Promieniotwórczość sztuczna

W lutym 1934r. córka Marii Skłodowskiej-Curie Irena Joliot-Curie wraz ze swym mężem Fryderykiem Joliot ostrzeliwali cząstkami a płytkę glinu 2713Al. Stwierdzili, że w wyniku tego zabiegu glin zaczyna się zachowywać tak jak pierwiastki promieniotwórcze. Wysyła promienie pozytronowe {pozytron (pozyton)- odkryta w 1932r. przez Carla Dawida Andersona; fizyka amerykańskiego, nowa cząstka elementarna, o masie równej masie elektronu i o ładunku dodatnim równym co do wartości ładunkowi elektronu} W ten sposób uzyskano po raz pierwszy ciała promieniotwórcze na drodze sztucznej. Przy pomocy cząstek a otrzymano szereg pierwiastków sztucznie promieniotwórczych
Dalsze badania wykazały, że do tego celu nadają się nie tylko cząstki a, ale także szybkie protony 11H ( W 1919r. Rutherford bombardując azot cząstkami a otrzymał jądra wodoru, czyli protony o bardzo dużej energii), deuterony 21H (D- izotopy wodoru) i neutrony ( Cząstki elementarne, nienaładowane o masie zbliżonej do masy protonu. Po raz pierwszy zaobserwowano je w roku 1930 podczas bombardowania berylu cząstkami a . Był to nowy rodzaj promieniowania; bardzo przenikliwy, przechodzący przez warstwę kilku centymetrów ołowiu, natomiast w warstwie ciała zawierającego wodór, jak parafina, tracący swoją energię. Naturę tych nowych promieni wyjaśnił w 1932 roku Sir James Chadwick- fizyk angielski).
Właśnie neutrony okazały się doskonałymi pociskami do wywoływania przemian jądrowych. Brak ładunku umożliwia im już przy bardzo małych prędkościach wnikanie do jądra atomowego. Zwrócono też uwagę na fakt, że powolne neutrony znacznie częściej wnikają do jądra niż prędkie (prędkość powolnych neutronów 2,2 km/s)
Na przełomie 1938 i 1939 roku dwaj niemieccy naukowcy: Otto Hahn i Fritz Strassmann dokonali rozszczepienia jądra uranu bombardując go neutronami
Wkrótce po odkryciu sztucznej promieniotwórczości włoski uczony Enrico Fermi wykazał, że jądra bardzo wielu pierwiastków pod wpływem bombardowania neutronami stają się promieniotwórcze. Otrzymał prawie 50 nowych izotopów promieniotwórczych.
W tym czasie powstają też koncepcje reakcji łańcuchowej (Fermi), która mogłaby stać się źródłem dużych ilości energii, oraz pojawiają się pomysły użytecznego wykorzystania tej energii (Joliot-Curie).
W roku 1939 w Europie wybuchła wojna. Stary świat zawalił się w gruzy. Wielu wybitnych fizyków opuściło Europę. Część z nich uczyniła to ze względu na sytuację polityczną już wcześniej. Do Stanów Zjednoczonych wyemigrowali: Albert Einstein, Niels Bohr, Robert Oppenheimer, Enrico Fermi, Leo Szilard i wielu innych
Głębokie przekonanie uczonych o możliwości wykorzystania rozszczepiania uranu do wytworzenia nowej broni o niespotykanej dotąd sile i obawa przed opanowaniem tej broni przez hitlerowskie Niemcy spowodowały, że zwrócili się w tej sprawie do prezydenta Stanów Zjednoczonych Roosevelta. Tak narodził się \"Projekt Manhattan\", największy w dziejach program badawczy. Amerykanie przeznaczyli na badania ogromne fundusze (2 mld dolarów). Powstała bomba atomowa, a na początku lat pięćdziesiątych, już po wojnie, narodziła się energetyka jądrowa. Ludzkość weszła w nową erę.
Joliot-Curie Irène
(1897-1956), córka M. Skłodowskiej-Curie i P. Curie, żona F. Joliot-Curie, francuska fizyk i chemik. Od 1937 profesor Sorbony, od 1946 kierowała Instytutem Radowym w Paryżu. Członek PAU (od 1947) i PAN (od 1952).
Jej pierwsze prace dotyczyły własności cząstek emitowanych podczas rozpadu promieniotwórczego. Wspólnie z mężem w 1933 odkryła zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton z fotonów, w 1934 - zjawisko sztucznej promieniotwórczości, które następnie badali. Za te prace w 1935 otrzymali oboje Nagrodę Nobla.
Joliot-Curie prowadziła też badania nad działaniem neutronów na jądra uranu (podobne badania in. naukowców doprowadziły później do odkrycia rozszczepienia jądra).
Joliot-Curie Frdric Jean
(1900-1958), mąż I. Joliot-Curie. Francuski fizyk i działacz społeczny. Od 1925 asystent M. Skłodowskiej-Curie. Od 1937 profesor Collège de France. Członek AN w Paryżu (od 1943), londyńskiego Royal Society (od 1946), AN ZSRR (od 1947), PAU (od 1947) i PAN (od 1952).
W latach 1945-1950 kierował francuskim ośrodkiem badań jądrowych w Orsay. Wspólnie z żoną w 1933 odkrył zjawisko tworzenia się par elektron-pozyton z fotonów, 1934 - zjawisko sztucznej promieniotwórczości, które następnie badali. Za te prace w 1935 otrzymali oboje Nagrodę Nobla.
W 1939 wraz z H. Holbanem i L. Kowarskim odkrył możliwości jądrowej reakcji łańcuchowej (jądrowe reakcje). Kierował budową pierwszego w Europie Zachodniej reaktora atomowego, uruchomionego 15 grudnia 1948 w Chatillon.Od 1942 członek Francuskiej Partii Komunistycznej. Od 1951 przewodniczący Światowej Rady Pokoju.