Rośliny i zwierzęta tundry

Większość roślin wyrasta zaledwie kilka centymetrów nad ziemię. Przy samej powierzchni ziemi rosną mchy i porosty; nieco wyżej są trawy i niewielkie krzewinki (na przykład borówki). Najwyższą warstwę roślin tworzą pojedyncze karłowate brzozy i wierzby, które nie osiągają większej wysokości niż 30 cm. Ich gałęzie rosną poziomo i mogą mieć kilka metrów długości.

Wraz z nadejściem lata roślinność tundry budzi się do życia. Rośliny starają się jak najlepiej wykorzystać niewielką ilość docierającej do nich energii słonecznej. Szybko rozwijają liście, kwitną i wydają nasiona. Niektóre zioła mają piękne, kolorowe kwiaty. W wielu rejonach położonych na południu tundry zbiera się jagody: borówki i maliny. Latem również pojawiają się roje komarów, których obecność jest niezwykle uciążliwa dla człowieka i zwierząt.

Najliczniejszymi i najbardziej charakterystycznymi zwierzętami tundry są lemingi. Te małe gryzonie przystosowały się do życia w tej strefie. Żywią się korzeniami, mchami i trawą. Rozmnażają się bardzo intensywnie. Jedna samica rodzi od 8 do 10 młodych w miocie 5 razy w roku. Stąd też liczebność lemingów w bardzo krótkim czasie znacznie się zwiększa. To z kolei prowadzi do wyczerpywania się pokarmu i wtedy lemingi rozpoczynają wędrówki na nowe tereny w poszukiwaniu pożywienia. Podczas wędrowania docierają również do morza, skaczą do wody, chcą ją przepłynąć, i wówczas masowo giną. Dużo lemingów jest zabijanych i zjadanych przez lisy. Ze ssaków roślinożernych występuje tu renifer, wół piżmowy i zając bielak. Natomiast do charakterystycznych ptaków tundry należą: myszołów włochaty, sokół i sowa śnieżna. Z drapieżników żyje tu gronostaj, lis polarny, łasica i wilk. Wszystkie zwierzęta mają szerokie stopy, porośnięte piórami lub sierścią, co ułatwia im poruszanie się po śniegu. Chociaż drapieżniki tundry polują na pardwy, zające bielaki i susły, to jednak głównym ich pożywieniem są lemingi.

Lis polarny, zwany pieścem, ma na stopach włosy, które chronią go przed zimnem. Na okres zimy jego puszysta sierść przybiera barwę białą, dzięki czemu trudno go dostrzec na śniegu. Żywi się lemingami lub padliną. Jest aktywny w nocy.

Po nadejściu zimy życie w tundrze powoli zamiera. Większość po odbyciu lęgów odlatuje. Jedynie lemingi, drążące pomiędzy śniegiem a ziemią korytarze, w których żerują, rozmnażają się nawet w okresie zimy.