Ustrój Sparty

W Sparcie mamy monarchie. Ojczyzną Spartan była Lakonia. Za Spartan uważano potomków, mieszkańców kilku osad nad rzeką Eurotas. Spartiaci byli między sobą równi pod względem praw i obowiązków wobec państwa. Ziemia, podobnie jak i część ludności stanowiła własność państwa.

Przez cały czas istnienia Sparty na czele państwa stali dwaj królowie. Nie posiadali jednak praw do podjęcia decyzji bez zgody „Rady Starców”. Do tej rady wchodzili obaj królowie oraz 28 sześćdziesięcioletnich przedstawicieli możniejszych rodów. Ich postanowienia poddawane były do wiadomości Spartiatów na Zgromadzeniu Ludowym. Zgromadzenie to nie liczyło się jednak wielkim uznaniem. Rola jego ograniczała się jedynie okazywania zgody lub niezadowolenia wobec uchwał Rady Starców.

Powstało Zgromadzenie Ludowe tak zwanych EFORÓW (dozorców). Czuwali oni nad działalnością innych urzędników, kontrola poszczególnych obywateli a także z biegiem czasu kontrola królów. W ten sposób nieliczna grupa Spartiatów stała się klasą rządzącą.

Taką formę rządzenia nazywamy – oligarchią. Pozostając przez cały ciąg dziejów wielkim obozem wojennym, Sparta znalazła się wkrótce na szarym końcu wśród innych państw greckich, w których rozwijało się życie gospodarcze i rozkwitała kultura.