ustanawianie połączenia przy współpracy Bluetooth i IrDA jest 4 razy szybsze od standardowego połączenia Bluetooth.
Integracja technologii Bluetooth i IrDA znacznie przyśpiesza czas ustanawiania połączenia z urządzeniem Bluetooth. Korzystając z faktu szybkiego ustanawiania połączenia przez IrDA, urządzenia Bluetooth są w stanie połączyć się ponad 4 razy szybciej niż używając samego Bluetooth. Ustanawianie połączenia Bluetooth wspomagane przez IrDA może stanowić kolejne ulepszenie, jeśli chodzi o dokonywanie wyboru urządzenia, gdyż eliminuje potrzebę interwencji użytkownika w większości sytuacji. Osiągnięto to dzięki krótkiemu zasięgowi i wąskiemu kątowi, co wymusza naturalną selekcję urządzeń.

Jak powiedzieliśmy na wstępie, aby osiągnąć takie wyniki nie było potrzeby kompromitować IrDA lub Bluetootha, ale znacznie lepsze efekty dała ich harmonijna współpraca. Dzięki szybkiego nawiązywaniu połączenia przez IrDA, oszczędzamy ok. 10 sekund przy każdorazowym łączeniu się z innym urządzeniem BT. Natomiast kontynuowanie połączenia przez technologię Bluetooth, mamy swobodę używania telefonu, gdyż telefon może się swobodnie poruszać w przestrzeni względem innego urządzenia
Technologia Wi-Fi
Jest to typ łączności stosowany do konstruowania bezprzewodowych sieci LAN i dlatego też równie popularną jego nazwą jest skrót WLAN (od angielskiego Wireless LAN - bezprzewodowy LAN).W celu umożliwienia różnym producentom wytwarzania sprzętu bezprzewodowego opracowano kilka standardów definiujących podstawowe parametry sieci bezprzewodowej, jej architekturę, strukturę warstwy fizycznej i logicznej. Wśród nich powszechne uznanie znalazły tylko dwa: IEEE 802.11b/g oraz wspomniany wcześniej Bluetooth. Standard 802.11 został opracowany przez IEEE (Institute of Electrical and Electronical Engineers) w 1997 roku.
Definiuje on trzy warstwy fizyczne sieci bezprzewodowej:
• fale radiowe w paśmie 2,4000 - 2,4835 GHz, podzielonym na 13 kanałów o szerokości 25 MHz, fale radiowe w paśmie 2,4000 - 2,4835 GHz, podzielonym na 79 kanałów o szerokości 1 MHz,
• fale optyczne z zakresu podczerwieni 850-900 nm.
Maksymalna prędkość transmisji zdefiniowana w standardzie wynosiła 2 Mb/s.
Obecnie używane są najczęściej standardy 802.11b i 802.11g, a już niedługo wejdzie na rynek standard 802.11n. Wymienione standardy różnią się między sobą głównie prędkością przesyłu danych pomiędzy urządzeniami.
Standard 802.11b definiuje sieć bezprzewodową pracującą w paśmie 2,4 GHz, oferującą transmisję z prędkością do 11 Mb/s.
W 2004 roku zatwierdzono standard 802.11g, który od dłuższego czasu funkcjonował jako draft (szkic). Definiuje sieć pracującą w paśmie 2,4 GHz, przesyłającą dane z prędkością do 54 Mb/s. Urządzenia zgodne ze standardem 802.11g są w pełni kompatybilne ze standardem 802.11b, przy czym należy pamiętać, że podczas współpracy ze starszymi urządzeniami prędkość transmisji zostaje obniżona.
Od 2003 roku trwają prace nad standardem 802.11n, który ma zapewnić transfer danych z prędkością ponad 100 Mb/s. Uzyskanie jej będzie możliwe dzięki technologii MIMO (Multiple Input/Multiple Output), polegającej na wykorzystaniu takiej samej dużej liczby anten do do nadawania i do odbierania sygnału. Dane przeznaczone do wysłania są dzielone na tyle części, ile jest anten, i przesyłane równolegle w tym samym czasie, a więc już zastosowanie dwóch anten nadawczych i dwóch odbiorczych pozwala na dwukrotne skrócenie czasu potrzebnego na przesłanie danych.
Dane w sieciach bezprzewodowych przesyłane są w ramkach, które składają się z nagłówków oraz przesyłanych danych. Dodatkowo ramki, nie są transmitowane w kolejności, są rozdzielane opóźnieniami DIFS (Distributed Inter-Frame Spacing). Kolejną wadą standardów 802.11 jest za krótka ramka, dlatego nawet niezbyt duże pliki dzielone są na mniejsze kawałki i przesyłane w oddzielnych porcjach.
Alfabet według 802.11
Specyfikacje 802.11 to zbiór kilkunastu opracowań definiujących nie tylko sieci, ale również jakość realizowanych przez nie usług.
• 802.11 - definiuje sieć bezprzewodową pracującą w paśmie 2,4 GHz z maksymalną prędkością transmisji danych 2 Mb/s.
• 802.11a - definiuje sieć bezprzewodową pracującą w paśmie 5 GHz z maksymalną prędkością transmisji danych 54 Mb/s.
• 802.11b - definiuje sieć bezprzewodową pracującą w paśmie 2,4 GHz z maksymalną prędkością transmisji danych 11 Mb/s.
• 802.11c - określa reguły działania mostów bezprzewodowych, czyli bezprzewodowej komunikacji między punktami dostępowymi.
• 802.11d - określa parametry użytkowe i wymagania, które sprawią że 802.11 będzie bez przeszkód stosowany w innych krajach (poza USA).
• 802.11e - definiuje zarządzanie jakością usług QoS, w tym usług multimedialnych.
• 802.11f - definiuje protokół IAAP (Inter Access Point Protocol), służący do roamingu w sieciach 802.11.
• 802.11g - definiuje sieć bezprzewodową pracującą w paśmie 2,4 GHz z maksymalną prędkością transmisji 54 Mb/s.
• 802.11h - określa mechanizmy transmisji radiowej, między innymi dynamiczny przydział kanałów radiowych oraz sposoby kontroli mocy.
• 802.11i - określa mechanizmy bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych 802.11.
• 802.11k - opisuje sposób, w jaki klienci sieci bezprzewodowej mogą wymieniać informacje administracyjne z punktami dostępu sieci bezprzewodowej.
• 802.11n - aktualnie opracowywany zbiór reguł sieć bezprzewodowej pracującej w paśmie 2,4 GHz z maksymalną prędkością transmisji ponad 100 Mb/s.
Celem sieci WLAN jest dostarczanie bezprzewodowe Internetu/sieci LAN zgodnie z protokołami takimi samymi jak Internet w kablu. Modyfikacje standardu Wi-Fi pozwalają na korzystanie z punktu dostępowego na obszarze nawet kilku kilometrów (standardowo kilkaset metrów). WLAN oferuje, bowiem olbrzymi komfort pracy polegający głównie na dużych transferach (w chwili obecnej standardowo do 11 Mbps), co zadowala nawet wymagających użytkowników i daje im nieograniczoną wręcz możliwość korzystania z multimediów (np. streaming obrazu i dźwięku w czasie rzeczywistym). Jednocześnie zasięg publicznych, czy korporacyjnych sieci WLAN w dużych aglomeracjach powoduje, że korzystanie z takiego rozwiązania staje się coraz łatwiejsze. Zdarzają się już przykłady i projekty pokrycia zasięgiem Wi-Fi całych miast. Z pewnością nie od razu i nie wszędzie przestaniemy korzystać z komórkowego Internetu choćby z tego powodu, że tereny niezurbanizowane nie prędko znajdą się w zasięgu Wi-Fi. Przy obecnej technologii pokrycie zasięgiem pól i lasów, a nawet dróg wydaje się ekonomicznym samobójstwem.
Cały czas pracuje się także nad wzbogaceniem obecnie używanych w komórkach kart SIM, o możliwość identyfikacji użytkownika w sieci Wi-Fi i stworzeniem wspólnego systemu billingowego. Pierwsze takie rozwiązania są już testowane, a używanym w laptopach kartom PC dodaje się moduły WLAN. Inną formą konkurencji z sieciami komórkowymi jest wykorzystanie Wi-Fi jako nośnika głosu. Przypomina to w największym skrócie technologię VoIP, a więc wykorzystanie tradycyjnych łączy internetowych (tutaj bezprzewodowych) do transmisji pakietów niosących głos.
Jak stworzyć sieć WLAN
Podstawowym elementem sieci jest tzw. \"punkt dostępowy\" nazywany w skrócie WAP lub AP. Urządzenie takie może stanowić główny element lokalnej sieci. Zwykle element taki ma postać małej skrzyneczki z dwiema antenami podłączanej do sieci stacjonarnej zwykłą wtyczką. Internet doprowadzić tam możemy z serwera, lub elementu sieciowego. Punkt dostępowy może także dzięki dwóm antenom przekazywać sieć dalej i efektywnie zwiększać jej zasięg. Po konfiguracji sieci możemy podłączyć do sieci lokalnej inne urządzenia. Następnie, aby „odbierać” należy podłączyć do komputera specjalną kartę. Karta taka może być już fabrycznie wbudowana w płycie głównej komputera lub można ją podłączyć zewnętrznie np. poprzez USB. Karty zewnętrzne mają często antenki, co znacznie polepsza moc odbieranego sygnału. Następnie instalujemy oprogramowanie co zajmuje chwilkę, a po niej pecet widzi bezprzewodową mikroskopijną kartę sieciową. Mamy już stworzoną sieć lokalną mogącą składać się z wielu komputerów, a zarazem odbieramy bezprzewodowo Internet. Sieć Wi-Fi może posłużyć także do podłączania innych urządzeń używających zwykłych sieciówek, jak na przykład drukarki.
Bezprzewodowe zasilanie
Kable zasilające urządzenia elektryczne mogą wkrótce przejść do historii. Prosty system zasilania polegałby na zastosowaniu rezonansu, czyli wzbudzeniu drgań danego obiektu znajdującego się pod wpływem strumienia energii. Tradycyjne systemy elektromagnetyczne, takie jak anteny radiowe nie są skuteczne, bo energia rozchodzi się we wszystkich kierunkach i ucieka w przestrzeń. Naukowcy wykazali jednak, że możliwa jest modyfikacja tych urządzeń i zatrzymanie energii tam, gdzie jest ona potrzebna.
Na razie rewolucyjny system istnieje tylko na papierze, ale niezależni badacze zgadzają się, że model jest bardzo obiecujący. Bezprzewodowe przesyłanie energii mogłoby mieć bowiem zasięg od trzech do pięciu metrów, co powinno wystarczyć do pozbycia się wszystkich kabli, wtyczek i przedłużaczy.
Bezprzewodowy przesył energii wykorzystywany jest dziś powszechnie na przykład przy zasilaniu elektrycznych szczoteczek do zębów, które ładują się dzięki indukcji elektromagnetycznej.
Jak używa się sieci bezprzewodowej na świecie ?
Sieć bezprzewodowa zwykle uzupełnia a nie zastępuje istniejącą sieć kablową - często zapewniając łączność na ostatnim segmencie sieci, łącząc użytkownika zdalnego z istniejącą strukturą kablową. Poniższa lista opisuje kilka z wielu zastosowań sieci bezprzewodowych:
• centra szkoleniowe w firmach i studenci na uczelniach używają sieci bezprzewodowych do uzyskania informacji, wymiany danych, szkoleń,
• instalacje sieci bezprzewodowych w starych budynkach pozwalają minimalizować koszty wymiany infrastruktury budynku,
• magazynierzy używają sieci bezprzewodowych do wymiany informacji z centralnymi bazami danych zwiększając efektywność swojej pracy,
• lekarze i pielęgniarki w szpitalu są bardziej wydajni dzięki stałemu dostępowi do informacji o pacjencie uzyskiwanemu poprzez przenośne komputery,
• uczniowie podczas lekcji poza budynkiem, mogą uzyskać dostęp do Internetu i np. zasobów biblioteki,
• pracownicy przebywający poza budynkiem firmy mają stały dostęp do jej danych i na bieżąco mogą kontrolować sytuacje i pracować efektywnie