Stefan Żeromski - 1864-1925, pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej związanej z Kielczyzną, uczeń rosyjskiego gimnazjum w Kielcach, poddany brutalnej rusyfikacji, gorący patriota, traktuje swoją działalność literacką jako służbę Polsce. Studiował weterynarię w Warszawie, chorował na gruźlicę, udzielał korepetycji własne doświadczenia wykorzystał później w swoich utworach. Sprawiły one, że był wrażliwy na krzywdę społeczną. Pracował jako bibliotekarz, dzięki czemu zdobył dużą wiedzę historyczną, szczególnie dotyczącą epoki napoleońskiej oraz powstania styczniowego. Teamty te stały się głównym problemem jego utworów. Zadebiutował nowelami ,,Rozdziobią nas kruki, wrony" 1896 i ,,Opowiadania 1895) Inne nowele to ,,Siłaczka", ,,Doktor Piotr". W 1897 napisał powieść ,,Syzyfowe prace" w roku 1900 ,,Ludzie bezdomni". Inne powieści ,,Walka z szatanem", ,,Dzieje grzechu", ,,Popioły", ,,Wierna rzeka", ,,Uroda życia", ,,Przedwiośnie", autor dramatu ,,Róża" i ,,Uciekła mi przepióreczka".