Charakterystyka porównawcza Cześnika i Rejenta.

Głównymi bohaterami „Zemsty” A. Fredry są: Cześnik Raptusiewicz i Rejent Milczek. Obaj mają w posiadaniu połowę zamku oraz podopiecznych: Klarę i Wacława. Każdy z nich jest dla drugiego zupełnym przeciwieństwem.
Już sam wygląd zewnętrzny świadczy o wielu różnicach między nimi. Cześnik to potężny, wysoki mężczyzna w średnim wieku. Na jego pulchnej twarzy często gości wściekłość i złość. Rejent milczek to drobny, szczupły człowiek. Często chodzi z pochyloną głową, jest cichy i powolny.
Całkowicie odmienne są także charaktery bohaterów. Cześnik, jak można sądzić po jego wyglądzie, jest człowiekiem porywczym, gwałtownym, wiecznie złym. Kiedy się go rozgniewa-a można to uczynić bardzo łatwo – może stać się nieobliczalny. Świadczą o tym słowa Papkina: „Cześnik-wulkan, aż niemiło. Żebym krótko go nie trzymał, nie wiem, co by z światem było”. Cześnik jednak nie okazuje swojego wybuchowego temperamentu wobec kobiet. W stosunku do nich jest nieśmiały, dlatego każe Papkinowi porozmawiać z Podstoliną. Zwraca się do niego, mówiąc o sobie: „Więcej niż ty, mój Papkinie, mam rozumu tysiąc razy. Lecz rozprawiać z niewiastami (…) nie potrafię, mocium panie…” Cześnik jest człowiekiem dążącym bezpośrednio do celu. Nie obmyśla podstępnych planów i pułapek, stara się załatwić wszystko jednym machnięciem ręki, szybko i bez namysłu. W czasie naprawy muru granicznego rozkazuje Papkinowi: „Zbierz więc ludzi, ruszaj z niemi! I jeżeli nie namową, to przemocą spędź z roboty”. Wszyscy mieszkańcy zamku czują wobec niego strach, wiedzą, że jego choleryczny temperament może wprowadzić w kłopoty. Jego cechy to również: zadziorność, nieustępliwość, upór. Świadczą o tym słowa jego samego: „Wprzódy w morzu wyschnie woda, nim tu u nas będzie zgoda”. Cześnik to osoba nieustępliwa, broniąca swoich ambicji. Woli swoje szczęscie, niż swojej bratanicy-Klary. Wbrew pozorom nie jest bogatym człowiekiem – stwarza pozory zamożności dzięki majątkowi swojej podopiecznej. Dlatego chce ożenić się z Podstoliną, ale tylko dla bogactwa. Mówi o niej: „Piękne dobra w każdym względzie: lasy – gleba wyśmienita – (…) co za czynsze! – To kobieta!” Cześnik sprawia wrażenie szczerego, niezdolnego do ukucia żadnej intrygi. Jego złość i gniew nie trwają długo, nie chowa w sercu urazy.
Rejent milczek to zupełne przeciwieństwo Cześnika. Jest człowiekiem flegmatycznym i potulnym. Często powołuje się na wolę nieba, ciągle powtarzając swoje powiedzonko: „Niech się dzieje wola nieba, z nią się zawsze zgadzać trzeba”. Lubi ciszę i spokój. Udaje gorliwego chrześcijanina, pod którym kryje się człowiek chciwy i bezwzględny. Potwierdzaja to słowa Cześnika: „Rejent Milczek slodki, cichy, z kornym licem, ale z diabłem, z diabłem w duszy”. Jego spokojne zachowanie to tylko pozory. W rzeczywistości jest twardy i bez skrupułów. W przeciwieństwie do sąsiada jest bardziej inteligentny i działa bardziej umysłem niż siłą i przemocą. Konsekwentnie dąży do celu, potrafi manipulować losem innych tak, aby wyszło to na jego korzyść. Knuje plany i pułapki na sąsiada: „Czapkę przedam, pas zastawię, a Cześnika stąd wykurzę; będzie potem o tej sprawie na wołowej pisać skórze”. Rejent jest tez chciwy, dla pieniędzy chce ożenić syna z Podstoliną.
Z tych przykładów wynika, że obaj bohaterowie są przedstawienia na zasadzie kontrastu. Pomimo wielu wad są bardzo sympatycznymi i lubianymi bohaterami komedii.