„Czy język jest dobrem narodu?”

„Czy język jest dobrem narodu?”. Moim zdaniem gdyby zadano ludziom to pytanie, wszyscy od razu odpowiedzieliby że tak. Lecz jakby poprosić o uzasadnienie byłoby już o wiele więcej kłopotów.
Po pierwsze kraj który nie ma własnego języka jest pozbawiony odrębności od innych narodów. Naród polski chociaż był poddawany germanizacji i rusyfikacji przetrwał,
ponieważ ludzie potajemnie uczyli swoje dzieci języka. W szkołach młodzież opierała się odrzucaniu języka polskiego tak jak jest to ukazane w książce „Syzyfowe Prace” S.Żeromskiego.
Jako kolejny argument przytoczę piękną polską literaturę. Gdyby nie było naszego polskiego języka nie powstałaby polska literatura. Tak znani twórcy jak: A. Mickiewicz, H. Sienkiewicz, S. Żeromski, W. Rejmont, C. Miłosz, W. Szymborska nie pisaliby w języku polskim, a być może świat straciłby wiele fenomenalnych dzieł tych pisarzy i poetów.
Jak prawie wszystkie języki świata, tak i nasz język jest językiem żywym. Jest on naszym dobrem i nie powinniśmy go zaśmiecać niechlujnymi zwrotami i wulgaryzmami. Ponadto, aby nasz język przetrwał trzeba ograniczyć ilość słów przejętych od innych języków.
Nasz język jest także ważnym czynnikiem pozwalającym zachować przynależność do narodu, np. gdyby nie język polski miliony polaków mieszkających w USA w kolejnym pokoleniu nie utożsamiałyby się już z Polską.
Moim zdaniem te oto argumenty w zupełności wystarczą do potwierdzenia mojej hipotezy: „Język jest dobrem narodu”.
Podsumowując uważam, że język danego narodu, jeżeli istnieje powinien być nieodłączną i integralną częścią tego narodu.