U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki,
przędą sobie przędą jedwabne niteczki.
Kręć się kręć wrzeciono
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić.
Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,
łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.
Kręć się kręć wrzeciono!
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić.
Gładko idzie przędza, wesołej dziewczynie,
pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.
Kręć się kręć wrzeciono!
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić.
Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza
i innemu rada dziewczyna ochocza.
Kręć się kręć wrzeciono!
prysła wątła nić
Wstydem dziewczę płonie,
wstydź się, dziewczę, wstydź!