Historia Bożego Narodzenia

Boże narodzenie to bodaj najpiękniejsza uroczystość w roku liturgicznym. Dziś jest to święto obchodzone powszechnie i najbardziej emocjonalnie ze wszystkich uroczystości. W całej Polsce w wigilię Bożego Narodzenia o zmierzchu pustoszeją ulice, zapalają się światła na choinkach i chyba wszyscy zgromadzeni przy stole z opłatkiem w ręku, niezależnie od przekonań religijnych i światopoglądu, czują się sobie bliżsi. Nie ma chyba domu, w którym w ten wyjątkowy w roku wieczór nie zasiadano by do wspólnej rodzinnej kolacji.


Saturnalia to doroczne święto ku czci Saturna obchodzone w starożytnym Rzymie.
Saturnalia obchodzono przez kilka dni od 17 grudnia. Było to święto pojednania i równości. Zawieszano wówczas prowadzenie wszelkiej działalności gospodarczej, niewolnicy świętowali na równi z wolnymi. Saturnowi składano ofiary, a orszaki weselących się ludzi zmierzały przez całe miasto na uczty i zabawy. Ojców rodzin obdarzano podarkami - głównie woskowymi świecami i glinianymi figurkami (jako symbol ofiar z ludzi składanych Saturnowi we wcześniejszych czasach).

W liturgii Kościoła zachodniego Święto Bożego Narodzenia było już znane na początku IV wieku. Niektórzy autorzy wiążą jego obchód ze zwycięstwami cesarza Konstantyna w 312 lub 324 roku. Istnieje jednak 2 hipotezy, które wyjaśniają, dlaczego odchodzimy Boże Narodzenie 25 grudnia.

Pierwsza z nich utrzymuje, że przyjęcie tej daty przez chrześcijaństwo mogło być związane z obchodzonym w tym dniu w Rzymie pogańskim świętem Narodzin Niezwyciężonego Słońca, przypadającym na zimowe przesilenie nocy. Chrześcijanie mieli prawo upatrywać w tym symbol zwycięskiego Chrystusa, który tak wiele razy sam nazwał się zwycięskim światłem. Tak, więc narodziny słońca zastąpili narodzinami Chrystusa.

Druga Utrzymuje, że uroczystość Bożego Narodzenia wywodzi swój początek z Jerozolimy. Ustalił się zwyczaj, że patriarcha udawał się z Jerozolimy w procesji do Betlejem, odległego o ok. 8 km. W Grocie Narodzenia odprawiał w nocy Mszę świętą.